Presente de indicativo

Czas presente de indicativo

Jeden z podstawowych czasów w języku hiszpańskim używany do mówienia o teraźniejszości, rutynach, faktach, a także w niektórych kontekstach dotyczących przyszłości.

Końcówki -AR

Odmiana czasowników regularnych w czasie presente: o, as, a, amos, áis, an.

Końcówki -ER

Odmiana czasowników regularnych w czasie presente: o, es, e, emos, éis, en.

Końcówki -IR

Odmiana czasowników regularnych w czasie presente: o, es, e, imos, ís, en.

Zmiana samogłoskowa (E → IE)

Typ nieregularności w czasie presente w niektórych czasownikach, takich jak 'pensar' (myśleć) oraz 'querer' (chcieć).

Pierwsza osoba nieregularna (yo irregular)

Czasowniki, które mają nieregularną formę w 1 osobie (yo), ale w pozostałych osobach są regularne, np. 'hacer' (robić), 'tener' (mieć).

Kiedy używamy presente de indicativo?

Do mówienia o teraźniejszości, rutynach, faktach i przyszłych planach.

Mówienie o przesłości

Używamy czasu presente de indicativo, aby mówić o czynnościach dziejących się w chwili mówienia, np. 'Ahora estudias español.' (Teraz uczysz się hiszpańskiego).

Rutyny i nawyki w presente

Opisują regularne czynności, np. 'Trabajo de lunes a viernes.' (Pracuję od poniedziałku do piątku).

Fakty i ogólne prawdy w presente

Odnoszą się do prawd ogólnych, np. 'El sol sale por el este.' (Słońce wschodzi na wschodzie).