Starożytność- Biblia

Co bóg stworzył w pierwszy dzień?

Stworzył światłość, którą oddzielił od ciemności, ponieważ była dobra. Nazwał je dniem i nocą. Światłość symbolizuje więc dobro, ciemność zło.

Co bóg stworzył w drugi dzień?

Stworzył niebo, oddzielając je od ziemi. Niebo było zarówno nad wodami, jak i pod nimi. W ten sposób Bóg oddzielił to, co święte, od tego, co zwyczajne.

Niebo było zarówno nad wodami, jak i pod nimi: W starożytnym rozumieniu świata, niebo (lub sklepienie) obejmowało przestrzeń nad ziemią i pod ziemią, gdzie były wody.

Co bóg stworzył w trzeci dzień?

Stworzył ląd. Zgromadził wody w jedno miejsce i nazwał je morzem, a suchy ląd nazwał ziemią. Bóg uznał, że to było dobre, więc sprawił, że ziemia pokryła się różnymi roślinami. Rośliny także były dobre.

Co bóg stworzył w czwarty dzień?

Powołał do istnienia słońce, księżyc i gwiazdy, by oddzielały dzień od nocy, wyznaczały pory roku, dni i lata.

Należy więc wyciągnąć wniosek, że czwartego dnia Bóg stworzył czas, skoro zaistniały jego wyznaczniki.

Co bóg stworzył w piąty dzień?

Powołał do życia pierwsze istoty żywe

• zwierzęta wodne i ptaki, które miały się rozmnażać i zapełniać ziemię oraz wodę.

Co bóg stworzył w szósty dzień?

Stworzenie zwierząt lądowych. Następnie, oceniwszy swoje dzieło jako dobre, powołał Bóg do życia człowieka, by panował nad ziemią. Stworzył go na podobieństwo Boga. Byli to mężczyzna i kobieta. Stwórca pobłogosławił ich i dał im władzę nad ziemią, nad wszystkimi istotami żywymi oraz roślinami.

Co bóg stworzył w siódmy dzień?

Bóg odpoczywał po trudzie stworzenia. Był zadowolony ze swej pracy, dlatego pobłogosławił ten dzień i uczynił świętym. Dzieło zostało zakończone. Było ono dobre, ponieważ o jego powstaniu zadecydowała miłość i dobroć Boga. Z dobra mogło się zrodzić tylko dobro.

Liczba 7

symboliczna, magiczna i jeszcze wiele razy została użyta w Biblii

Jak świat został stworzony? Przypadkowo czy zaplonowany?

Świat nie powstał przypadkowo, chaotycznie, został starannie zaplanowany i oceniony. Wszystko ma swą odpowiednią kolejność i cel.

Czemu ludzie zostali od razu nazwani panami ziemi?

Wszystko, co zostało stworzone wcześniej, było przygotowaniem na przyjście człowieka. Pojawił się najpóźniej, ale od razu jako pan ziemi. Posiadał ku temu predyspozycje, wynikające ze stworzenia go na podobieństwo Boga. Zatem człowiek jest naśladowcą Boga. Bóg jest doskonałością, człowiek cały czas dąży do tej doskonałości.

Czego Bóg używa do stworzenia świata?

Bóg stwarza słowem. Najpierw powołuje pojęcie, potem nazwę. Nazwanie jest jednoznaczne z zaistnieniem. Boskie słowo ma moc kreatywną.

Jakim utworem jest ten fragment z Księgi rodzaju ( Początki świata i ludzkości)

Jest utworem pochwalnym na cześć Boga. Sławi jego dobroć i miłość, znajdujące się na początku stworzenia. Dzieło Boga jest wspaniałe, budzące podziw.

Utwór należy do biblijnego gatunku poematu opisowego. Zawiera biblijną kosmogonię - czyli opis stworzenia świata i człowieka

Jakie zwierzę zaczął kusić Ewę i co powiedział do niej?

Wąż (najbardziej przebiegłym ze zwierząt) zaczął kusić kobietę, mówiąc jej, że zjedzenie owoców z drzewa rosnącego w środku ogrodu da im wiedzę (poznają dobro i zło) taką, jaką posiada Bóg Jahwe.

Co zrobiła Ewa pod wpływem słów węża?

Ostrzegła, że owoce tego drzewa są dorodne i nadają się do zjedzenia. Zerwała jeden z nich i skosztowała go oraz poczęstowała swego męża.

Co Ewa i Adam uświadomili po zjedzeniu owocu z drzewa?

Uświadomili sobie swą nagość i z gałązek figowych sporządzili przepaski, żeby ją osłonić.

Co Adam i Ewa po tym jak usłyszeli kroki Boga? Rozmowa Boga z Adamem jak przebiegła ?

Skryli się wśród krzewów.

Na wołanie Boga mężczyzna odpowiedział, że się przestraszyli, ponieważ są nadzy i ukryli się. Bóg zapytał więc, czy zjedli zakazane owoce, a mężczyzna odparł, że dała mu ten owoc kobieta. Wówczas Bóg zwrócił się z pytaniem do kobiety, ona zaś wyjaśniła, że skusił ją do tego czynu wąż.

Co Bóg zrobił wężowi po tym jak dowiedział się o tym, że ludzi zjedli owoc?

“Ponieważ to uczyniłeś, bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i polnych; na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia.”

Co Bóg zrobił Ewie po tym jak dowiedział się o tym, że ludzi zjedli owoc?

Rzekł, że będzie w bólach rodziła swe dzieci, a mąż będzie nad nią panował

Co Bóg zrobił Adamowi po tym jak dowiedział się o tym, że ludzi zjedli owoc?

Mężczyzna zaś w trudzie i znoju ( ciężko pracować) będzie uprawiał ziemię, zdobywając w ten sposób pożywienie. A ziemia, przeklęta będzie owocować będzie cierniem i ostem. Takie życie czeka go, dopóki nie powróci do ziemi, z której powstał, bo „prochem jest i w proch się obróci”.

Czemu Bóg kazał Adamowi i Ewie opuścić Eden?

Bóg Jahwe okrył ich odzieniem ze skór i nakazał opuścić Eden, by człowiek, który posiadł świadomość dobrego i złego, nie zerwał owoców z drzewa życia, zapewniając sobie w ten sposób nieśmiertelność.

Przed ogrodem postawił na straży cherubinów zbrojnych w miecze, aby strzegli dostępu.

Symbolika - owoce z drzewa poznania dobra i zła

oznaka pożądania, by decydować, co dobre, a co złe, upodobnić się do Boga;

Symbolika - zakaz zrywania owoców

Bóg tworzy zakazy i ograniczenia w trosce o dobro ludzi;

Znaczenie - kuszenie Ewy przez węża

człowiek z natury jest dobry, ale szatan prowokuje go, by szukał potęgi poza Bogiem, budzi jego wątpliwości i niechęć wobec Stwórcy;

Znaczenie - złamanie zakazu

Gdy ludzie złamią zakaz Boga, uświadomią sobie swoje ograniczenia i słabości, co spowoduje wiele problemów. Zradza strach, lęk przed światem ( zawstydzenia nagością)

Znaczenie - prochem jesteś i w proch się obrócisz”

złowiek stworzony został z ziemi, prochu, ożywiony boskim tchnieniem (dusza), jego niedoskonałe ciało po śmierci na powrót zostanie złożone w ziemi;

Znaczenie - wygnanie z Raju

ludzie sami są winni cierpieniom i trudom swej ziemskiej egzystencji, ale miłosierny Bóg nie pozbawił ich jednak swej opieki

Znaczenie - wrota Raju strzeżone przez anioła cherubina z mieczem

człowiek bezpowrotnie utracił krainę szczęśliwości, teraz będzie mu w życiu towarzyszyć wieczne pragnienie powrotu

Co Raj dawał pierwszym ludziom?

życie pełne radości, w miłości, zdrowiu i harmonii z naturą oraz możliwość nieustannego oglądania Boga

Dlaczego wężowi udało się przechytrzyć Ewę?

Wąż słowami: „I tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło”. 

 Szatan wykorzystał fakt, że ludzie nie wiedzą co oznacza wyraz „zło”, bo zła nie znali. Kusił nowością, czymś nieznanym, a Ewa myślała, że obietnice węża dotyczą dobra, bo tylko dobro znała. Po słowach węża dostrzegła, że owoce nadają się do jedzenia. Wcześniej nie patrzyła na nie pod tym kątem, wcale jej nie interesowały.

Pierwsi ludzie nie rozumieli, że Bóg wydał zakaz spożywania owoców z drzewa dla dobra człowieka. Postanowili uwierzyć wężowi. Ludzie poznali dobro i zło, ale nie tak jak Bóg. On, jako Istota Pierwotna i doskonała, pozostał czysty i nieskażony. Ludzie zostali splamieni złem, którego znakiem było już nieposłuszeństwo wobec Boga.

Jaka była kara za zjedzenie owocu?

Życie na ziemi, „padole łez”, gdzie człowiek doświadczać musi cierpień i trudów oraz tęsknoty za rajem, krainą szczęśliwości. Po popełnieniu grzechu ludzie stracili nieśmiertelność i niewinność.

Miejsce i czas akcji w Księdze Hioba

ziemia uz, kraj tajemniczy i odległym od Izraela, brak informacji o czasie akcji.

Główny bohater i charakterystyka (Księga Hioba)

Hiob, nie jest Izraelitą

• nienaganny

• prawy człowiek

• żyje w bojaźni Bożej

Autor Księgi Hioba

anonimowy

Czym jest bojaźń boska?

To uczucie religijności i zawierzenia wobec Boga, nie utożsamiane ze strachem. To odpowiednia postawa wobec Boga, obejmująca szacunek i pobożność.

Plan wydarzeń Księgi Hioba

1. Przedstawienie Hioba, człowieka dobrego i zamożnego.

2. Pierwsza rozmowa Boga z Szatanem.

   ✟ Pochwalenie Hioba przez Stwórcę

   ✟ Podstęp diabła, wątpliwość o szczerość intencji Hioba.

   ✟ Oddanie Szatanowi dostępu do majątku mężczyzny, przykazanie o nierobienie mu krzywdy w ramach próby wiary.

3. Porwanie zwierząt Hioba przez koczowników.

4. Strata owiec przez uderzenie pioruna, zabicie sług.

5. Zawalenie się domu, śmierć wszystkich dzieci Hioba.

6. Pokora mężczyzny w obliczu tragedii.

7. Druga rozmowa Szatana z Bogiem.

   ✟ Kolejna pochwała Hioba przez Boga.

   ✟ Prośba Szatana o poddanie mężczyzny kolejnym próbom.

   ✟ Zgoda Stwórcy na obdarzenie go chorobami, zastrzeżenie, że nie może umrzeć.

8. Zachorowanie na trąd złośliwy Hioba.

9. Odwiedziny trzech przyjaciół.

10. Przebywanie przy nim w ciszy.

11. Cierpienie Hioba, przeklinanie dnia urodzenia

12. Mowa Elifaza, sugestia, że choroba jest karą.

13. Rada przyjaciela, aby przeprosił Boga.

14. Pragnienie śmierci, ból Hioba.

15. Mowa Bildada z Szuach, rada o nawrócenie.

16. Sugestia, że choroba jest karą za grzechy dzieci.

17. Pragnienie zdrowia, wątpienie Hioba we własną dobroć.

18. Modlitwa do Boga, prośba o zabranie chorób.

19. Mowa Sofara z Naamy, rada, aby się nawrócił.

20. Żal do przyjaciół o uznanie go za grzesznego.

21. Prośba o uwolnienie od zła.

22. Osąd Elifaza, oskarżenie o bluźnierstwo.

23. Prośba Hioba o litość i zabranie od fałszywych przyjaciół.

24. Próba dotarcia do przyjaciół.

25. Oburzenie Bildada, straszenie go konsekwencjami wyrzeczenia się Boga.

26. Poparcie ze strony Sofara.

27. Prośba Hioba o zrozumienie.

28. Uznanie choroby za niezwiązaną z czystością jego sumienia.

29. Brak zgody ze strony Elifaza na teorię Hioba.

30. Próba odnalezienia Boga.

31. Hymn o mądrości.

32. Udowadnianie swojej prawości przed przyjaciółmi.

33. Mowa Elihu, przyznanie racji Hiobowi.

34. Mowa Boga.

    ✟ Pokazanie mocy i potęgi

    ✟ Pytania do Hioba, pokorne odpowiedzi.

    ✟ Panowanie Boga nad złem.

    ✟ Potępienie przyjaciół.

35. Modlitwy Hioba za przyjaciół.

36. Modlitwy Hioba za przyjaciół. Przywrócenie Hiobowi majątku oraz danie potomstwa. źródło:

W jaki sposób jest pokazane jak Bóg rządzi światem w Biblii?

Mamy spotkanie boga ze swoim zespołem, czyli istoty niebiańskie, np. szatan (przeciwnik, oskarżyciel)

Rozmowa szatana z Bogiem o Hiobie

Bóg

• Bóg przedstawia Hioba jako naprawdę prawego człowieka

• W rezultacie Bóg pozwala oskarżycielowi sprowadzić na Hioba cierpienie.

Szatan

• kwestionuje politykę Boga, który wynagradza ludzie sprawiedliwych, takich jak Hiob

Przyjaciele Hioba

Eliphaz, Bildad i Sofar

✵ nie są izraelitami

✵ Reprezentują najznakomitszą myśl starożytnego Bliskiego Wschodu na temat Boga, cierpienia i stanu ludzkości.

Podglądy Hioba i jego przyjaciół podczas ich wspólnych dyskusji

Wspólne:

• Według nich, co dzieje się we Wszechświecie, powinno odbywać się zgodnie z surową zasadą sprawiedliwości. To znaczy, jeśli jesteś mądrym, dobrym człowiekiem i liczysz się z Bogiem, to spotka cię szczęście, Bóg ci to wynagrodzi.

Hiob:

• Jest przekonany, że jest niewinny, z czego wynika, że jego cierpienie nie jest boską karą.

• Hiob kończy na tym, że oskarża Boga. Bóg nie rządzi światem sprawiedliwie, albo co gorsza, po prostu sam jest niesprawiedliwy.

Przyjaciele:

• Uważają, że Bóg jest sprawiedliwy czyli, że sprawiedliwie rządzi światem, więc oskarżają nie Boga, a Hioba. Hiob musiał zrobić coś strasznie złego, że Bóg każe go w ten sposób. Wymyślają grzechy, które Hiob mógł popełnić. Hiob na to protestuje, w zasadzie ma już tak dość swoich przyjaciół, że końcu daje sobie z nimi spokój. Zwraca się ze swoją sprawą wprost do Boga.

Co mówi Hiob o Bogu w trakcie swej huśtawce emocjonalnej? Kto się pojawie w trakcie jego mów?

Oskarża Boga, że się nad nim znęca. Raz nawet stwierdza, że Bóg stoi za całą niesprawiedliwością świata. Ale gdy tylko wypowiedział te słowa, jest przerażony, bo chce mieć nadzieję i wierzyć, że Bóg tak naprawdę jest sprawiedliwy. Hiob jest w rozsypce. Po raz ostatni stwierdza, że jest niewinny i żąda, aby Bóg osobiście wytłumaczył się ze swojego postępowania. W tym momencie pojawia się niespodziewanie kolejny przyjaciel. Elihu,. Nie jest Izraelitą.,

Podglądy Eliha i co mówi do Hioba?

• Bóg jest sprawiedliwy i sprawiedliwie też rządzi światem

• Ma teorie, że cierpienia dobrych ludzie nie jest kara za grzech z przeszłości, tylko, że Bóg pozwala na cierpienia, aby ostrzec ludzi i pomóc im uniknąć grzechów przyszłości lub też używa bólu i cierpienia, aby kształtować charakter i uczyć ludzi prawdziwych wartości.

• Nie twierdzi, że wie, dlaczego Hiob cierpi, ale jest pewien, że Hiob niesłusznie oskarża Boga o niesprawiedliwość.

Hiob nawet nie odpowiada Elihu i tak kończą się rozmowy.

Mowa Boga. Co w niej mówi i robi?

• Zabiera Hioba w podróż po wszechświecie. Przypomina Hiobowi fakt, że on nic nie wie, ponieważ to Bóg czuwa nad szczegółami funkcjonowania wszechświata, których Hiob nawet sobie nie wyobraża.

• Pokazuje Bóg, że Hiob i jego przyjaciele nie posiadają wystarczającej wiedzę o życiu, żeby wydawać opinie o tym, jak Bóg powinien rządzić światem.

• Bóg ukazuje nam po prostu, że Hiob nie ma wystarczających kompetencji, aby oskarżać Boga.

• Po podróży Bóg pyta Hioba czy chciałby przez jeden dzień zarządzać wszechświatem, zgodnie z surową sprawiedliwością, którą postulował wraz ze swoimi przyjaciółmi. Za każdym razem wymierzając każdemu odpowiednią karę za każdy zły czyn, ale tak naprawdę wymierzanie sprawiedliwości w świecie takim jak nasz jest niezwykle skomplikowane. Nic nie jest czarno-białe, jak wydawało się Hiobowi i jego przyjaciołom.

• Ostatni argument Boga, opisuję dwa fantastyczne stworzenia Behemota i Leviatana.

  ✧Stworzenia znane ze starożytnej mitologii bliskowschodniej,

  ✧ używane w Biblii jako symbole chaosu i zagrożenia w dobrym świecie stworzonym przez Boga.

  ✧ Nie są złe. Bóg jest z nich dumny.

  Chodzi o to, że Boży świat jest cudowny i bardzo dobry, ale nie jest doskonały, ani zawsze bezpieczny. Boży świat jest uporządkowany i piękny, ale także dziki i czasem niebezpieczny, tak jak te dwa fantastyczne stworzenia.

Jak wygląda koniec Księgi Hioba?

1. Bóg prosi Hioba o zaufanie co do Bożej mądrości i natury.

2. Hiob odpowiada pokorą i skruchą. Przeprasza, że oskarżał Boga i przyznaje, że przekroczył swoje granice.

3. Zaczyna się epilog, Bóg mówi przyjaciołom Hioba, że się mylili. Ich rozumienie Bożej sprawiedliwości jest zbyt naiwne i nie odpowiada złożoności świata, ani mądrości Boga.

4. Potem Bóg mówi, że to Hiob miał rację. To nie odnosiło się do wszystkiego co powiedział Hiob. Przecież wiemy, że Hiob wydawał pochopne i błędne osądy. Niemniej Bóg pochwala jego zmagania. Hiob szczerze zwrócił się do Boga ze swoim bólem i emocjami. Po prostu chciał rozmawiać z samym Bogiem.

5. Na końcu księgi Hiob odzyskuje zdrowie, rodziny i bogactwo. Odzyskuje wszystko. Nie jako nagrodę za dobre zachowanie, ale jako hojny dar od Boga.

Dlaczego w Bożym świecie istnieje cierpienie?

Bóg nie wyjaśnia dlaczego to się dzieje, ale mówi, że żyjemy w bardzo skomplikowanym, niezwykłym świecie, który przynajmniej na razie dopuszcza cierpienie.

Jak Bóg chce abyśmy przechodzili przez cierpienie?

Zwrócić się do Boga ze swoim bólem i emocjami. Usilnie trwając w modlitwie.

O czym jest ta ksiąga? ( Księga Hioba)

Zachęca nas, abyśmy ufali mądrości Boga, gdy cierpimy, zamiast szukać przyczyn naszego cierpienia. Gdy szukamy powodów, zazwyczaj upraszczamy Boga, jak przyjaciele Hioba, albo oskarżamy go, tak jak Hiob, opierając się na niewystarczających przesłankach. Księga zachęca nas, żebyśmy szczerze przedkładali Bogu nasz ból i żal i ufali, że Bóg wie co robi i naprawdę się o nas troszczy.

caritas

miłość bliźniego wypływająca z miłości do boga: pojęcie wprowadzone przez chrześcijaństwo

eros

miłość zmysłowa wynikająca z pożądania cielesnego

parafraza

swobodna przeróbka utworu literackiego lub czyjejś wypowiedzi, rozwijająca i modyfikujaca treść, zachowująca jednak rozpoznawalne podobieństwo i oddająca sens pierwowzoru

trawestacja

ośmieszająca parafraza utworu literackiego polegająca na zmianie stylu (zwykle z poważnego na komiczny), zachowująca temat utworu oraz podstawowe elementy kompozycji: efekt komiczny uzyskuje się przez zastosowanie potocznego, a nawet wulgarnego stylu wypowiedzi dla oddania poważnych treści: jest często wykorzystywana w celach parodystycznych, w satyrze

kruptocytat

cytat ukryty, cudze słowa ukryte w przetworzonej formie w utworze innego autora

alegoria

zespół motywów w utworze literackim lub dziele plastycznym, który poza znaczeniem dosłownym i bezpośrednio przedstawionym ma jeszcze inne, ukryte i domyślne, zwane alegorycznym

konwencji onirycznej

polegająca na ukazaniu rzeczywistości na kształt snu, marzenia sennego, czasem koszmaru.

O tekście ,,Księga Psalmów”

• Zaliczana do biblijnych ksiąg dydaktycznych.

• Powstała od XI do III w. p.n.e.

• Składa się ze 150 psalmów napisanych w języku hebrajskim, zebranym w pięciu księgach. Według badaczy układ ten odpowiada podziałowi Pięcioksięgu Mojżeszowego. Każda księga kończy się krótkim hymnem pochwalnym.

• Według tradycji autorem psalmów był król Dawid, dlatego Księgę Psalmów często nazywa się również Psalmami Dawidowymi lub Psałterzem Dawidowym. Jednak - jak w wypadku innych ksiąg biblijnych - twórców było wielu, m.in. Mojżesz i Salomon. Dawidowi przypisuję się autorstwo 73 pieśni.

Rodzaje psalmów

• dydaktyczne (mądrościowe) - pouczają i przestrzegają człowieka przed grzechem

• pochwalne (hymny) - wielbią potęgę i dobroć Boga

• dziękczynne - wyrażają wdzięczność za otrzymane dary

• błagalne (lamentacje) - zawierają prośny skierowane do Boga

psalm

pieśń religijna o modlitewnym, podniosłym charakterze, adresatem najczęściej jest Bóg

psałterz

zbiór psalmów wyodrębniony z Biblii i wydany osobno jako modlitewnik lub śpiewnik

paralelizm

powtarzanie zdań o podobnej budowie lub znaczeniu, realizujących wspólny schemat. Odgrywa ważną rolę w rytmizacji wypowiedzi, np.

,, Jeżeli to nie jest miłość - cóż ja czuję?

A jeśli miłość - co to jest takiego?”

Ogólna interpretacja Księgi Psalmów

Księga Psalmów ilustuje stosunek człowieka do Stwórcy oparty na niezwruszonej wierze oraz przeświadczeniu o mocy i stałości Boga, który bierze w opiekę swój lud. Owo zawierzenie wynika z pamięci o przymierzu - Bóg odpowiada weirnością na wierność. Psalmiści wyrażają dziękczynienie za dary otrzymane od niego i głoszą jego chwałę.

Psalm 1

• treść

• kompozycja

• metaforyka psalmu

• rodzaj psalmu

Psalm 1 to utwór, który skupia się wokół obrazu drogi . Motyw wędrówki jest metaforą ludzkiego życia . Tekst został skomponowany na zasadzie kontrastu . Mówi się tutaj bowiem o dwóch rodzajach dróg: pierwsza to ta, którą podążają ludzie pobożni, druga natomiast jest udziałem występnych. Pobożnych porównuje się do drzewa*, które wydaje owoc, natomiast bezbożni są niczym plewa.

Metaforyka psalmu koncentruje się zatem na obrazach zaczerpniętych z porządku natury. *Owocowanie oznacza taki sposób postępowania, który przynosi widoczne i pozytywne rezultaty. Chodzi tu zarówno o przestrzeganie zasad moralności, jak i osiągnięcie zbawienia. Plewa z kolei to bezużyteczne chwasty, które zostaną rozwiane przez wiatr. Psalm rozwija to porównanie w połączeniu z obrazem drogi. Okazuje się bowiem, że droga ludzi pobożnych ma określony cel, którym jest osiągnięcie duchowej doskonałości i zbawienia („Jahwe zna drogę sprawiedliwych”). Przeciwnie natomiast należy zinterpretować drogę występnych, ponieważ tę cechuje bezcelowość i uwięzienie w grzechu („droga występnych zaginie”).

psalm mądrościowy i dydaktyczny

Psalm 22

• Interpretacja w kontekście judaistycznym

• Interpretacja w kontekście chrześcijańskim

Interpretacja w kontekście judaistycznym

Jest odczytywany jako wyraz indywidualnego lamentu i błagania o pomoc w obliczu trudnych sytuacji. Jest to przykład tradycyjnej modlitwy, w której człowiek w obliczu cierpienia zwraca się do Boga, wyrażając swoje poczucie opuszczenia, ale jednocześnie wiarę w Boże miłosierdzie i ratunek.

Interpretacja w kontekście chrześcijańskim

Jest odczytywany jako proroczy psalm odnoszący się do męki Jezusa Chrystusa. W szczególności wersety 1 ("Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?") i 16-18 (opis cierpienia i przebicia rąk i nóg) są uważane za zapowiedź wydarzeń związanych z ukrzyżowaniem Jezusa.

Psalm 130

• streszczenie

1. Wołanie z głębokości (wersety 1-2):

• "Z głębokości wołam do Ciebie, Panie, Panie, wysłuchaj głosu mego! Nakłoń ucha na głos mojego błagania."

Psalmista zaczyna od desperackiego wołania do Boga z "głębokości" (co może symbolizować głębokie cierpienie, poczucie winy lub duchowe upadki). Prosi Boga o wysłuchanie jego modlitwy.

2. Wyznanie grzechu i prośba o przebaczenie (wersety 3-4):

• "Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie, Panie, któż się ostoi? Ale Ty udzielasz przebaczenia, aby Cię otaczano zbożną czcią."

Psalmista uznaje swoją grzeszność i zdaje sobie sprawę, że nikt nie mógłby się ostać, gdyby Bóg nie był miłosierny. Podkreśla, że przebaczenie jest częścią Bożej natury i prowadzi do pobożności.

3. Nadzieja i oczekiwanie na Boże miłosierdzie (wersety 5-6):

• "Pokładam nadzieję w Panu, dusza moja pokłada nadzieję w Jego słowie. Dusza moja oczekuje Pana bardziej niż strażnicy poranka, niż strażnicy poranka."

Psalmista wyraża głęboką nadzieję i zaufanie do Boga, oczekując Jego interwencji. Porównuje swoje oczekiwanie do strażników czekających na poranek, co podkreśla intensywność jego nadziei.

4. Zaufanie w Boże odkupienie (wersety 7-8):

• "Izraelu, pokładaj nadzieję w Panu, bo u Pana jest łaska i obfite odkupienie. On odkupi Izraela ze wszystkich jego grzechów."

Psalm kończy się wezwaniem do całego Izraela, aby zaufał Bogu, ponieważ u Boga jest łaska i obfite odkupienie. Psalmista wierzy, że Bóg odkupi swój lud ze wszystkich ich grzechów.

Apokalipsa

greckie słowo apokalipsis odnosi się do rodzaju literatury, który był dobrze znany współczesnym Jana z hebrajskich pism i innych popularnych tekstów żydowskich. Przekazuje symboliczne sny i wizje proroka ukazujące bożą perspektywę na historię i obecne wydarzenia tak, aby spojrzeć na to, co dzieje się teraz, przez pryzmat tego, co nadejdzie na końcu.

Apokalipsa Świętego Jana

Jan pisze, że ta apokalipsa jest Bożym Słowem przekazywanym przez proroka ludowi Bożemu, które zazwyczaj miało ostrzec lub pocieszyć go w trudnym czasie. Nazywając tę księgę proroctwem, Jan stwierdza, że stanowi ona kontynuację tradycji biblijnych proroków i doprowadzi ich przesłanie do punktu kulminacyjnego.

To apokaliptyczne proroctwo zostało skierowane do konkretnych ludzi, których Jan znał. Księga zaczyna się i kończy jak list i została wysłana do siedmiu kościołów w Azji Mniejszej. Jan cały czas używa symboli ze Starego Testamentu i chce, aby czytelnicy odkrywali ich znaczenie sięgając do tekstów, do których Jan się odnosi. Ponadto, księga ta stanowi list, co oznacza, że Jan odnosi się do sytuacji konkretnych kościołów z I wieku.

Streszczenie Apokalipsy Świętego Jana

• wiadomości do 7 kościołów

  problemy tych kościołów?

• tron boga i baranka

  zwój po co ?

  Jezus powiedz mi co zrobiłaś i jakie miało to znaczenie

  koniec sceny z barankiem

• trzy zestawy siedem bożych sądów

  jakie to są sądy i co ukazują

  sens siódemek

• siedem pieczęci

  cztery pierwsze

  piąta

  szósta

  siódma

  mesjańską armię Bożego Królestwa

• siedem trąb

  pierwsze pięć

  szósta

  siódma

• seria znaków

  pierwsza wizja ( bitwa)

  druga wizja ( dwie bestie)

  szema

  666

  trzecia wizja ( Ostatniego Sądu)

• siedem czasz

  pierwsze pięć czasz

  szósty czasz

  siódma czasza

• upadek Babilonu

  kobieta

  co to jest Babilonu i inne przykładu tego?

• ostateczna bitwa

  dzień pana

  wizja wyznawco Jezusa

• małżeństwo ziemi i nieba

WIADOMOŚC DO 7 KOŚCIOŁÓW

Jan, zesłany na wyspę Patmos, zobaczył wizję Jezusa między siedmioma świecznikami, symbolizującymi siedem kościołów w Azji Mniejszej. Jezus odnosi się do problemów tych kościołów, takich jak lenistwo, niemoralność i prześladowania.

Lenistwo - za sprawą bogactwa i dostatku, popadły w lenistwo i obojętność

Niemoralność - wierzący spożywali mięso z pogańskich ofiar i korzystali z usług seksualnych w pogańskich świątyniach.

Prześladowanie - pozostali wierni Jezusowi i cierpieli brutalnych prześladowań. Jezus ostrzega, że będzie jeszcze gorzej. Kościoły doświadczą ucisku, który zmusi jego wyznawców do wyboru pomiędzy wiernością a odejściem od wiary. Prawdopodobnie trwał już natomiast ucisk zapoczątkowany przez cesarza Domicjana. Istniała więc pokusa, aby zaprzeć się Jezusa, albo ze względu na prześladowania, albo po prostu po to, aby żyć zgodnie z duchem Rzymu.

TRON BOGA I BARANKA

Jan ma wizję Boga na tronie, otoczonego przez istoty reprezentujące stworzenie i narody. Bóg trzyma zamknięty zwój, Zwój jest kluczem do Bożego królestwa, który może otworzyć tylko Baranek - Jezus, symbolizujący ofiarę i zwycięstwo nad złem poprzez swoją śmierć. Jezus pokonał swoich wrogów umierając za nich , tak aby mogli zostać odkupieni i dzięki zmartwychwstaniu śmierć Jezusa na krzyżu nie była porażką, ale ceremonią koronacyjną. W ten sposób Jezus pokonał zło. Baranek siedzi obok tego, który zasiada na tronie. Razem są wysławiani jako jedyny prawdziwy stwórca i odkupiciel, a zabity baranek zaczyna otwierać zwój.

6-16 TRZY ZESTAWY SIEDEM BOŻYCH SĄDÓW

Jan przedstawia trzy cykle Bożych sądów: siedem pieczęci, siedem trąb i siedem czasz, które ukazują przyjście Królestwa Bożego na ziemię. Każda seria kończy się Sądem Ostatecznym. Jan używa każdego zestawu siódemek, aby przedstawić ten sam okres czasu pomiędzy zmartwychwstaniem Jezusa, a Jego przyszłym powrotem z trzech różnych perspektyw.

6-8a SIEDEM PIECZĘCI Baranek zaczyna otwierać cztery pierwsze pieczęcie z woju. Jan widzi czterech jeźdźców na koniach. Jeźdźcy symbolizują czas wojny, podboju, głodu i śmierci (przeciętny dzień ludzkiej historii) Piąta pieczęć pokazuje zamordowanych męczenników chrześcijańskich przed tronem Boga i krzyk ich niewinnej krwi unosi się ku Bogu jak dym z ołtarza kadzielnego. Słyszą, że mają odpocząć, bo ma umrzeć jeszcze więcej chrześcijan. Nie dowiadujemy się dlaczego, ale dowiadujemy się, że to nie będzie trwało wiecznie. Szósta pieczęć przynosi Wielki Dzień Pana. Jan słyszy liczbę opieczętowanych 144 (12* 12) tysiące. To spis militarny. Widzi mesjańską armię Bożego Królestwa. Następnie zostaje otwarta siódma pieczęć, ale zanim otworzy się zwój, pojawia się siedem trąb i znika ogień z ołtarza kadzielnego. Ogień symbolizuje krzyk męczenników. Zostaje on rzucony na ziemię, aby dopełnić Dnia Pana.

Mesjańska armia Bożego Królestwa - składa się z ludzi z każdego narodu i w ten sposób wypełnia się dawna obietnica Boga dana Abrahamowi. To właśnie ta wieloetniczna armia baranka o stanie się przed Bogiem, ponieważ zostali oni odkupieni krwią baranka. Mają zwyciężać, nie zabijając swoich wrogów, ale cierpiąc i dając świadectwo tak jak baranek.

8b-11 SIEDEM TRĄB Teraz mamy siedem trąb. Jan cofa się do początku i opowiada historię od nowa. Tym razem używa obrazów z historii o wyjściu z Egiptu. Pierwsze pięć trąb to odniesienie do plag zesłanych na Egipt. Jan mówi nam, że pomimo wszystkich tych plag narody nie opamiętały się. Wygląda więc na to, że same plagi zsyłane przez Boga nie skłonią ludzi do skruchy. Następnie szósta trąba uwalnia czterech jeźdźców, którzy wyszli z pierwszych czterech pieczęci. Jan dostaje nakaz, aby zjeść zwój i ogłaszać jego przesłanie narodom. W końcu zwój baranka zostaje otwarty i teraz odkrywamy jak Królestwo Boże stąpi na ziemię:(Zawartość zwoju przedstawiona jest w dwóch symbolicznych wizjach.) Zwój objawia misję kościoła:( siódma)

• naśladować pełną miłość baranka ofiarnego ( nie zabija wrogów, ale za nich umiera)

• Boże miłosierdzie przynosi skruchę Następnie rozbrzmiewa ostatnia trąba i narody ogarnia strach, gdy Boże królestwo przychodzi na ziemię, tak jak jest w niebie.

12-14 SERIA ZNAKÓW (=SYMBOLI)

Jan zatrzymuje rytm siódemek, rozpoczyna wizję. Pierwsza z nich pokazuje kosmiczną bitwę duchową. To manifestacja konfliktu, który rozpoczął się w Księdze Rodzaju. Wąż, symbolizujący źródło wszelkiego zła, jest tu przedstawiony jako smok, który atakuje kobietę i jej dzieci. Te zaś reprezentują Mesjasza i jego lud. Następnie Mesjasz pokonuje smoka przez swoją śmierć i zmartwychwstanie , smok zostaje strącony na ziemię. Tam wznieca nienawiść i prześladowanie wymierzone przeciwko wyznawcom Mesjasza, ale oni pokonają smoka, opierając się jego wpływowi nawet za cenę własnego życia. Jan stara się tutaj pokazać kościołom, że ani Rzym, ani żaden inny naród, ani człowiek nie jest prawdziwym wrogiem. To ciemne moce duchowe dają tu o sobie znać, a naśladowcy Jezusa mają ogłaszać jego zwycięstwo, pozostając wiernymi i okazując miłość swym wrogom, dokładnie tak jak zabity baranek. Następna wizja Jana widzi dwie bestie wysłane przez smoka. Jedna z nich symbolizuje siłę militarną, która zwycięża przemocą. Druga bestia symbolizuje machinę ekonomiczną wywyższoną do rangi Boga. Te dwie bestie żądają pełnego posłuszeństwa narodów, a to symbolizuje znak bestii i liczba 666 na czole i ręce. Ten znak to anty-szema. Teraz jednak zbuntowane narody żądają posłuszeństwa dla siebie i zmuszają wszystkich, aby zdecydowali, za kim chcą pójść. Narody stają się bestiami, gdy wywyższę się ich władzę i potęgę ekonomiczną jako fałszywych bogów i wymaga całkowitego posłuszeństwa. Taką bestią był Babilon za czasów Daniela, potem Persja, Grecja, a w czasach Jana Rzym. I tak samo stanie się z innymi narodami, które będą podążać tą ścieżką. Przeciwieństwem bestialskich narodów i smoka jest inny król, zabity baranek. U swojego boku ma armię ludzi, którzy poświęcili swoje życie, aby pójść za nim. Wzywają wszystkich, aby opamiętali się i wielbili Boga. Następnie Jan ma wizję Sądu Ostatecznego, który został przedstawiony jako dwa żniwa. Pierwsze żniwo to dobre żniwo zboża. Król Jezus przychodzi, aby zabrać do siebie swój wierny lud. Drugie żniwo to żniwo winorośli, która symbolizuje złych ludzi. Zostają oni wtrąceni do tłoczni i zgnieceni.

Szema - zapisywanie starej żydowskiej modlitwy posłuszeństwa Bogu czegoś na czole i ręce. Robione też to jako symbol oddania wszystkich myśli i czynów jedynemu prawdziwemu Bogu.

666 - znak anty-szemy. Hebrajskie litery to także liczby. Greckie słowa cesarz Neron i słowo bestia zapisane po hebrajsku tworzą liczbę 666. Jan nie twierdzi przez to, że Neron jest jedynym wypełnieniem tej wizji. Neron był tylko najświeższym przykładem starego wzoru

15-16 SIEDEM CZASZ

Przez te wszystkie symboliczne wizje Jan stawia siedem kościołów przed trudnym wyborem. Między Babilonem, a barankiem Jan znowu pokazuje cykl siedmiu czasz. Wiemy już ze zwoju baranka i z symbolicznych wizji, że wielu ludzi spośród narodów opamięta się, ale znowu widzimy plagi egipskie wylane z mis i wielu ludzi nie okazuje skruchy. Opierają się Bogu i przeklinają go, a to prowadzi do wylania Szóstej Czaszy, gdy smok i bestia zbierają narody, aby wypowiedzieć wojnę ludowi Boga( siódma czasza). Niektórzy uważają, że Szósta Czasza jest metaforą bożego ostatecznego sądu nad złem. To czwarty i ostatni opis Dnia Pana, w którym zło wśród narodów zostanie pokonane raz na zawsze.

17-19a UPADEK BABILANU

Anioł pokazuje Janowi kobietę, ubraną jak królowa, która jest pijana krwią męczenników i wszystkich niewinnych ludzi. Jeździ na smoku. Symbolizuje ona zbuntowane narody. Zostaje nazwana Babilonem, nierządnicą. Symbolizuje władzę militarną i ekonomiczną Cesarstwa Rzymskiego, ale nie tylko. Rzym jest tylko najnowszą wersją starotestamentowego archetypu buntu ludzkości przeciwko Bogu. W każdym przypadku chodzi o narody, które wywyższają swoją potęgę ekonomiczną i militarną jako fałszywego Boga. Jest to opis stanu ludzkości w każdym punkcie historii. Babilony powstają i upadają, a to wszystko prowadzi do dnia, kiedy Jezus powróci i zastąpi Babilon swoim własnym królestwem.

19b-20 OSTATECZNA BITWA

Dzień Pana jest przedstawiany jako dzień ognia, trzęsienia ziemi lub żniw, ale teraz jest przedstawiony jako ostateczna bitwa, gdzie męczennicy zostają wywyższeni. Jan opisuje, jak narody sprzeciwiają się Bogu, a Jezus, ubrany we własną krew, pojawia się na białym koniu z mieczem w ustach, aby zwyciężyć zło. Armagedon nie jest krwawą rzezią, lecz sądem, w którym Jezus pociąga do odpowiedzialności tych, którzy nie opamiętali się i niszczyli Boży świat.

Jan ma wizję wyznawców Jezusa, zamordowanych przez Babilon, przywróconych do życia, którzy rządzą światem u boku Mesjasza przez tysiąc lat. Smok, inspirator buntu przeciw Bogu, prowadzi narody do ostatecznej porażki, a wszyscy, którzy sprzeciwiali się Bożemu Królestwu, zostają zniszczeni i oddzieleni od Boga na zawsze, nie mogąc już niszczyć nowego stworzenia.

21-22 MAŁŻEŃSTWA NIEBA I ZIEMI

Anioł pokazuje Janowi cudowną pannę młodą, symbolizującą nowe stworzenie, które przychodzi, by połączyć się z Bogiem i Jego ludem. Bóg ogłasza, że zamieszka z ludzkością na zawsze i wszystko odnowi. Wizja Jana to kalejdoskop obietnic ze Starego Testamentu, przedstawiający nowe niebo i nową ziemię, odnowione stworzenie wolne od bólu i zła. To nowy ogród Eden, raj wiecznego życia z Bogiem, ale także nowa Jerozolima, miasto, gdzie różne kultury żyją w pokoju i harmonii. W nowym stworzeniu nie ma świątyni, bo obecność Boga i Baranka przenika cały świat. Nowi ludzie wypełniają Boże powołanie, współdziałając z Bogiem, by stworzenie weszło na nowy, nieznany grunt.