osobnik
pojedyńczy organizm, który jest przedstawicielem gatunku
populacja
grupa osobników tego samego gatunku, która żyje na określonym obszarze
biocenoza
zbiór populacji wszystkich gatunków żyjących na danym obszarze w tym samym czasie i powiązanych tymi samymi zależnościami
ekosystem
składa się z biocenozy i biotopu, czyli nieożywionych elementów środowiska
biom
obszar na ziemi odznaczający się charakterystycznym typem roślinności a także składem gatunkowym przystosowanym do określonych warunków klimatycznych
biosfera
obszar ziemi zamieszkiwany przez żywe organizmy, zbiór wszystkich ekosystemów
czynniki abiotyczne
elementy środowiska nieożywionego np. temperatura, wilgotność
czynniki biotyczne
zależności między organizmami żyjącymi na tym samym terenie
nisza ekologiczna
wymagania dotyczące środowiska które są najbardziej korzystne dla danego gatunku- zakres zmienności w jakich organizm może przeżyć
siedlisko
przestrzeń fizyczna, w której występuje dany organizm
tolerancja ekologiczna
zdolność organizmu do przystosowania się do określonych warunków ekologicznych.
prawo minimum Liebiga
możliwość rozwoju określa ten składnik, który jest w niedoborze
eurybionty
gatunki o szerokim zakresie tolerancji
stenobionty
gatunki o niskim zakresie tolerancji
gatunki kosmopolityczne
wykazują wysoki zakres tolerancji niemal w każdym środowisku
gatunki wskaznikowe (bioindykatory)
gatunek o dobrze znanych wymaganiach ekologicznych, którego obecność lub brak wskazuje na stan środowiska np. porosty, które wykazują wrażliwość na zanieczyszczenia SO2 służą jako wskazniki zanieczyszczenia powietrza
zasada współdziałania czynników
minimalne, maksymalne i optymalne wartości danego czynnika mogą ulec zmianie w zależności od zmian, jakim podlegają pozostałe czynniki u osobnika np. niektóre osobniki wraz z wiekiem nabywają tolerancje na niektóre czynniki
liczebność populacji
liczba wszystkich osobników tworzących populacje- wpływają na nią rozrodczość, śmiertelność, imigracje i emigracje
krzywe przeżywania
typ I- wypukła- duża przeżywalność młodych osobników i stopniowo zmniejszająca się wraz z wiekiem
typ II- prosta- jednakowa przeżywalność osobników w każdym wieku
typ III- wklęsła-najmniejsza przeżywalność osobników młodszych i zwiększona przeżywalność osobników starszych
efekt Alleego
zarówno zbyt duże, jak i zbyt małe zagęszczenie wpływa negatywnie na populacje
teoria metapopulacji
oddzielone obszary siedlisk nazywane są wsypami środowiskowymi i są one zasiedlane przez zubpopulacje (populacje lokalne). Metapopulacja to zbiór subpopulacji, między którymi dochodzi do przemieszczania się osobników.
Populacje zasilające charakteryzują się wysoką przeżywalnością i przewagą emigracji nad imigracją
Populacje marginalne charakteryzują się wysoką śmiertelnością, są zagrożone ekstynkcją, przed którą chronią ją imigracje z innych populacji.
zależności nieantagonistyczne
przynoszą korzyść przynajmniej jednej stronie, żadna ze stron nie ponosi strat (komensalizm i mutualizm)
zależności antagonistyczne
przynoszą straty przynajmniej jednej stronie (drapieżnictwo, pasożytnictwo, konkurencja, roślinożerność)
komensalizm
jedna strona zyskuje, druga nie, ale także nie ponosi strat
mutualizm
obie strony odnoszą korzyść
obligatoryjny- osobniki są od siebie uzależnione
fakultatywny- przynosi korzyści, ale nie jest konieczny
mikoryza- mutualizm między grzybami a korzeniami, grzyb zapewnia lepszy dostęp do wody, a zyskuje produkty fotosyntezy od rośliny.
symbioza z bakteriami, które asymilują azot w forme przyswajalną przez rośliny, w zamian otrzymują produkty fotosyntezy
konkurencja
zachodzi gdy osobniki korzystają z tych samych zasobów środowiska- nisze ekologiczne się pokrywają. Dzieli się na wewnątrzgatunkową i mięzygatunkową
reguła allena
części ciała narażone na utrate ciepła są mniejsze u ssaków żyjących w klimacie polarnym niż u ssaków żyjących w klimacie ciepłym
reguła bergmanna
zwierzęta stałocieplne żyjące w klimacie chłodnym mają większe rozmiary ciała od zwierząt żyjących w klimacie ciepłym.