Studied by 7 people
Looks like no one added any tags here yet for you.
Nadwyżka konsumenta to kwota, jaka zostaje mu do dyspozycji po opłaceniu podstawowych wydatków (żywność, czynsz, energia)
F
Jednym z przejawów racjonalnego postępowania konsumenta jest zdolność do uporządkowania możliwych wariantów konsumpcji według stopnia ich pożądania.
P
Optimum konsumenta oznacza, że osiąga on jednakową użyteczność całkowitą z konsumpcji wszystkich dóbr znajdujących się w jego koszyku
F
Maksymalizacja użyteczności całkowitej jest ostatecznym celem konsumpcji.
P
Ograniczenie budżetowe pokazuje kombinacje ilościowe dóbr, spośród których wybór dla konsumenta jest obojętny
F
Gdy użyteczność krańcowa jest dodatnia i maleje, użyteczność całkowita rośnie
P
Jeśli wzrasta cena określonego dobra, to efekt substytucyjny nigdy nie spowoduje większych zakupów tego dobra.
P
Kasi zależy wyłącznie na pierścionkach, ale wszystko jej jedno, czy są ze srebra, czy ze złota. To oznacza, że są one dla niej dobrami doskonale substytucyjnymi
P
W przypadku niepełnego wydatkowania dochodu na konsumowanie dobra zakupiony koszyk dóbr będzie położony powyżej linii budżetowej
F
Wszystkie koszyki dóbr nieosiągalne dla konsumenta przy danym dochodzie realnym znajdują się poniżej najwyżej położonej spośród dostępnych krzywej obojętności
F
Jeżeli w reakcji na wzrost ceny dobra X następuje taka zmiana równowagi konsumenta, że w nowym punkcie wzrasta konsumpcja dobra Y, to dobra są względem siebie komplementarne
F
Linia budżetowa nie może być rosnąca.
P
Każde dobro Giffena jest dobrem podrzędnym
P
Z uwagi na malejącą krańcową stopę substytucji krzywe obojętności ulegają wypłaszczeniu w miarę jak przesuwamy się po nich na prawo
P
Koszyki dóbr tak samo użyteczne jak koszyk w punkcie równowagi konsumenta znajdują się na linii ograniczenia budżetowego
F
Dostępność danego dobra określa położenie i kształt krzywej jednakowej użyteczności całkowitej.
F
Jeżeli wzrost dochodu realnego konsumenta prowadzi do zmniejszenia wielkości konsumpcji, to mamy na pewno do czynienia z dobrem Giffena
F
Równowaga konsumenta oznacza, że stosunki użyteczności krańcowej ostatniej konsumowanej jednostki dobra do jego ceny są równe dla wszystkich konsumowanych przez niego dóbr.
P
Koncepcja homo œconomicus zakłada, że człowiek postępuje w sposób racjonalny
P
W analizie ograniczenia budżetowego pomnożenie obu cen przez stałą wielkość daje taki sam efekt jak podzielenie dochodu przez tę wielkość.
P
"Apetyt rośnie w miarę jedzenia" to zaprzeczenie II prawa Gossena.
F
Jeżeli jedno z rozpatrywanych dóbr jest dobrem podrzędnym, linia dochód-konsumpcja musi być opadająca
P
Im dalej od początku układu współrzędnych oddalona jest krzywa obojętności, tym wyższy poziom użyteczności krańcowej reprezentuje
F
Krzywe obojętności konsumenta przesuwają się w prawo, gdy wzrastają jego dochody
F
Mapa preferencji konsumenta składa się z wielu krzywych obojętności o różnym poziomie dochodu
F
Gospodarstwo domowe w poszukiwaniu optymalnej struktury koszyka będzie starało się zrównać użyteczności krańcowe konsumowanych dóbr z ich cenami
F
Krzywe obojętności są zawsze malejące, jeśli tylko konsument woli mieć więcej niż mniej.
P
Jeśli po podwyżce ceny dobra X efekt substytucyjny zostaje dokładnie zrównoważony przez efekt dochodowy, to X nie jest ani dobrem luksusowym, ani dobrem niższego rzędu
F
Racjonalność konsumenta przejawia się w jego dążeniu do wyboru koszyka, który znajduje się na najwyżej położonej krzywej obojętności
P
Użyteczność krańcowa w żadnym wypadku nie może być funkcją rosnącą
F
Przy wzroście dochodu konsumenta linia budżetu zmienia swoje nachylenie
F
Krzywa cena-konsumpcja ma zawsze nachylenie ujemne
F
Drugie prawo Gossena to prawo malejącej użyteczności krańcowej
F
Jeśli efekt dochodowy jest ujemny, krzywa popytu będzie miała z pewnością nachylenie dodatnie.
F
Satysfakcja konsumenta z konsumpcji dóbr doskonale komplementarnych nie ulegnie zmianie, gdy zwiększy się konsumpcja tylko jednego z rozpatrywanych dóbr
P
Konsument wybiera taki koszyk dóbr, któremu odpowiada punkt przecięcia linii budżetowej z jakąkolwiek krzywą obojętności.
F
Koszyk dóbr to określona kombinacja ilościowa dóbr nabywanych przez konsumenta.
P
Ściśle wypukła krzywa obojętności oznacza, że przy danym dochodzie i cenach dóbr istnieje tylko jeden koszyk wyznaczający optymalną strukturę konsumpcji.
P
Przy poruszaniu się wzdłuż krzywej obojętności ceny dóbr zmieniają się w taki sposób, że użyteczność całkowita koszyków dóbr znajdujących się na tej krzywej pozostaje stała ze względu na równoczesną korygującą zmianę dochodu
F
W skład zbioru budżetowego wchodzą wszystkie koszyki konsumpcyjne, które są dostępne przy danych cenach i dochodzie konsumenta
P
Aksjomat zwrotności preferencji to założenie, zgodnie z którym przyjmuje się, że każdy koszyk dóbr lub/i usług jest tak samo preferowany przez konsumenta jak koszyk identyczny.
P
W przypadku dóbr doskonale substytucyjnych krańcowa stopa substytucji ma stałą wartość.
P
Użyteczność całkowita to suma użyteczności krańcowych
P
Jeśli konsumenci kupili taką samą ilość dobra po tej samej cenie, wartość ich nadwyżek musi być identyczna
F
Dobra Giffena są dobrami niższego rzędu
P
Jeżeli użyteczność marginalna jest dodatnia i malejąca to użyteczność całkowita osiągana z konsumpcji danego dobra ulega zwiększeniu w tempie bardziej niż proporcjonalnym w stosunku do wzrostu nabywanej ilości tego dobra
F
Wzrost dochodu realnego jest zawsze następstwem wzrostu dochodu nominalnego.
F
Nachylenie krzywej dochód-konsumpcja zależy od tego, czy w strukturze konsumowanych dóbr są dobra substytucyjne czy komplementarne
F
Krzywa obojętności konsumenta zależy od krzywych obojętności innych konsumentów
F
W przypadku dóbr doskonale komplementarnych krzywa obojętności przybiera kształt linii prostej.
F
Nachylenie linii budżetowej zależy tylko od relacji cen dwóch rozpatrywanych dóbr.
P
Nadwyżka konsumenta to wyrażona wartościowo satysfakcja związana z konsumpcją dobra, którą osiągnął konsument, pomniejszona o wielkość wydatku na jego zakup
P
Użyteczność może być mierzona porządkowo lub za pomocą jednostek pieniężnych
P
Dobro Giffena to takie dobro niższego rzędu, dla którego ujemny efekt dochodowy jest większy od efektu substytucyjnego
P
Użyteczność 1 kilograma ziemniaków jest identyczna dla każdego konsumenta
F
Użyteczność krańcowa nie może nigdy przyjmować wartości ujemnych
F
Użyteczność to pojęcie ekonomiczne, które ukazuje wartość użytkową danego dobra.
F
Wraz ze zmianą wysokości dochodu nominalnego zmienia się nachylenie oraz położenie linii budżetowej
F
Na podstawie ścieżki ekspansji cenowej możliwe jest wyprowadzenie krzywej popytu indywidualnego
P
Przy przesuwaniu się wzdłuż krzywej obojętności, zmiana koszyka dóbr nie powoduje zmiany użyteczności całkowitej
P
Spadek ceny dobra obniży nadwyżkę konsumenta
F
Kształt i nachylenie krzywej obojętności określają preferencje konsumenta.
F
Nadwyżka konsumenta jest następstwem ustanowienia przez państwo ceny maksymalnej jako ceny obowiązującej na rynku.
F
Wypukłość krzywej obojętności wynika z malejącej użyteczności krańcowej rozpatrywanych dóbr
P
Użyteczność kardynalna pozwala wnioskować o intensywności preferencji
F
Jeśli konsument nie jest w stanie (nie potrafi) porównać ze sobą dwóch koszyków dóbr pod względem korzyści wynikających dla niego z ich konsumpcji, mówimy że jego preferencje nie są kompletne
P
Analiza ograniczenia budżetowego jest niezbędna do określenia rozmiarów substytucji jednego dobra przez drugie przy stałym poziomie łącznego zadowolenia
F
W teorii zachowania gospodarstwa domowego zakłada się, że preferencje konsumenta są uporządkowane
P
Dochód realny można zdefiniować jako koszyk dóbr lub/i usług dostępny konsumentowi za określony dochód pieniężny.
P
Krańcową stopę substytucji można wyznaczyć w sposób geometryczny, rysując do krzywej obojętności styczną i obliczając jej nachylenie
P
Użyteczność marginalna zgodnie ze swoją nazwą odnosi się do wąskiej kategorii dóbr, z których konsument może bez trudu zrezygnować
F
Krzywe obojętności nie mogą się przecinać, jeśli preferencje konsumenta są spójne
P
Krzywa cena-konsumpcja przedstawia jak zmienia się struktura konsumowanych dóbr lub/i usług pod wpływem zmiany preferencji konsumenta (ceteris paribus)
F
Wartość nadwyżki konsumenta jest większa niż wyrażona w jednostkach pieniężnych użyteczność całkowita ze skonsumowanych jednostek dobra i zawsze jest większa niż wysokość wydatku poniesionego na zakup tych jednostek
F
Ścieżka ekspansji dochodowej (krzywa dochód–konsumpcja), to krzywa, która pokazuje, jak zmienia się wybierany przez konsumenta koszyk dóbr pod wpływem zmian poziomu cen i dochodów.
F
Konsument jest w stanie równowagi, gdy użyteczność całkowita i marginalna są maksymalne
F
Największą satysfakcję z konsumpcji określonej ilości danego dobra osiąga osoba, która przypisuje mu najwyższą użyteczność całkowitą
F
Zbiór kombinacji cen dobra i maksymalnych jego ilości, jakie przy tych cenach i danym dochodzie mógłby zakupić konsument, umożliwia wyznaczenie krzywej popytu konsumenta na to dobro
F
Krańcowa stopa substytucji informuje, ile kilogramów gruszek konsument jest skłonny oddać na rzecz dodatkowego 1 kg jabłek.
P
Krzywą obojętności w przypadku dóbr doskonale komplementarnych tworzą ramiona kąta prostego
P
Jeśli cena dobra X wzrośnie, to dochód realny konsumenta obniży się
P
Krańcowa stopa substytucji to relacja, w jakiej konsument jest skłonny wymienić jedno dobro na drugie
P
Jeżeli ceny i dochód nominalny konsumenta wzrosną o tyle samo procent, to punkt równowagi konsumenta nie ulegnie zmianie
P
W punkcie równowagi konsumenta nachylenie linii ograniczenia budżetowego jest równe nachyleniu krzywej obojętności
P
Konsument osiąga maksymalną użyteczność krańcową w punkcie, w którym linia budżetowa przecina się z krzywą obojętności
F
Nachylenie linii budżetowej mierzone jest za pomocą krańcowej stopy substytucji
F
Krzywe obojętności charakteryzują się tym, że jest ich nieskończenie wiele i tworzą mapę obojętności, nie mogą się przecinać, ponadto typowe krzywe obojętności mają nachylenie ujemne
P
Krańcowa stopa substytucji nie może być rosnąca
F
Krańcowa stopa substytucji jest równa tangensowi kąta utworzonego przez oś OX i styczną do krzywej obojętności
P
Aksjomat kompletności preferencji wymaga, aby konsument przypisywał różnym koszykom dóbr różną użyteczność całkowitą
F
Gdy użyteczność całkowita jest maksymalna, użyteczność krańcowa wynosi zero.
P
Jeżeli koszyki dóbr o współrzędnych (2, 1), (3, 2), (4, 3) znajdują się na tej samej krzywej obojętności, to dla konsumenta jedno z rozpatrywanych dóbr będzie dobrem niepożądanym
P
Jeżeli cena dobra X wzrośnie, to dochód realny konsumenta obniży się.
P
Jeżeli dwa rozpatrywane dobra są dobrami normalnymi, ścieżka ekspansji dochodowej jest krzywą rosnącą
P
Punkt równowagi konsumenta to sytuacja, w której przecinają się dwie najwyżej położone spośród dostępnych krzywe obojętności
F
Nadwyżka konsumenta informuje o dodatkowych ilościach dobra, jakie konsumenci mogą nabyć po niższej cenie w sytuacji zmniejszenia się elastyczności popytu
F
Satysfakcja czerpana z konsumpcji danego dobra to inaczej użyteczność krańcowa.
F
Nachylenie linii budżetowej zmienia się zawsze, gdy zmieniają się ceny dóbr.
F
Jeżeli jedno z rozpatrywanych dóbr jest dobrem neutralnym, wówczas krzywe obojętności są liniami prostopadłymi do jednej z osi.
P
Krańcową stopę substytucji informuje, ile kilogramów gruszek konsument jest skłonny oddać na rzecz dodatkowego 1kg jabłek
P
Note 
Flashcard (20)