mikroekonomia testy prawda/fałsz

Nadwyżka konsumenta to kwota, jaka zostaje mu do dyspozycji po opłaceniu podstawowych wydatków (żywność, czynsz, energia)

F

Jednym z przejawów racjonalnego postępowania konsumenta jest zdolność do uporządkowania możliwych wariantów konsumpcji według stopnia ich pożądania.

P

Optimum konsumenta oznacza, że osiąga on jednakową użyteczność całkowitą z konsumpcji wszystkich dóbr znajdujących się w jego koszyku

F

Maksymalizacja użyteczności całkowitej jest ostatecznym celem konsumpcji.

P

Ograniczenie budżetowe pokazuje kombinacje ilościowe dóbr, spośród których wybór dla konsumenta jest obojętny

F

Gdy użyteczność krańcowa jest dodatnia i maleje, użyteczność całkowita rośnie

P

Jeśli wzrasta cena określonego dobra, to efekt substytucyjny nigdy nie spowoduje większych zakupów tego dobra.

P

Kasi zależy wyłącznie na pierścionkach, ale wszystko jej jedno, czy są ze srebra, czy ze złota. To oznacza, że są one dla niej dobrami doskonale substytucyjnymi

P

W przypadku niepełnego wydatkowania dochodu na konsumowanie dobra zakupiony koszyk dóbr będzie położony powyżej linii budżetowej

F

Wszystkie koszyki dóbr nieosiągalne dla konsumenta przy danym dochodzie realnym znajdują się poniżej najwyżej położonej spośród dostępnych krzywej obojętności

F

Jeżeli w reakcji na wzrost ceny dobra X następuje taka zmiana równowagi konsumenta, że w nowym punkcie wzrasta konsumpcja dobra Y, to dobra są względem siebie komplementarne

F

Linia budżetowa nie może być rosnąca.

P

Każde dobro Giffena jest dobrem podrzędnym

P

Z uwagi na malejącą krańcową stopę substytucji krzywe obojętności ulegają wypłaszczeniu w miarę jak przesuwamy się po nich na prawo

P

Koszyki dóbr tak samo użyteczne jak koszyk w punkcie równowagi konsumenta znajdują się na linii ograniczenia budżetowego

F

Dostępność danego dobra określa położenie i kształt krzywej jednakowej użyteczności całkowitej.

F

Jeżeli wzrost dochodu realnego konsumenta prowadzi do zmniejszenia wielkości konsumpcji, to mamy na pewno do czynienia z dobrem Giffena

F

Równowaga konsumenta oznacza, że stosunki użyteczności krańcowej ostatniej konsumowanej jednostki dobra do jego ceny są równe dla wszystkich konsumowanych przez niego dóbr.

P

Koncepcja homo œconomicus zakłada, że człowiek postępuje w sposób racjonalny

P

W analizie ograniczenia budżetowego pomnożenie obu cen przez stałą wielkość daje taki sam efekt jak podzielenie dochodu przez tę wielkość.

P

"Apetyt rośnie w miarę jedzenia" to zaprzeczenie II prawa Gossena.

F

Jeżeli jedno z rozpatrywanych dóbr jest dobrem podrzędnym, linia dochód-konsumpcja musi być opadająca

P

Im dalej od początku układu współrzędnych oddalona jest krzywa obojętności, tym wyższy poziom użyteczności krańcowej reprezentuje

F

Krzywe obojętności konsumenta przesuwają się w prawo, gdy wzrastają jego dochody

F

Mapa preferencji konsumenta składa się z wielu krzywych obojętności o różnym poziomie dochodu

F

Gospodarstwo domowe w poszukiwaniu optymalnej struktury koszyka będzie starało się zrównać użyteczności krańcowe konsumowanych dóbr z ich cenami

F

Krzywe obojętności są zawsze malejące, jeśli tylko konsument woli mieć więcej niż mniej.

P

Jeśli po podwyżce ceny dobra X efekt substytucyjny zostaje dokładnie zrównoważony przez efekt dochodowy, to X nie jest ani dobrem luksusowym, ani dobrem niższego rzędu

F

Racjonalność konsumenta przejawia się w jego dążeniu do wyboru koszyka, który znajduje się na najwyżej położonej krzywej obojętności

P

Użyteczność krańcowa w żadnym wypadku nie może być funkcją rosnącą

F

Przy wzroście dochodu konsumenta linia budżetu zmienia swoje nachylenie

F

Krzywa cena-konsumpcja ma zawsze nachylenie ujemne

F

Drugie prawo Gossena to prawo malejącej użyteczności krańcowej

F

Jeśli efekt dochodowy jest ujemny, krzywa popytu będzie miała z pewnością nachylenie dodatnie.

F

Satysfakcja konsumenta z konsumpcji dóbr doskonale komplementarnych nie ulegnie zmianie, gdy zwiększy się konsumpcja tylko jednego z rozpatrywanych dóbr

P

Konsument wybiera taki koszyk dóbr, któremu odpowiada punkt przecięcia linii budżetowej z jakąkolwiek krzywą obojętności.

F

Koszyk dóbr to określona kombinacja ilościowa dóbr nabywanych przez konsumenta.

P

Ściśle wypukła krzywa obojętności oznacza, że przy danym dochodzie i cenach dóbr istnieje tylko jeden koszyk wyznaczający optymalną strukturę konsumpcji.

P

Przy poruszaniu się wzdłuż krzywej obojętności ceny dóbr zmieniają się w taki sposób, że użyteczność całkowita koszyków dóbr znajdujących się na tej krzywej pozostaje stała ze względu na równoczesną korygującą zmianę dochodu

F

W skład zbioru budżetowego wchodzą wszystkie koszyki konsumpcyjne, które są dostępne przy danych cenach i dochodzie konsumenta

P

Aksjomat zwrotności preferencji to założenie, zgodnie z którym przyjmuje się, że każdy koszyk dóbr lub/i usług jest tak samo preferowany przez konsumenta jak koszyk identyczny.

P

W przypadku dóbr doskonale substytucyjnych krańcowa stopa substytucji ma stałą wartość.

P

Użyteczność całkowita to suma użyteczności krańcowych

P

Jeśli konsumenci kupili taką samą ilość dobra po tej samej cenie, wartość ich nadwyżek musi być identyczna

F

Dobra Giffena są dobrami niższego rzędu

P

Jeżeli użyteczność marginalna jest dodatnia i malejąca to użyteczność całkowita osiągana z konsumpcji danego dobra ulega zwiększeniu w tempie bardziej niż proporcjonalnym w stosunku do wzrostu nabywanej ilości tego dobra

F

Wzrost dochodu realnego jest zawsze następstwem wzrostu dochodu nominalnego.

F

Nachylenie krzywej dochód-konsumpcja zależy od tego, czy w strukturze konsumowanych dóbr są dobra substytucyjne czy komplementarne

F

Krzywa obojętności konsumenta zależy od krzywych obojętności innych konsumentów

F

W przypadku dóbr doskonale komplementarnych krzywa obojętności przybiera kształt linii prostej.

F

Nachylenie linii budżetowej zależy tylko od relacji cen dwóch rozpatrywanych dóbr.

P

Nadwyżka konsumenta to wyrażona wartościowo satysfakcja związana z konsumpcją dobra, którą osiągnął konsument, pomniejszona o wielkość wydatku na jego zakup

P

Użyteczność może być mierzona porządkowo lub za pomocą jednostek pieniężnych

P

Dobro Giffena to takie dobro niższego rzędu, dla którego ujemny efekt dochodowy jest większy od efektu substytucyjnego

P

Użyteczność 1 kilograma ziemniaków jest identyczna dla każdego konsumenta

F

Użyteczność krańcowa nie może nigdy przyjmować wartości ujemnych

F

Użyteczność to pojęcie ekonomiczne, które ukazuje wartość użytkową danego dobra.

F

Wraz ze zmianą wysokości dochodu nominalnego zmienia się nachylenie oraz położenie linii budżetowej

F

Na podstawie ścieżki ekspansji cenowej możliwe jest wyprowadzenie krzywej popytu indywidualnego

P

Przy przesuwaniu się wzdłuż krzywej obojętności, zmiana koszyka dóbr nie powoduje zmiany użyteczności całkowitej

P

Spadek ceny dobra obniży nadwyżkę konsumenta

F

Kształt i nachylenie krzywej obojętności określają preferencje konsumenta.

F

Nadwyżka konsumenta jest następstwem ustanowienia przez państwo ceny maksymalnej jako ceny obowiązującej na rynku.

F

Wypukłość krzywej obojętności wynika z malejącej użyteczności krańcowej rozpatrywanych dóbr

P

Użyteczność kardynalna pozwala wnioskować o intensywności preferencji

F

Jeśli konsument nie jest w stanie (nie potrafi) porównać ze sobą dwóch koszyków dóbr pod względem korzyści wynikających dla niego z ich konsumpcji, mówimy że jego preferencje nie są kompletne

P

Analiza ograniczenia budżetowego jest niezbędna do określenia rozmiarów substytucji jednego dobra przez drugie przy stałym poziomie łącznego zadowolenia

F

W teorii zachowania gospodarstwa domowego zakłada się, że preferencje konsumenta są uporządkowane

P

Dochód realny można zdefiniować jako koszyk dóbr lub/i usług dostępny konsumentowi za określony dochód pieniężny.

P

Krańcową stopę substytucji można wyznaczyć w sposób geometryczny, rysując do krzywej obojętności styczną i obliczając jej nachylenie

P

Użyteczność marginalna zgodnie ze swoją nazwą odnosi się do wąskiej kategorii dóbr, z których konsument może bez trudu zrezygnować

F

Krzywe obojętności nie mogą się przecinać, jeśli preferencje konsumenta są spójne

P

Krzywa cena-konsumpcja przedstawia jak zmienia się struktura konsumowanych dóbr lub/i usług pod wpływem zmiany preferencji konsumenta (ceteris paribus)

F

Wartość nadwyżki konsumenta jest większa niż wyrażona w jednostkach pieniężnych użyteczność całkowita ze skonsumowanych jednostek dobra i zawsze jest większa niż wysokość wydatku poniesionego na zakup tych jednostek

F

Ścieżka ekspansji dochodowej (krzywa dochód–konsumpcja), to krzywa, która pokazuje, jak zmienia się wybierany przez konsumenta koszyk dóbr pod wpływem zmian poziomu cen i dochodów.

F

Konsument jest w stanie równowagi, gdy użyteczność całkowita i marginalna są maksymalne

F

Największą satysfakcję z konsumpcji określonej ilości danego dobra osiąga osoba, która przypisuje mu najwyższą użyteczność całkowitą

F

Zbiór kombinacji cen dobra i maksymalnych jego ilości, jakie przy tych cenach i danym dochodzie mógłby zakupić konsument, umożliwia wyznaczenie krzywej popytu konsumenta na to dobro

F

Krańcowa stopa substytucji informuje, ile kilogramów gruszek konsument jest skłonny oddać na rzecz dodatkowego 1 kg jabłek.

P

Krzywą obojętności w przypadku dóbr doskonale komplementarnych tworzą ramiona kąta prostego

P

Jeśli cena dobra X wzrośnie, to dochód realny konsumenta obniży się

P

Krańcowa stopa substytucji to relacja, w jakiej konsument jest skłonny wymienić jedno dobro na drugie

P

Jeżeli ceny i dochód nominalny konsumenta wzrosną o tyle samo procent, to punkt równowagi konsumenta nie ulegnie zmianie

P

W punkcie równowagi konsumenta nachylenie linii ograniczenia budżetowego jest równe nachyleniu krzywej obojętności

P

Konsument osiąga maksymalną użyteczność krańcową w punkcie, w którym linia budżetowa przecina się z krzywą obojętności

F

Nachylenie linii budżetowej mierzone jest za pomocą krańcowej stopy substytucji

F

Krzywe obojętności charakteryzują się tym, że jest ich nieskończenie wiele i tworzą mapę obojętności, nie mogą się przecinać, ponadto typowe krzywe obojętności mają nachylenie ujemne

P

Krańcowa stopa substytucji nie może być rosnąca

F

Krańcowa stopa substytucji jest równa tangensowi kąta utworzonego przez oś OX i styczną do krzywej obojętności

P

Aksjomat kompletności preferencji wymaga, aby konsument przypisywał różnym koszykom dóbr różną użyteczność całkowitą

F

Gdy użyteczność całkowita jest maksymalna, użyteczność krańcowa wynosi zero.

P

Jeżeli koszyki dóbr o współrzędnych (2, 1), (3, 2), (4, 3) znajdują się na tej samej krzywej obojętności, to dla konsumenta jedno z rozpatrywanych dóbr będzie dobrem niepożądanym

P

Jeżeli cena dobra X wzrośnie, to dochód realny konsumenta obniży się.

P

Jeżeli dwa rozpatrywane dobra są dobrami normalnymi, ścieżka ekspansji dochodowej jest krzywą rosnącą

P

  Punkt równowagi konsumenta to sytuacja, w której przecinają się dwie najwyżej położone spośród dostępnych krzywe obojętności

F

  Nadwyżka konsumenta informuje o dodatkowych ilościach dobra, jakie konsumenci mogą nabyć po niższej cenie w sytuacji zmniejszenia się elastyczności popytu

F

 Satysfakcja czerpana z konsumpcji danego dobra to inaczej użyteczność krańcowa.

F

Nachylenie linii budżetowej zmienia się zawsze, gdy zmieniają się ceny dóbr.

F

Jeżeli jedno z rozpatrywanych dóbr jest dobrem neutralnym, wówczas krzywe obojętności są liniami prostopadłymi do jednej z osi.

P

Krańcową stopę substytucji informuje, ile kilogramów gruszek konsument jest skłonny oddać na rzecz dodatkowego 1kg jabłek

P