polski

Omówienie etapów rewolucji w Baku.

Początkowo nastąpił chaos i naiwna fascynacja. Wobec upadku władz i starego porządku, Cezary, pozostawiony bez opieki ojca, buntuje się i aktywnie uczestniczy w rewolucyjnych wiecach. Następnie nadeszła degradacja i brutalizacja. Okres ten charakteryzował się brakiem towarów, głodem oraz konfiskatą majątku i zarekwirowaniem mieszkania Baryków. Matka, Jadwiga, została zmuszona do pracy fizycznej, co oznaczało jej całkowitą utratę godności. Ostatnim, najtragiczniejszym etapem była wojna i otrzeźwienie, naznaczony rzeziami etnicznymi i masowymi morderstwami, co doprowadziło do śmierci matki z wycieńczenia.

Stosunek rodziców Baryki do rewolucji.

Oboje rodziców Cezarego zajmowało wobec rewolucji stanowisko negatywne, choć wyrażane było ono w różny sposób. Matka Jadwiga krytykowała przewrót na gruncie moralnym. Uważała rewolucję za „pospolitą grabież” i przejaw hipokryzji komunistów, twierdząc, że jej jedynym efektem będzie wymiana dotychczasowej arystokracji na bolszewickich dygnitarzy. Z kolei ojciec Seweryn krytykował rewolucję na gruncie cywilizacyjnym. Uważał, że jedyna słuszna rewolucja to rewolucja przemysłowa i postęp techniczny. Przewrót bolszewicki uznał za „fałszywy” i cofający cywilizację, a przenoszenie biedoty do pałaców i bogaczy do piwnic za „robotę i dom szalonych”.

Stanowisko Cezarego w sprawie rewolucji na grobie matki i wpływ jej śmierci na jego myślenie.

Słowa wygłoszone na grobie matki stanowią symboliczny, ale definitywny akt zerwania Cezarego z przeszłością i wartościami klasy uprzywilejowanej. Cezary, odczuwając poczucie winy za wyzysk ubogich, postanawia całkowicie oddać się idei rewolucji. Paradoksalnie, śmierć pani Jadwigi nie zmieniła sposobu myślenia Cezarego w kierunku odrzucenia rewolucji, a wręcz przeciwnie – utwierdziła go w jego rewolucyjnych poglądach. Śmierć matki stała się dla niego dowodem na to, że stary, niesprawiedliwy porządek musi zostać zniszczony.

Znaczenie tytułu Przedwiośnie.

Tytuł powieści ma charakter symboliczny i proroczy. Oznacza on porę roku, przełom zimy i wiosny, w której Cezary przybywa do Polski. Przyimek „Przed-” symbolizuje, że Polska nie osiągnęła jeszcze dojrzałej niepodległości. Wciąż panuje w niej chaos ideologiczny oraz głęboka niesprawiedliwość społeczna, widoczna w drastycznym kontraście między luksusową Nawłocią a nędznym Chłodkiem. Ten chaos objawia się także w sporach ideologicznych, takich jak spór Lulka z Gajowcem. Z kolei „Wiosna” symbolizuje nadzieję na pomyślną przyszłość i potencjał do odrodzenia. Ten potencjał ucieleśnia ewolucjonistyczny program Gajowca, który zakładał pracę u podstaw i stopniowe reformy (np. reformę rolną). Tytuł podkreśla zatem, że kraj znajduje się w kryzysowym, ale rokującym na przyszłość, stanie przejściowym.

Przed jakim dylematem stanął Baryka?

Cezary Baryka stanął przed dylematem, który stanowił kluczowy konflikt między jego wewnętrznymi, rewolucyjnymi przekonaniami a zewnętrzną presją społeczną odrodzonego państwa polskiego. Z przytoczonego fragmentu jasno wynika, że Cezary wstąpił do wojska polskiego podczas wojny z bolszewikami nie z głębokiego przekonania ani entuzjazmu, lecz z obawy przed niesławą – uległ snobizmowi wojennemu. Było to działanie wbrew jego wewnętrznej ideologii, gdyż czuł wyraźną sympatię dla „tamtej strony” – dla haseł rewolucyjnych. Wybrał więc lojalność wobec państwa i akceptację społeczną kosztem autentyczności własnych poglądów.

Argumenty komunistów i kontrargumenty Cezarego podczas zebrania.

Podczas zebrania komuniści prezentowali program oparty na antypatriotyzmie. Argumentowali, że słowa „naród” i „patriotyzm” są kłamstwem, a celem musi być całkowite zniszczenie państwa polskiego oraz przejęcie władzy przez klasę robotniczą. Cezary mając doświadczenie z Baku widział, że w praktyce idee komunistyczne przyniosły destrukcję i cierpienie, a nie sprawiedliwość, a klasa robotnicza nie jest gotowa do przejęcia władzy.

Książka pisana przez Gajowca – tematyka i sposób powstawania.

Szymon Gajowiec pisze książkę o odrodzonej Polsce. Tematyka książki jest programem ewolucyjnego budowania silnej i sprawiedliwej Polski. Gajowiec postuluje konieczność stopniowych reform – przede wszystkim reformy finansowej (stabilizacja waluty) oraz reformy agrarnej (oddawanie ziemi chłopom) – i pracy u podstaw. Sposób powstawania dzieła jest mozolny i skrupulatny

Omówienie i interpretacja zakończenia powieści.

W zakończeniu powieści Cezary rusza sam na Belweder nie stojąc po żadnej stronie. Symbolizuje to bunt jednostki i rozerwanie między ewolucjonistycznym podejściem Gajowca, którego reformy uważał za zbyt wolne, a komunistycznym podejściem Lulka, które oceniał za antypolskie.