Biologische antropologie boekdeel 2: Namen

Charles Goring

Was een van de eerste die de hypothesen van Lombroso ontkrachtte. 'The English Convict' 1913. Hij bekritiseerde de klemtoon van Lombroso op uiterlijke stigmata: hij verzamelde gegevens van Britse gedetineerden en het merendeel leek niet te beschikken over de atavistische kenmerken

J. Spurzheim

Opvolger van Franz J. Gall, doopte de cranioscopie om tot frenologie

Franz J. Gall

Ontwikkelde de cranioscopie, de studie die bestond uit het meten van schedels.

Enrico Ferri

Was geen pure aanhanger van het biologisch determinisme. Stond meer open voor de onderlinge relatie tussen sociale, economische en psychologische factoren. Politiek zeer actief en propageerde voor sociale verandering die criminogene condities moeten aanpakken, zoals betere huisvesting, maar ook geboortecontrole.

Raffaele Garofalo

Betrokkenheid bij delictgedrag was volgens hem een overtreding van twee basissentimenten: pity (medelijden, verwijst naar de verafschuwing van het vrijwillig toedienen van leed aan anderen) en probity (eerlijkheid, verwijst naar het respect voor andermans eigendom)

Cesare Lombroso

'L'Uomo Delinquente' 1876. Nam de dader als uitgangspunt. Betrokkenheid bij delictgedrag was volgens hem grotendeels te verklaren vanuit de afwijkende pathologische toestand van de dader. Geboren crimineel: een hedendaagse herverschijning van de primitieve mens, die op een deterministische wijze naar crimineel gedrag werd gedreven

A. Prins

Het gedachtengoed van hem heeft bijgedragen tot fundamentele veranderingen in het strafrechtsdenken en de criminele politiek aan het einde van de 19e eeuw, begin 20e eeuw. Opkomst van het oud sociaal verweer.

E. Hooton

Was een Amerikaanse fysiologische antropoloog, die gekend was voor zijn classificatie van 'rassen' op basis van uitwendige zichtbare tekenen. Verzette zich eveneens tegen de atavismehypothese van Lombroso. Vond ook dat de steekproeven van Lombroso te klein waren om veralgemeningen toe te laten. Was een antropoloog die de antropometrie sterk verwetenschappelijkte.

Louis Vervaeck

'Belgische Lombroso'. Stichter van de Belgische Antropologische dienst in de gevangenis.

A. Lacassagne

Zette zich af tegen de Italiaanse antropologische school van Lombroso. Franse Milieuschool ontstond rondom hem.

Henry Goddard

Zwakzinnigheid theorie. Staat vooral bekend voor zijn werk over de Kallikak-familie. Introduceert IQ-test in de USA. Stelde definities voor ter classificatie van personen met een verstandelijke beperking op basis van IQ: moron, imbecile, idiot.

Wouter Buikhuisen

Wou biosociaal onderzoek voeren binnen de criminologie. In die tijd werd betrokkenheid bij delictgedrag en alle vormen van anti-sociaal gedrag uitsluitend verklaard uit sociaaleconomische achterstand en een slechte opvoeding. Journalisten reageerden vol afkeer op zijn idee. Hij werd gefrustreerd en stopte in de criminologie, later werden zijn ideeën wel aanvaard en is hij in eer hersteld. ‘Provo’s’.

Ernst Kretschmer

Bio-somatische benadering: de relatie bestudeerd tussen de misdadigheid en de lichaamsafmetingen. Probeerde een verband aan te tonen tussen lichaamsbouw en diverse persoonlijkheidskenmerken: Leptosoom, atleet, pycnische mens.

William Sheldon

Bio-somatische benadering: de relatie bestudeerd tussen de misdadigheid en de lichaamsafmetingen. Ontwikkelde zijn eigen constitutionele typologie en maakte een onderscheid tussen drie soorten mens: endomorf, ectomorf, mesomorf.

Jaak Panksepp

Een zeer invloedrijke affectieve wetenschapper. Zijn theorie stelt dat de basis van onze emoties diep geworteld is in de hersenen en een cruciale rol speelt in onze persoonlijkheid. Zijn onderzoek focust zich op de basisemoties en de hersennetwerken die deze emoties aansturen. Identificeerde zeven primaire emotionele systemen in de hersenen die bij dieren en mensen in grote lijnen hetzelfde zijn.

Randalph Nesse

Een toonaangevend evolutionair psycholoog en psychiater. Staat bekend om zijn theorieën over de evolutionaire basis van emoties. Zijn werk richt zich op hoe emoties ontstaan zijn als adaptieve reacties die het overleven en de voortplanting bevorderen. Het zijn functionele aanpassingen die zijn geëvolueerd om specifieke problemen op te lossen waarmee onze voorouders in hun omgeving werden geconfronteerd. 7 verschillende functies.

Robert Sapolsky

Primatoloog, neurobioloog en gedragswetenschapper. Ontwikkelde een gelaagde benadering van het begrijpen van menselijk gedrag, waarin hij verschillende niveaus van analyse combineert om complexe gedragingen te verklaren. Zijn benadering is gebaseerd op het idee dat menselijk gedrag kan worden begrepen door het in context te plaatsen op verschillende biologische en omgevingsniveaus. De vragenhiërarchie.

Hans Jürgen Eysenck

Psycholoog. Heeft de psychologische etiologie van een wetenschappelijke basis met zijn intussen gedateerde theorie over persoonlijkheidskenmerken.

G. Edelman

Heeft het proces van creëren en elimineren van synapsen in de hersenen gedurende het hele leven de naam neuraal Darwinisme gegeven. De creatie overtreft eliminatie in de eerste twee jaar, waarna productie en eliminatie ruwweg in evenwicht zijn tot de adolescentie, wanneer eliminatie de productie overtreft.

R. Tremblay

Canadees hoogleraar. Heeft de minipubertijd onderzocht.

L. Steinberg

Ontwikkelde een gekend neurobiologisch model voor het kenmerkende risicovolle gedrag van adolescenten genaamd het dual systems model.

N. Tinbergen

Gedragsecoloog en Nobelprijswinnaar. Stelde vier cruciale vragen voor het begrijpen van gedrag bij dieren, inclusief de mens:

1. Functie

2. Fylogenie

3. Ontwikkeling of ontogenese

4. Oorzaak.

Boyd en Richerson

Schreven een boek getiteld 'Culture and the Evolutionary Process' in 1985 waarin ze een vurig pleidooi hielden voor een gen-cultuur co-evolutionaire benadering.

Anthony Walsh

Heeft samen met Kevin Beaver de misverstanden over de hedendaagse biosociale criminologie op een rij gezet in hun hedendaagse overzichtswerken over de relatie biologie en regelovertreding.

Kevin Beaver

Heeft samen met Anthony Walsh de misverstanden over de hedendaagse biosociale criminologie op een rij gezet in hun hedendaagse overzichtswerken over de relatie biologie en regelovertreding.

Edward O. Wilson

Was de eerste die de sociologische autonomie op de proef heeft gesteld.

J. Tooby en L. Cosmides

Gaven een van de scherpste kritieken op de koppige weigering van de sociologische discipline om bevindingen van de biologische en psychologische wetenschappen ten aanzien van menselijk gedrag in overweging te nemen. Ze stelden dat na ruim een eeuw de sociale wetenschappen nog steeds op zoek zijn naar houvast, met als enige resultaat een enorme hoeveelheid half verwerkte observaties, een aanzienlijk corpus van empirische generalisaties en een tegenstrijdige wirwar van ongefundeerde, middelmatige theorieën uitgedrukt in onbegrijpelijk (postmodern) jargon. Dit gaat vergezeld van een groeiend onbehagen, zodat de overheersende trend er een is om wetenschappelijk onderzoek dat op mensen betrekking heeft af te wijzen.