géibheann - íomhánna

cliú agus cáil / ar mo scéimh

bhí sé cáiliúil mar gheall ar a áilleacht agus toisc go raibh sé fiain

croithfinn crainnte na coillte / tráth / le mo gháir

tá íomhá álainn ansin den ainmhí alta ag rith timpeall, ag búiríl agus ag scanrú na n-ainmhithe eile. bhí smacht aige ar na hainmhithe, agus bhí sé i gceannas ar féin.

ach anois / luím síos

tá an t-ainmhí i ngéibheann sa zú. tá sé briste agus tá a spiorad scriosta, agus níl aon saoirse aige ar chor ar bith a thuilleadh

breathnaím trí leathshúil / ar an gcrann aonraic sin thall

tá sé ag géilleadh suas ar a shaol, agus níl aon fuinneamh aige i gcodarsnacht leis an saol a bhí aige uair amháin

tagann na céadta daoine / chuile lá

ba mhaith leo an t-ainmhí seo a fheiceáil, ach níl a fhios acu go bhfuil sé ag fulaingt

a dhéanfadh rud ar bith / dom / ach mé a ligean amach

tá éadóchas air, mar tá a fhios aige nach dtiocfaidh deireadh leis an bhfulaingt, toisc go bhfuil cuimhní ag an ainmhí ar laethanta a shaoirse tuigeann sé an difríocht idir inniu agus inné

cé a chum an dán seo?

chum caitlín maude an dán seo. rugadh maude i ngaillimhe sa bhliain 1941. d’fhreastal sí ar coláiste na hollscoile, i gcontae na gaillimhe. foilsíodh dhá chruasach filíochta dá cuid tar éis a báis; dánta (1984) agus drámaíocht agus prós (1988)

conas a chuaigh an dán seo i bhfeidhm ort?

músclaíonn an dán seo fearg ionaim, mar níl sé cothrom cad a thartha don ainmhí seo. tá sé soléir dúinn gur dán fáthchiallach é an dán seo. tá an file ag caint faoi ainmhí atá i ngéibheann, ach ag an am céanna, tá sí ag caint faoi an easpa saoirse ina saol. tá trua agam di mar sin