Grzyby - wejściówka mikro

Mikroskopia Candidy

Blastokonidia G(+), pseudostrzępki, strzępki G(+)

Czas wzrostu Candidy

48h

Podłoże dla Candidy

Podłoże Sabouraud (5% glukoza), pH = ok. 5.6

Antybiotyki dla candida

Chloramfenicol, gentamycyna

Identyfikacja gatunku - Candida

Podłoże chromatogenne

Test filamentacji: (+) dla C. albicans, wykrycie germ-tubes (formy plemnikopodobne)

Testy biochemiczne; Vitec 2 Compact

MALDI - TOF

W jakich formach drożdżaka jest większa ekspresja genów?

Na strzępkach niż owalnych

Gdzie znajduje się Cryptoccocus neoformans?

przewód pokarmowy ptaków, odchody gołębi

Czynniki ryzyka zakażenia candida

Atybiotykoterapia i steroidoterapia, inwazyjne procedury; kardiochirurgiczne, cewnikowanie, chemioterapia, radioterapia

Morfologia Cryptococcus

kulista lub cylindryczna, otoczka polisacharydowa,

wybarwianie otoczki tuszem

Kolonie cryptococcus, wymogi hodowli

kremowe, beżowe, śluzowe, wzrost 24-48h , agar Sabourauda,

37 stopni C

Cechy charakterystyczne, kto jest narażony na zakażenie, potwierdzenie zakażenia Cryprtococcus

Narażone osoby z upośledzonym ukł. Immunologicznym

Potwierdzenie: wykrycie antygenu w płynach ustrojowych

Postacie kliniczne Cryptococcus

płucna→OUN→ rozsiana (skóra, węzły chłonne, kości)

Gdzie występuje Malasezzia furfur?

owłosiona skóra głowy, tam gdzie gruczoły łojowe, w ujściach mieszków

Morfologia komórki Malassezia furfur?

okrągła do cylindrycznej (sphagetti z klopsikami)

Charakterystyka hodowli kolonii Malassezia furfur

kremowe do żółtawych, wypukłe lub trochę pomarczone, agar Sabourauda z oliwką

Cechy charakterystyczne Malassezia furfur

lipofilma, nie fermentuje cukru, wywołuje łópież pstry, fungemia odcewnikowa, u osób żywionyc preparatami lipidowymi pozajelitowo, wrażliwy na azole

Trichosporon - charakterystyka

suche, pomarszczone jak móżzg, agar może pęknąć pod koloniami

Gdzie występuje Trichosporon?

na mosznie, w okolicy pachwin, przy n. płciowych, w ok. odbytu

Geotrichum - charakterystyka

pleśń mleczna

komensal przewodu pokarmowego

brak blastospor (tu chodzi o pączkowanie kom. macierz); ARTOSPORY (fragmenty strżpek odrywają się i stają się nową, zdolną do kiełkowania kom. grzyba) 

zdolność do przeżycia do -25 st. Cel (W LODÓWCE SĄ)

Które grzyby należą do mikrobioty?

Candida, Malassezia, Geotrichum → pozotają w równowadze z mikrobiotą bakteryjną

Jakie są grzyby strzępkowe?

Dermatofity i pleśnie

Dlaczego dermatofity sa keratynolityczne?

mikroorganizmy chorobotwórcze, które rozkładają keratynę (białko obecne w skórze, włosach i paznokciach)

Które częći ciała infekują dermatofity?

Trichophyton - skóra, włosy, paznokcie

Microsporum - skóra, włosy

Epidermophyton - skóra, paznokcie

Epidemiologia dermatofitów

• Antropofilne – pasożytują u ludzi, przenoszone z człowieka na człowieka.

• Zoofilne – pasożytują u zwierząt, ale mogą zarazić też ludzi.

• Geofilne – występują w glebie jako saprofity (organizmy rozkładające materię organiczną), lecz mogą powodować zakażenia u ludzi i zwierząt.

Zakażenia dermatofitami:

• Tinea + łacińska nazwa miejsca infekcji – to sposób nazewnictwa chorób grzybiczych, np.

  • tinea capitis – grzybica skóry głowy

  • tinea pedis – grzybica stóp

  • tinea corporis – grzybica skóry gładkiej

• Dermatofitozy mogą występować w każdym wieku, u obu płci.

• Zakażenia owłosionej skóry głowy – najczęściej u dzieci.

• Grzybica stóp – częsta u dorosłych.

Hodowla dermatofitów

agar Sabourauda z cykloheksimidem

Mikroskopia Aspergillusa - pleśń

preparat przeżciowy (30% KOH, laktoferol)

hodowla Aspargillusa

• Używa się podłoża Sabourauda – specjalnego pożywki do wzrostu grzybów.

• Kolonie pojawiają się po 3–5 dniach.

• Każdy gatunek ma inny kolor główki konidialnej (zarodnikotwórczej), co pomaga w identyfikacji (np. zielona, czarna).

• Mikrohodowla szkiełkowa – metoda obserwacji budowy konidioforów (struktury zarodnikowe) w mikroskopie.

Najczęściej spotykane gatunki pleśni

• Aspergillus fumigatus – najczęstszy patogen u ludzi

• Aspergillus flavus – wytwarza toksyny (aflatoksyny)

• Aspergillus niger – często powoduje zakażenia ucha (otomikozy)

Mikroskopia aspargillusa

• Badanie preparatu przyżyciowego – czyli oglądanie próbki grzyba pod mikroskopem w stanie żywym.

• Stosuje się 30% KOH (roztwór potasu, który rozpuszcza keratynę i ułatwia obserwację grzyba) lub laktofenol, który barwi struktury grzyba i konserwuje preparat.

Objawy kliniczne (choroby wywoływane przez Aspergillus):

• Reakcje alergiczne – np. alergiczna aspergiloza oskrzelowo-płucna u astmatyków.

• Inwazyjna aspergiloza – ciężkie zakażenie u osób z osłabioną odpornością (dotyczy płuc, mózgu – OUN, zatok).

• Aspergilloma (grzybniak) – kulisty twór z grzybni, rozwijający się w jamach płucnych (np. po gruźlicy).

Co to są grzyby mukorowe?

pleśnie odpowiedzialne za ciężkie, często śmiertelne infekcje u ludzi z osłabionym układem odpornościowym.

Najczęstrze rodzaje grzybów mukorowych

Rhizopus, Mucor, Absidia

Charakterystyka grzybów mukorowych

• Występują powszechnie w przyrodzie – w glebie, powietrzu, na zepsutej żywności (np. chlebie, warzywach).

• Grzyby te są szybko rosnące i tworzą niesep­towane (bez przegród) strzępki. - BRAK SEPT

• Wykazują angiotropizm (czyli mają zdolność wnikania do naczyń krwionośnych) oraz neurotropizm (mogą infekować układ nerwowy).

Czynniki ryzyka dla zakażenia grzybami mukorowymi?

• 🔴 U pacjentów z niekontrolowaną cukrzycą (szczególnie z kwasicą ketonową),

• 🔴 Po urazach lub zabiegach chirurgicznych,

• 🔴 Po ciężkich uszkodzeniach narządów (np. politrauma).

Morfologia grzybów mukorowych

• Mikroskopia:

  • W preparacie z 30% KOH widać szerokie, bez przegród poprzecznych (aseptowane) strzępki.

• Hodowla:

  • Na podłożu Sabourauda – kolonie wyglądają jak wata cukrowa (puszyste, białoszare).

  • W mikrohodowli szkiełkowej widać charakterystyczną budowę sporangiów (kulistych zarodników).

  • Hodowle z krwi są zwykle ujemne, bo grzyb nie rośnie w warunkach obecności komórek odpornościowych i surowicy.

Objawy kliniczne, które daje zakażenie grzybami mukorowymi:

Zakażenia mukorowe mają bardzo ciężki przebieg:

• Zapalenie zatok – często pierwsze miejsce infekcji, która może szerzyć się dalej.

• Sepsa – zakażenie ogólnoustrojowe.

• Zajęcie układu nerwowego – grzyby mogą przechodzić przez blaszkę sitową do mózgu, co prowadzi do:

  • zakrzepów,

  • zatorów,

  • zawałów mózgu z powodu angiowazji (wzrostu grzyba w naczyniach).

• Choroba postępuje bardzo szybko i ma śmiertelność 80–100%, jeśli nie zostanie natychmiast leczona.

Grzyby dimorficzne

Grzyby dimorficzne– wzrost w 2 formach zależnie

od temperatury

– Forma drożdżopodobna

Forma patogenna

Zwykle widziana w tkankach, wydzielinach

Jeśli hodowla możliwa to 37oC.

– Forma nitkowata (strzępkowa)

Forma saprofityczna

Forma obserwowana w przyrodzie i kiedy hodowla jest

prowadzona w temp. 25oC.

Identyfikacja przez morfologię i testy biochemiczne

Gatunki grzybów dimorficznych

Histoplasama capsulatum

– Blastomyces dermatitidis

– Coccidioides immitis

Charakterystyka grzybów dimorficznych

Ameryka, rzadko inne części świata

Rezerwuar– środowisko (gleba)

Wdychanie

Zakażenia skóry i tkanki płucnej, rozsiane: układ

nerwowy, wewnątrz gałki ocznej, inne narządy.