2 DEFINICJE

Vintage

Styl odwołujący się do dawnych epok, szczególnie XX wieku, poprzez wykorzystanie autentycznych lub inspirowanych nimi mebli, dekoracji i materiałów.

Upcycling

Tworzenie nowych przedmiotów lub przestrzeni poprzez przetwarzanie i ponowne wykorzystanie materiałów lub elementów, które normalnie byłyby wyrzucone.

Cassapanca

tradycyjna włoska ława z wysokim oparciem i podłokietnikami, której dolna część służy jako skrzynia do przechowywania, popularny od renesansu

Sella curulis

starożytne rzymskie składane krzesło w kształcie X, symbol władzy i urzędu, używane przez konsulów i wyższych urzędników

Biedermeier

styl Europy Środkowej (ok. 1815–1848), charakteryzujący się prostotą form, funkcjonalnością, jasnymi kolorami i oszczędną dekoracją, odzwierciedlający życie mieszczaństwa

Late Modernism

nurt w architekturze XX w. (ok. 1960–1980), kontynuujący zasady modernizmu, ale z większym eksperymentowaniem formą, strukturą i materiałami, często monumentalny i geometryczny, z wyraźnym podkreśleniem konstrukcji

Arts&Crafts

Nurt przełomu XIX i XX w., promujący rękodzieło, prostotę formy i uczciwość materiału, powstały jako sprzeciw wobec masowej produkcji przemysłowej

Krzesło klismos

starożytne greckie krzesło o smukłych, odchylonych ku tyłowi nogach i wygiętym oparciu, lekkie i eleganckie, typowe dla klasycznej Grecji

Postmodernizm

ruch powstały w reakcji na modernizm, łączy różne style i epoki, dekoracyjność, ironię i odniesienia historyczne, pod hasłem „less is a bore”

cabriole

Esowato wygięta noga mebla, charakterystyczna dla stylu barokowego i rokoka, zwykle zakończona dekoracyjną stopą (np. lwią łapą).