początek wojny zimowej
30 XI 1939
przyczyny sukcesów Finów w wojnie zimowej
niedostosowanie Armii Czerwonej do terenu
rozdrobnienie armii
braki w dowództwie sowieckim (po procesach moskiewskich)
niedoinwestowanie Armii Czerwonej (braki w sprzęcie i umundurowaniu)
wykluczenie ZSRR z Ligi Narodów
1940
koniec wojny zimowej
12 III 1940 — pokój, na mocy którego Finlandia utraciła 10% terytorium, ale zachowała niepodległość
traktat o przyjaźni i granicach
28 IX 1939 między ZSRS i III Rzeszą, korygujący ustalenia paktu Ribbentrop-Mołotow i włączający Litwę do sowieckiej strefy wpływów
atak niemieckich wojsk na Danię i Norwegię
9 IV 1940, w celu:
przejęcia kontroli nad Cieśninami Duńskimi, łączącymi Morze Bałtyckie i Północne
zachowania i usprawnienia ciągłości importu szwedzkiej rudy żelaza do Niemiec, którą sprowadzano za pośrednictwem norweskiego portu w Narwiku
atak na Luksemburg, Belgię i Holandię przez wojska III Rzeszy
10 V 1940 (bitwa o Flandrię)
zajęcie Paryża przez Niemcy
14 VI 1940
zawieszenie broni z III Rzeszą przez nowego premiera Francji
22 VI 1940 (Philippe Pétain) Do wydarzenia doszło w lasku Compiègne
po przegranej wojnie Francja utraciła Alzację i Lotaryngię
północne i zachodnie tereny państwa znalazły się pod okupacją niemiecką
na południu utworzono kolaboracyjne Państwo Francuskie z siedzibą rządu w Vichy (z marsz. Pétain na czele)
bitwa o Anglię
10 VII-X 1940
przyczyny sukcesu Brytyjczyków w bitwie o Anglię
determinacja Brytyjczyków
udoskonalenie obrony przeciwlotniczej (radary)
znajomość niemieckich planów po złamaniu kodów Enigmy
zaangażowanie pilotów z państw sojuszniczych (m.in. Polski i Czechosłowacji)
techniczna wyższość brytyjskich myśliwców (Spitfire’ów)
operacja “Barbarossa”
plan ataku na ZSRR przez III Rzeszę - Niemcy mieli uderzyć w połowie maja 1941 i zastosować taktykę wojny błyskawicznej
początek walk o Moskwę
XI 1941
walki o Stalingrad
23 VIII 1942-2 II 1943
Niemcom nie udało się zająć miasta, a licząca ponad 200 tys. żołnierzy niemiecka 6 Armia została otoczona i zmuszona do złożenia broni
Sowieci stracili ok. 1,2 mln żołnierzy, a państwa Osi — 1,5 mln, co pozbawiło je możliwości prowadzenia działań ofensywnych
Przyczyny niepowodzenia ataku państw Osi na ZSRS
nadmierne rozciągnięcie sił państw Osi
opóźnienie operacji, co zrodziło problemy z zaopatrzeniem wojsk i brakiem sprzętu do walki zimą
niewykorzystanie antysowieckich nastrojów miejscowej ludności (szczególnie w krajach bałtyckich i na Ukrainie)
wzmocnienie woli walki przeciwnika poprzez stosowanie terroru wobec cywilów
sprawna ewakuacja przemysłu zbrojeniowego z zachodu na wschód ZSRS
ogromne wsparcie materialne udzielone Armii Czerwonej przez USA w ramach Lend-Lease Act
początki walki w Afryce po przystąpieniu Włoch do wojny
VI 1940
VIII 1940 — zajęcie Somali Brytyjskiego przez Włochy
IX 1940 — atak na Egipt, gdzie siły Wielkiej Brytanii osłaniały Kanał Sueski
wyparcie włoskich wojsk z Etiopii
1941
obrona Tobruku
IV-XI 1941, z udziałem m.in. Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich, Brytyjczykom udało się odeprzeć Niemców
ofensywa wojsk Rommla na wschód w kierunku Kanału Sueskiego
V 1942
VI 1942 — I bitwa pod El-Alamejn, przegrana Afrika Korps
w kolejnych miesiącach alianci przerzucili do Afryki duże ilości sprzętu, co pozwoliło Brytyjczykom dowodzonym przez gen. Bernarda Montgomery’ego przejść do ofensywy
X 1942 — II bitwa pod El-Alamejn, rozbicie sił niemiecko-włoskich
operacja “Torch”
XI 1942, w Afryce Północnej wylądował desant amerykańsko-brytyjski pod wodzą gen. Dwighta Eisenhowera. Siły aliantów zajęły Algierię i Maroko (podległe rządowi w Vichy)
koniec walk w Afryce
13 V 1943
rywalizacja o kontrolę nad Atlantykiem
od 3 IX 1939
V 1943 — osłabienie się niemieckich ataków, powiązane z udoskonaleniem przez aliantów metod walki z U-Bootami (radary, sonary i bomby głębinowe) oraz znajomością niemieckich rozkazów dzięki złamaniu szyfru Enigmy
opanowanie francuskich Indochin i kontynuacja walk z Chinami przez Japonię
1940-1941
atak Japonii na bazę floty amerykańskiej w Pearl Harbor
7 XII 1941, zniszczenie 21 okrętów i ok. 260 samolotów
wypowiedzenie wojny Japonii przez prezydenta Franklina Roosevelta
8 XII 1941
11 XII 1941 — wypowiedzenie wojny USA przez III Rzeszę i Włochy
bitwa morska pod Midway
4 VI 1942
walki o wyspę Guadalcanal
7 VIII 1942-8 II 1943
bitwa powietrzno-morska na Morzu Filipińskim
VI 1944
zrzuty bomb atomowych na Japonię
6 VIII 1945 — Hiroszima
9 VIII 1945 — Nagasaki
wkroczenie wojsk sowieckich do Mandżurii
9 VIII 1945
akt kapitulacji Japonii podpisany przez cesarza Hirohito
2 IX 1945
bitwa na Łuku Kurskim
5 VII-23 VIII 1943, dotkliwa porażka Niemców
wkroczenie Armii Czerwonej w granice II RP
I 1944
początek operacji Armii Czerwonej “Bagration”
22 VII 1944, dotarcie do linii Wisły
przekroczenie Wisły i uderzenie na Prusy Wschodnie przez oddziały Armii Czerwonej i Wojska Polskiego
I 1945
II 1945 — dotarcie do linii Odry i przełamanie Wału Pomorskiego (dawnego granicznego umocnienia III Rzeszy)
przekroczenie Odry przez Armię Czerwoną
16 IV 1945
oblężenie Berlina
26 IV-2 V 1945
30 IV 1945 — samobójstwo Hitlera
akt bezwarunkowej kapitulacji niemieckich sił zbrojnych
8 V 1945, podpisany przez Wilhelma Keitela
zajęcie Rzymu przez aliantów
4 VI 1944
schwytanie i rozstrzelanie Mussoliniego
IV 1945
D-Day
6 VI 1944, operacja “Overlord” sił amerykańsko-brytyjsko-kanadyjskich pod wodzą gen. Dwighta Eisenhowera; lądowanie w Normandii
bitwa pod Falaise
VIII 1944, rozbicie sił niemieckich przez aliantów
19 VIII 1944 — powstanie w Paryżu, wyzwolenie miasta
nieudana operacja “Market-Garden” aliantów
17 IX 1944, której celem było zdobycie mostów na Renie
wkroczenie do Nadrenii przez aliantów
II 1945
III 1945 — sforsowanie Renu i zajęcie Zagłębia Ruhry
podpisanie kapitulacji wojsk III Rzeszy
7 V 1945, przez gen. Alfreda Jodla przed Wielką Brytanią i USA
8 V 1945 — powtórzenie aktu z udziałem przedstawicieli ZSRS i Francji na żądanie Stalina
Lend-Lease Act
III 1941, przyjęty przez amerykański Kongres. Decyzje:
dozwolenie handlu z aliantami
pożyczki na walkę dla aliantów
zerwanie z polityką izolacjonizmu
Karta atlantycka
14 VIII 1941, podpisana przez premiera Churchilla i prezydenta Roosevelta; deklaracja zakreślała koncepcję działań wojennych i wizję powojennego świata
niedążenie do ekspansji terytorialnej
brak zmian terytorialnych nieodpowiadających ludom zainteresowanym
równy dostęp do handlu i surowców
zachowanie pokoju
wolność mórz i oceanów
Deklaracja Narodów Zjednoczonych
1 I 1942, podpisana przez 26 państw, które zapowiedziały zaangażowanie wszystkich środków w walkę przeciwko państwom Osi
do końca wojny liczba sygnatariuszy wzrosła do 51
konferencja w Casablance
I 1943 (Churchill i Roosevelt)
działania wojenne mają być prowadzone aż do bezwarunkowej kapitulacji III Rzeszy
wojska brytyjsko-amerykańskie mają przeprowadzić desant na Sycylię (z Afryki, gdzie siły niemiecko-włoskie zostały już rozbite) i otworzyć kolejny front w Europie (propozycja Bałkan)
koloniami francuskimi miał zarządzać Komitet Wolnych Francuzów
konferencja w Quebecu
19-24 VIII 1943, walki we Włoszech do bezwarunkowej kapitulacji (która miała miejsce w X 1943)
konferencja w Moskwie
X 1943 (ministrowie spraw zagranicznych i Stalin)
plan powstania międzynarodowej organizacji pokojowej
konferencja w Kairze
XI 1943 (Churchill, Roosevelt i przywódca Chin Czang Kaj-szek) — ustalenie szczegółów powojennego ładu pokojowego na Dalekim Wschodzie
Członkowie Wielkiej Trójki
premier Wielkiej Brytanii Winston Churchill (potem zastąpiony przez Clementa Attlee)
prezydent USA Franklin Delano Roosevelt (potem zastąpiony przez Harry’ego Trumana)
przywódca ZSRR Józef Stalin
konferencja w Teheranie
28 XI-1 I 1943 — konferencja w Teheranie
otwarcie drugiego frontu w Europie w V 1944 w Normandii we Francji
udzielenie wsparcia partyzantce komunistycznej w Jugosławii
wspólne prowadzenie działań wojennych do kapitulacji III Rzeszy
powołanie międzynarodowej organizacji pokojowej (ONZ)
podział Niemiec na strefy okupacyjne
przesunięcie wschodniej granicy Polski na linię Curzona
przystąpienie Turcji do wojny po stronie aliantów
konferencja w Jałcie
II 1945
podział Niemiec na cztery strefy okupacyjne oraz podział Berlina na cztery sektory okupacyjne
przesunięcie granic Polski (w zamian za Kresy Wschodnie miała otrzymać nabytki kosztem Niemiec) i utworzenie w Polsce Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej
przesiedlenie ludności niemieckiej z Polski, Czechosłowacji i Węgier po ukończeniu wojny
przystąpienie ZSRR do wojny z Japonią w trzy miesiące po zakończeniu walk w Europie (w zamian za Wyspy Kurylskie, południowy Sachalin oraz wpływy w Mongolii i Korei)
nałożenie na Niemcy reparacji wojennych oraz postawienie przed sądem niemieckich zbrodniarzy wojennych
konferencja w Poczdamie
17 VII-2 VIII 1945
obarczenie Niemiec całkowitą odpowiedzialnością za wybuch i skutki II wojny światowej
wysokość reparacji nałożonych na Niemcy i ich podział między aliantów
wprowadzenie w Niemczech programu “czterech D”
przymusowe wysiedlenie wszystkich Niemców zamieszkujących Czechosłowację, Węgry i Polskę
przekazanie Polsce wschodnich i północnych ziem Niemiec, a ZSRR — rejonu Królewca
podział Niemiec i Austrii na cztery strefy okupacyjne i utworzenie Sojuszniczej Rady Kontroli Niemiec
konieczność przeprowadzenia procesów norymberskich (XI 1945)
program “czterech D”
ustanowiony na konferencji w Poczdamie
denazyfikacja (odsunięcie od władzy członków NSDAP)
dekartelizacja (likwidacja wielkich monopoli przemysłowych)
demokratyzacja (przebudowa systemu politycznego)
demilitaryzacja
nazistowska okupacja Europy Zachodniej
zlikwidowano parlamenty
zniesiono wolność prasy i radia
podporządkowano policję okupantowi
wprowadzono rabunkową politykę gospodarczą — przejmowano zapasy surowców, a produkcję rolną i przemysłową nastawiano na potrzeby niemieckiej armii
prześladowaniami objęto głównie Żydów, a terror stosowano wobec osób występujących przeciw okupantowi