VTV casus 3

Hartspiercellen

Cellen die het hart spierweefsel vormen en verantwoordelijk zijn voor de contractie en pompfunctie.

Automatie

Het vermogen van hartspiercellen om samen te trekken zonder externe zenuwprikkels.

Voordurende contractie

Eigenschap van hartspiercellen die hun langdurige samentrekking mogelijk maakt zonder vermoeidheid.

Elektrische geleiding

Het proces waarbij hartspiercellen elektrische impulsen snel en effectief kunnen geleiden.

Bradycardie

Aandoening met een abnormaal trage hartslag, wat kan leiden tot symptomen zoals vermoeidheid en duizeligheid.

Hartblok

Verstoring in de elektrische geleiding tussen de boezems en kamers van het hart.

AV-blok

Atrioventriculaire blokkade waarbij elektrische signalen van het hart verstoord zijn.

Sick Sinus Syndroom

Aandoening waarbij de sinusknop niet goed functioneert, wat kan leiden tot bradycardie.

Preventieve toepassing

Het gebruik van pacemakers bij patiënten met een verhoogd risico op hartritmestoornissen.

Redenen voor een pacemaker

• bradycardie

• hartblok

• atrioventriculair blok

• sick sinus syndroom

• preventieve toepassing

Tijdelijke pacemaker

Een hulpmiddel om de hartslag te reguleren tijdens tijdelijke situaties.

Plaatsingsprocedure van een tijdelijke pacemaker

Procedure die omvat voorbereiding, toegang, positionering, verbinding en monitoring.

Enkele Kamer Pacemaker

Type pacemaker dat één hartkamer stimuleert, meestal de rechterventrikel.

Dubbele Kamer Pacemaker

Type pacemaker dat zowel de boezems als de kamers van het hart stimuleert.

Biventriculaire Pacemaker

Pacemaker die beide hartkamers stimuleert, vaak gebruikt bij hartfalen.

AAI

Enkele kamer pacemaker die de atria stimuleert.

VVI

Enkele kamer pacemaker die de ventrikels stimuleert.

DDD

Dubbele kamer pacemaker die zowel de boezems als de kamers stimuleert.

BIV-XXX

Biventriculaire pacemaker die beide ventrikels stimuleert.

Bloedingen

Verlies van bloed dat kan leiden tot verlaagde bloeddruk en weefselperfusie. gevaarlijke hemodynamische instabiliteit kan ontstaan

Shock

Levensbedreigende toestand door onvoldoende bloedstroom naar organen. verschillende oorzaken met multi-orgaanfalen als gevolg

Pompfalen

Situatie waarbij het hart niet effectief kan pompen. wat zorgt voor verminderde hartoutput en slechte weefseldoorbloeding

Ischemie

Verminderde bloedtoevoer naar een deel van het lichaam. gevolg necrose door zuurstoftekort

Trombose

Vorming van een bloedstolsel in een bloedvat. locatie van trombus zorgt voor ernst

Embolie

Blokkade van een bloedvat door een embolus.

Veranderde Hartslag

De reactie van het hart met een verhoogde hartslag bij shock.

Verminderde Bloeddruk

Daling van de bloeddruk door verlies van bloedvolume.

Koude en Klamme Huid

Symptoom van shock door verminderde bloeddoorstroming naar de huid.

Verhoogde Ademhalingsfrequentie

Toename van de ademhalingsfrequentie bij verminderde zuurstoftoevoer.

Kortademigheid

Ademhalingsproblemen, vaak bij inspanning of in rust.

Vermoeidheid

Gevoel van uitputting zelfs bij dagelijkse activiteiten.

Oedeem

Zwelling door vochtretentie, vaak in de benen.

Medicatie voor hartfalen

Diuretica, ACE-remmers en beta-blokkers.

Dieetveranderingen

Aanpassing van zoutinname om vochtretentie te verminderen.

Basislevensondersteuning (BLS)

Set van medische technieken om levens te redden in noodgevallen.

Herkennen van een noodsituatie

Herkennen van symptomen zoals bewusteloosheid of geen ademhaling.

Hartcompressies

Efficiënte compressies op het borstbeen tijdens reanimatie.

Artificiale ademhaling

Beademingstechniek na hartcompressies.

Gebruik van een AED

Automatische externe defibrillator voor hartritmestoornissen.

Compressies tot beademingen verhouding (30:2)

Verhouding van compressies tot beademingen bij volwassenen.

Zuurstofballon bij kinderen

Instrument voor beademing bij reanimatie van kinderen.

Diepe veneuze trombose (DVT)

Een aandoening gekenmerkt door bloedstolsels in diepe venen.

Zwemmen of pijn in het aangedane been

Symptoom van DVT door bloedophoping.

Risicofactoren voor DVT

Langdurige immobilisatie, overgewicht, roken, en hormonale therapieën.

Nierfunctie bij shock

Afname van urineproductie door verminderde bloeddoorstroming naar de nieren.

Hartfalen met Behoud van de Uitvoercapaciteit (HFpEF)

Type hartfalen met normale ejectiefractie maar slechte ontspanning.

Hartfalen met Verminderde Uitvoercapaciteit (HFrEF)

Type hartfalen gekarakteriseerd door een verlaagde ejectiefractie.

Lichamelijke reacties bij shock

1. Verhoogde hartslag

2. Verlaagde bloeddruk

3. Koude en klamme huid

4. Verhoogde ademhalingsfrequentie

5. Kortademigheid

6. Vermoeidheid

7. Oedeem

Systolisch Hartfalen

Type hartfalen waarbij het hart niet efficiënt kan samentrekken, resulterend in verminderde hartoutput, kortademigheid en vermoeidheid.

Diastolisch Hartfalen

Hierbij kan het hart zich niet goed ontspannen, waardoor de kamers onvoldoende bloed kunnen opnemen, wat leidt tot ademhalingsproblemen en zwelling.

Acuut Hartfalen

Plotselinge verslechtering van de hartfunctie, vaak door een hartaanval, met ernstige symptomen die onmiddellijke medische aandacht vereisen.

Chronisch Hartfalen

Ontwikkelt geleidelijk, meestal door langdurige schade aan het hart; symptomen fluctueren en omvatten vermoeidheid, kortademigheid en zwelling.

Hartfalen met Behoud van de Uitvoercapaciteit (HFpEF)

Type hartfalen met normale ejectiefractie maar moeite met ontspanning, leidt tot diastolische disfunctie.

Hartfalen met Verminderde Uitvoercapaciteit (HFrEF)

Type hartfalen met verlaagde ejectiefractie, vaak veroorzaakt door ischemische hartziekte of andere aandoeningen.

Klachten bij hartfalen

Klachten kunnen variëren maar omvatten vaak: kortademigheid, vermoeidheid, zwelling, snel gewichtstoename, onregelmatige hartslag, verminderde inspanning tolerantie, hoesten of piepende ademhaling, en verlies van eetlust of misselijkheid.

Behandeling van hartfalen

Kan verschillende strategieën omvatten, afhankelijk van de ernst van de aandoening, zoals medicatie, dieetveranderingen, lichaamsbeweging en verdere procedures.

Medicatie voor hartfalen

Patiënten kunnen diuretica, ACE-remmers en beta-blokkers voorgeschreven krijgen voor het verlagen van de bloeddruk en het verbeteren van de hartfunctie.

Dieetveranderingen voor hartfalen

Beperking van zoutinname om vochtretentie te minimaliseren.

Lichaamsbeweging en hartfalen

Aangepaste oefenprogramma's helpen patiënten om hun conditie te verbeteren en symptomen te verlichten.

Verdere procedures bij hartfalen

In ernstige gevallen kunnen medische procedures zoals pacemakers of harttransplantaties overwogen worden.

Klachten bij diepte veneuze trombose (DVT)

Symptomen zijn zwelling, pijn in het aangedane been, verandering in huidkleur, warmtegevoel op de huid, en verminderde functie van het been.

Zwemmen of pijn in het aangedane been

Gevoel van zwaarheid of kloppende pijn in het aangedane been, vaak geassocieerd met DVT.

Veranderde huidkleur

De huid van het aangedane been kan bleek of blauwachtig van kleur worden door DVT.

Zwelling bij DVT

Zichtbare zwelling in het aangedane lidmaat door ophoping van bloed.

Warmte bij DVT

De huid kan warmer aanvoelen bij aanraking in vergelijking met het andere been.

Verminderde functie van het been

Pijn bij beweging van het aangedane been, wat de functionaliteit kan beperken.

Risicofactoren voor DVT

Langdurige immobilisatie, overgewicht, roken, hormonale therapieën, genetische aanleg, geschiedenis van DVT, en chirurgische ingrepen.

Langdurige immobilisatie

Kan optreden bij lange vliegreizen of bedlegerigheid, wat het risico op DVT verhoogt.

Effect van overgewicht op DVT

Obesitas verhoogt de druk in de benen, wat een risicofactor voor DVT is.

Roken en DVT

Roken kan de bloedvaten aantasten en de stolling verhogen, wat het risico op DVT vergroot.

Hormonale therapieën en DVT

Gebruik van anticonceptiepillen of hormoonvervangende therapie verhoogt het risico op trombose.

Genetische aanleg voor DVT

Bepaalde erfelijke aandoeningen kunnen het risico op trombose verhogen.

Interventies bij DVT

Beoordeling van risicofactoren, stimuleren van beweging, adequate vochtinname, voet- en beenoefeningen, heparine, en INR prikken.

Stimuleren van beweging bij DVT

Beperkte bedrust met stimulatie van beweging kan helpen bij de behandeling van DVT.

Adequate vochtinname bij DVT

Zou bij de behandeling van DVT moeten worden gewaarborgd.

Intravenous heparin

Een behandeling voor DVT om de bloedstolling te verminderen.

INR prikken voor DVT begeleiding

Regelmatig controleren van INR-niveau om de effectiviteit van anticoagulantia te beoordelen.