środowisko

Betelgeuse

Gwiazda typowana na supernową w Drodze Mlecznej.

Gwiazdy II generacji

Powstają z materii zawierającej różne pierwiastki układu okresowego.

Okres obiegu

Stonczek potrzebuje 250 mln lat na okrążenie centrum Galaktyki.

Droga Mleczna

Galaktyka, w której znajduje się Stonczek.

Wymiary Układu Słonecznego

Wynoszą 3 lata świetlne.

Średnica Drogi Mlecznej

Oceniana na 100000 lat świetlnych.

Kosmiczny adres Ziemi

Rodzima gwiazda - Słońce, Galaktyka - Droga Mleczna, Gromada - Grupa Lokalna, Supergromada - Laniakea.

Powstanie nowej gwiazdy

Zapoczątkowanie reakcji syntezy termojądrowej w skondensowanej materii międzygalaktycznej.

Wiek Wszechświata

Oceniany na 13,8 miliarda lat.

Pierwiastki materii pierwotnej

Wodór, hel.

Czarna dziura

Znajduje się w centrum Drogi Mlecznej.

Widoczna materia

Stanowi 4,9% składu Wszechświata.

Galaktyki Grupy Lokalnej

Droga Mleczna, Galaktyka Andromedy, Galaktyka Trójkąta.

Materia pierwotna

Wodór i hel.

Najjaśniejsza galaktyka w Grupie Lokalnej

Galaktyka Andromedy.

Kosmiczne połączenia

Spajane przez siłę grawitacji ciemnej materii oraz siłę grawitacji gwiazd.

Udział ciemnej energii

68% w składzie Wszechświata.

Temperatura powstania materii

Stabilne atomy wodoru i helu mogły powstać w temperaturze nie wyższej niż 3000 K.

Szerokość Drogi Mlecznej

Oceniana na 100 000 lat świetlnych.

Wielkość czarnej dziury

Na około 4 mln mas Słońca.

Ostatni etap życia masywnej gwiazdy

Wybuch supernowej.

Wiek Ziemi

Oszacowany na około 5 mld lat.

Obieg Słońca

Czas na okrążenie centrum Galaktyki wynosi 250 mln lat.

Czas po Wielkim Wybuchu

Gwiazdy zapaliły się po około 200 mln lat.

Źródła życia na Ziemi

Dno oceanu, styk oceanu i atmosfery, kosmos.

Materia Ziemi

Pojawiła się na skutek wybuchu supernowej.

Czarna dziura według Einsteina

Duża masa, mały promień.

Oddziaływania jądrowe

Dominują w początkowym etapie formowania się gwiazd.

Przyspieszenie ziemskie

Jest najmniejsze na równiku.

Długi pobyt na orbicie ziemskiej

Powoduje wzrost masy mięśni kosmonautów - fałsz.

Ciężar ciała na Księżycu

Będzie 6x mniejszy w porównaniu do ciężaru na Ziemi.

Przeciążenia podczas startu

Mogą powodować obciążenie kręgosłupa, mdłości.

Zmiany nóg kosmonautów

Kilka godzin po starcie stają się chude ('ptasie nogi').

Mikrograwitacja a masa serca

Powoduje, że masa serca maleje.

Cechy Ziemi

Kształt elipsy, utrzymywanie atmosfery.

Zapobieganie osteoporozie

Ćwiczenia mięśni, podawanie wibracji na specjalnej platformie.

Różnica długości promienia kuli ziemskiej

Wynosi około 21 km.

Obrzęk nóg kosmonautów

Kilka godzin po starcie nie jest prawdą.

Sytuacje nieważkości na Ziemi

Bezwładności.

Mdłości kosmonautów

Mogą wystąpić podczas startu rakiety kosmicznej.

Utrata przytomności przez przeciążenie

Może wystąpić już po 5 Gz.

Problemy zdrowotne w mikrograwitacji

Osteoporoza, osłabienie mięśni szkieletowych.

Obserwacje Drogi Mlecznej

Istnieje czarna dziura w centrum.

Zmniejszona grawitacja

Mogą wystąpić problemy z limfocytami T.

Rozmieszczenie pierwiastków w Ziemi

Jest wynikiem działania ziemskiego pola grawitacyjnego.

Ciężar na biegunie a równik

Ciężar ciała większy na biegunie ze względu na różnicę promieni.

Badania ocieplenia klimatu

Możliwe dzięki dokładnej rejestracji pola grawitacyjnego.

Pasy Van Allena

Obszary dużej koncentracji wysokoenergetycznych cząstek.

Ciężar ciała na Stoncu

Będzie 30 razy większy w porównaniu do Ziemi.

Stan nieważkości

Można osiągnąć w spadającej windzie.

Podróże kosmiczne a masa serca

Zmniejsza się masa serca.

Przyspieszenie ziemskie

Jest najmniejsze na równiku.

Obrzęk nóg po starcie

Kilka godzin po starcie nogi kosmonautów nie są obrzęknięte.

Następstwa przeciążenia dodatniego

Działa w kierunku głowy do nóg.

Kluczowe stwierdzenie

Największy ciężar ciała jest na biegunie.

Ciężar na Słoncu

Byłby większy niż na Ziemi około 28 razy.

Krew u kosmonautów

Gromadzi się w górnej części ciała.

Chromosfera Słońca

Jest najzimniejszą warstwą atmosfery Słońca.

Zródło energii słonecznej

Reakcje syntezy wodoru z helem.

Koronosfera

Najsłabiej promieniuje w zakresie optycznym.

Kolejność warstw słonecznych

Rdzeń, warstwa radiacyjna, konwekcyjna, fotosfera, chromosfera.

Gęstość atmosfery Słonecznej

Jest 1 000 0000 razy rzadsza niż ziemska.

Kolejność warstw atmosfery

Chromosfera, warstwa przejściowa, korona słoneczna.

Obrót Słońca

Najwolniej w rejonie równika.

Pole magnetyczne Słońca

Zmienia się z dipolowego w toroidalne.

Korona słoneczna

Emituje najwięcej energii w zakresie rentgenowskim.

Źródło pola magnetycznego Słońca

Ruch ładunków na granicy warstwy radiacyjnej i konwekcyjnej.

Zakres widma fal elektromagnetycznych

Chcemy zobaczyć chromosferę w zakresie optycznym.

Koronosfera

Jest najzimniejszą warstwą atmosfery Słońca.

Wiatr słoneczny

Dociera w okolice Ziemi w czasie kilku do kilkunastu godzin.

Najgorętsza warstwa słońca

Rdzeń.

Cząstki wiatru słonecznego

O najwyższych energiach pochodzą z rejonu dziury w koronie słonecznej.

Chromosfera

Nie jest najgorącą warstwą atmosfery Słońca.

Energia emitowana przez Słońce

Zasięg rzędu 10 ^26 J/s.

Obrót Słońca

Trwa 35 dni w okolicy biegunów.

Najgroźniejsze objawy aktywności słonecznej

Koronalny wyrzut masy CME w kierunku ziemi.

Do atmosfery Słońca

Należą chromosfera i koronosfera.

Kromosfera

Jest najgorętszą warstwą atmosfery Słońca.

Dominujący pierwiastek w Słońcu

Wodór.

Słońce

Obraca się najszybciej w rejonie równika.

Zmiana kierunku pola magnetycznego Słońca

Występuje średnio co 11 lat.

Ziemię od Marsa

Ma obecność wody na powierzchni.

Temperatura chromosfery

Oceniana na 20 000 K.

Temperatura koronosfery

Wynosi 1-2 mln K.

Temperatura fotosfery

Wynosi 6000 K.

Temperatura w jądrze Słońca

Wynosi 15-20 mln K.

Fotosfera

Najsilniej promieniuje w zakresie optycznym.

Najwyższy wulkan w układzie słonecznym

Ma wysokość około 20 km.

Wulkan na Marsie

Jest najwyższym wulkanem w układzie słonecznym.

Widoczna gołym okiem warstwa Słońca

To fotosfera.

Ekosfera Słońca

Zawiera Wenus, Ziemię, Mars.

Ekosfera gwiazdy

Jest to obszar, w którym możliwe jest życie.

Temperatura koronosfery

Osiąga kilka milionów st. C.

Wiatr słoneczny

Miesza cząstki protonów, neutronów, elektronów, jąder helu.

Temperatura na Marsie

Nie jest wyższa niż na Ziemi.

Mars

Jest zimniejszy od Ziemi.

Wenus

Jest cieplejsza niż Ziemia.

Mars

Nie ma silniejszego pola grawitacyjnego niż na Ziemi.

Różnice między Ziemią, Marsem i Wenus

Warunki atmosferyczne wpływają na życie.

Słońce

Jest gwiazdą II generacji.