differentation vs fragmentation

Waarom is fragmentatie van de psychologie een oorzaak van "crisis"?

Fragmentatie is een symptoom van een crisis omdat het wijst op een gebrek aan eenheid en samenhang binnen het vakgebied. Dit leidt tot geïsoleerde scholen, benaderingen en methodologieën, wat communicatie en samenwerking belemmert

Welk alternatief zetten de auteurs tegenover "fragmentatie"?

De auteurs stellen differentiatie voor als alternatief voor fragmentatie. Differentiatie is een natuurlijk onderdeel van de ontwikkeling van een wetenschappelijk veld, waarbij subdisciplines ontstaan met hun eigen methoden, theorieën en instituties. Dit maakt specialisatie en verdieping van kennis mogelijk

Welke analogieën uit de ontwikkelingspsychologie gebruiken de auteurs om de ontwikkeling van een wetenschappelijk veld te beschrijven (m.b.t. het verdwijnen of ontstaan van disciplines)?

○Nieuwe vaardigheden vullen oude aan in plaats van ze te vervangen.

○Crises leiden tot reorganisatie en differentiatie

○Sommige crises leiden tot het verdwijnen van oude vormen van kennis (zoals alchemie), andere tot groei van diversiteit (zoals nieuwe subdisciplines in de natuurkunde)

Een crisis in de psychologie kan rationalistisch en pragmatistisch gedefinieerd worden. Hoe wordt een crisis volgens beide tradities gedefinieerd? En kunnen we dan spreken van een crisis?

Rationalistisch: Een crisis ontstaat bij een gebrek aan interne consistentie en consensuele vooruitgang naar een grote, overkoepelende theorie9.

Pragmatistisch: Een crisis ontstaat wanneer psychologen hun noodzakelijke activiteiten (onderzoek, lesgeven, communiceren) niet kunnen uitvoeren10.

Of er sprake is van een crisis hangt af van het perspectief. Rationalistisch gezien is er een crisis, maar pragmatisch gezien is het genuanceerder met zowel problemen als successen. In beide gevallen is het nodig om nieuwe manieren van samenwerken te onderzoeken

Wat is de kritiek van de auteurs op het idee van een “gezonde” psychologie?

De auteurs bekritiseren het idee van een 'gezonde staat' van de psychologie, omdat het gebaseerd is op het idee van een cumulatieve, objectieve en feitzoekende wetenschap, zoals een geïdealiseerde natuurwetenschap. Ze vragen zich af of er wel een 'grand narrative' is waarin alle fragmenten hun plaats vinden, en of een dergelijke narratief wenselijk is

Kun je de metafoor van Hacker (1990) op pagina 108 uitleggen? En wat zegt het over de psychologie?

De metafoor van Hacker stelt dat "wat in de hersenen kan groeien, bijvoorbeeld een tumor, niet in de geest kan groeien, en wat in de geest kan groeien, bijvoorbeeld achterdocht, niet in de hersenen kan groeien". Dit illustreert dat sommige fenomenen op verschillende niveaus van analyse bestaan en niet noodzakelijk op hetzelfde niveau geanalyseerd kunnen worden. Het benadrukt de complexiteit van de psychologie

Wat is er volgens de auteurs mis met de analyse dat fragmentatie de oorzaak is van een crisis in psychologie? Noem minstens 2 redenen.

De metafoor van fragmentatie is een statische beschrijving die de dynamische aard van de psychologie negeert

De analyse van fragmentatie impliceert een 'gezonde staat' van de psychologie, gebaseerd op een lineair en progressief ontwikkelingsmodel, wat volgens de auteurs onrealistisch is

Onder de “crisis analyse” ligt de aanname dat er een “waarheid” is die ontdekt kan worden door verschillende puzzelstukjes te vinden en die in elkaar te leggen. De auteurs stellen dat het heel goed mogelijk is dat er niet een dergelijke grote puzzel is, maar dat ieder puzzelstukje complexer is dan het vorige en dat er dus verder gedifferentieerd moet worden om de werkelijkheid te begrijpen. Welke voorbeelden voor deze “vertakkingsthese” noemen de auteurs?

De auteurs geven de volgende voorbeelden:

Verschillende niveaus van analyse, zoals ontogenetische, microgenetische en sociogenetische processen

Sociale processen op intrapersoonlijk, interpersoonlijk, institutioneel, intergroep, maatschappelijk en ideologisch niveau

Intra-psychologische modellen van de geest, zoals psychoanalytische, cognitieve of connectionistische modellen

Analyse van de biologische basis van psychologische activiteit

Op het moment dat er nieuwe subdisciplines ontstaan, ontstaan er “grenzen” (boundaries) met de bestaande disciplines. Wat is het nut van zulke grenzen? En welke 2 soorten problemen kunnen ontstaan ten gevolge van deze grenzen?

Nut: Ze beschermen wetenschappelijke netwerken en zorgen voor consistentie, stabiliteit, en de mogelijkheid om voort te bouwen op bestaande kennis. Ze maken de ontwikkeling van gespecialiseerde kennis en methoden mogelijk5.

Problemen:

■Rigide grenzen kunnen leiden tot een gebrek aan uitwisseling en samenwerking tussen subdisciplines.

■Historische grenzen kunnen problemen veroorzaken wanneer verschillende tradities hetzelfde fenomeen analyseren, maar geen productieve uitwisseling hebben

De auteurs stellen een nieuw “developmental narrative” voor. Wat is het kernidee van deze “narrative?

Het kernidee van het "developmental narrative" is dat de psychologie zich ontwikkelt door differentiatie, net zoals een foetus zich ontwikkelt. Crises zijn momenten waarop de psychologie zich kan herorganiseren en verder kan differentiëren. Dit narratief ziet de 'fragmentatie' als een gevolg van deze differentiatie

Wat zijn de 3 situaties waarin volgens de auteurs psychologen een “crisis” waarnemen?

○Ze andere onderzoekers tegenkomen die hun theoretisch kader niet als fundamenteel beschouwen

○Hun theoretische instrumenten onvoldoende zijn om de problemen waarmee ze geconfronteerd worden op te lossen

○Ze niet kunnen communiceren en de noodzakelijke activiteiten kunnen coördineren met onderzoekers uit andere tradities

Wat zijn de 3 mogelijke gevolgen van een “crisis” in een wetenschappelijk veld volgens de auteurs?

○Reorganisatie van het vakgebied.

○Differentiatie van het vakgebied in nieuwe subdisciplines.

○De verdwijning van bepaalde subsystemen of benaderingen

Wat zijn “nodal” concepts? En waarom zijn ze belangrijk voor interdisciplinaire samenwerking (of samenwerking tussen psychologen uit verschillende subdisciplines)?

Nodale concepten zijn concepten die de dialoog tussen verschillende disciplines en niveaus van analyse mogelijk maken. Ze zijn belangrijk voor interdisciplinaire samenwerking omdat ze een gemeenschappelijke basis bieden voor communicatie en coördinatie

Wat is er nodig voor interdisciplinaire samenwerkingen? Zowel op persoonlijk als op institutioneel niveau?

○

Persoonlijk:

■De bereidheid om open te staan voor verschillende perspectieven

■De capaciteit om te communiceren met mensen met verschillende achtergronden

■De tijd en vrijheid om authentieke nieuwe kennis te ontwikkelen

○Institutioneel:

■Acceptatie van het feit dat kennisproductie soms langzaam gaat.

■Onderzoeksnetwerken die traditionele grenzen overschrijden.

■Publicatiemogelijkheden voor samenwerking.

■Specifieke financieringsinitiatieven