588 Tālia iactābam et furiātā mente ferēbar,]
589 cum mihi sē, nōn ante oculīs tam clāra, videndam
590 obtulit et pūrā per noctem in lūce refulsit
591 alma parēns, cōnfessa deam quālisque vidērī
592 caelicolīs et quanta solet, dextrāque prehēnsum
593 continuit roseōque haec īnsuper addidit ōre: