Latijnse tekst 6.1

de asino edaci

Alter erat pistor dulciārius°, alter coquus°.

Illī in ūnā cellulā° commūnem° vītam agēbant mēque gestātōrem° creāverant.

Nam dominus eōrum in multās regiōnēs itinera faciēns

semper sua vāsa° sēcum habēre voluit.

Itaque ascītus sum° inter duōs illōs frātrēs tertius contubernālis°.

Hanc iūmentī° vītam tamen bonam fortūnam expertus sum.

Nam vespere post opiparās° cēnās frātrēs in cellulam nostram multās reliquiās°

Reportāre° solēbant: alter partēs porcōrum°, pullōrum°, piscium°,

alter pānēs°, ōva°, oleās°, scitamenta° mellīta°.

Omnia in mēnsā pōnēbant et deinde in thermās ībant.

Ego in cellulā sōlus relinquēbar et edāciter° cibōs ā dīs oblātōs edēbam.

Want ik was niet zo’n echte ezel dat ik dat heerlijke voedsel zou laten staan

en hard hooi zou eten. Eerst stal ik kleine stukjes, daarna,

aangemoedigd door de heerlijke smaak, begon ik de beste stukken te verslinden.

Caput 6: Lectuur: De asino edaci

2

Een mysterieuze dief?

Quōdam diē alter frāter alterī dīxit: ‘Quisnam° cottīdiē partēs epulārum° nostrārum aufert?’

Deinde frātrēs sē mūtuō° dē rapīnā° turpī accusābant° et alter alterum fūrem appellābat.

De kok zei: ‘Het is oneerlijk dat jij de beste stukken steelt.’

Daarop zei de bakker: ‘Ik heb geen enkele diefstal gepleegd.

De goden kunnen dit bevestigen. Iemand probeert tweedracht tussen ons te zaaien.’

Coquus contrā°: ‘Suntne fortasse ingentēs muscae°,’ ait°,

‘quae vespere cellulam nostram involant et epulās dēvorant?

Num illum asinum accusāre possumus, quī faenum tantum edere solet?’

Silentiō ego eōs adspiciō.

Gezondheid, meneer de ezel!

Multae epulae in trīclīniī° mēnsīs positae sunt, amīcī invitātī sunt.

Dēnique dominus ipse mē ē cellulā ad trīclīnium ēdūxit.

Ibi mēnsam vīdī, quae erat plēna illībatōrum° cibōrum:

Carnem° āliō° infectam, altilia° piperāta°, piscēs exōticō° iūre° perfūsōs°.

Quamquam suffarcinātus° eram, tamen dominō placēre voluī et edāciter appetīvī°.

Rīdent omnēs et subitō ūnus ex epulōnibus° clāmat: ‘Date amīcō nostrō pōculum° vīnī!’

Omnēs mē laetī adspiciunt et, dum pōculum ūnō haustū ēbībo°,

cunctī surgunt et ūnā vōce mē salūte° persequuntur.