Um verk

Marskonan

Mótþrói hjá konu sýndur með íslenskri náttúru og fantasíu/súrrealisma

Langaði að gera svona creepy hafmeyju í stíl við dökkgrænt vatn sem finnst á Íslandi, finnst það eitthvað fallegt, svona Þingvellir vibes. Íslensk hafmeyja, það sem er kvenlegt er kuldalegt og sýnir mótþróa, verið að nýta íslenska náttúru til að ögra staðalmyndinni um hafmeyjur sem fallegar og góðar, fylgist dálítið að.

• Edvard Munch

• Odilon Redon

• Fritz Boehle

• Vilhelm Hammershoi

• Fernand knopff

• Jóhannes Kjarval 

Eitthvað af gothic modern sýningunni, með módernískum verkum eru inspireruð af gotnensku stefnunni, svona yfirnáttúrulegt. Líka dálítið symbolískt eins og myndir eftir Vilheilm Hammershoi með konunum að standa við daufa liti. Gruggugir litir, eins og reading monk eftir fritz boehle, íslensk náttúra, dökkgræna vatnið. Inspirerast líka dálítið af sjónum og vatninu. 

Sjálfsmyndir eftir mig og hauk

Sjálfið í kringum fólk vs einn

Þetta er svona tilfinningin fyrir sjálfinu þegar maður er í kringum einhvern sem maður elskar vs þegar maður er einn. Gerði þetta sem hluta af portrettnámskeiði og var að vinna með klassíska litapalettu, minnir á alvarleikann sem við lítum á okkur sjálf með, var líka ekkert að fegra mig en um leið er þetta ekki nákvæmlega eins og ég, sviðurinn er smá stífur af því að ég var að einbeita mér að gera rétt, líka eins og alvarleikinn. Síðan er hin myndin endurgerð/traceuð, kærastinn minn gerði hana, gagnrýndi hann ekkert, fékk að gera eins og hann vildi, sem minnir á léttleikann með öðru fólki. Þetta er líka ekkert eins og ég og er miklu léttari og einfaldari með bláum sem minnir líka á léttleikann.

• Marlene Dumas

• Gillian Wearing, hún í grímum

• Cindy sherman - Hún sem kona eða sjálf, í búningum

• Tracy emin

• Frida Kahlo

• Kristín Gunnlaugsdóttir 

• Georg Óskar

Líka svona að ná fólki og tilfinningum á hráan líka bara alvarleikinn í tímanum. Inspireraðist af Marlene Dumas og svona experssionismi í sjálfsmyndum eins og hjá Fridu Kahlo. Naívismi inspireraði mig kannski eitthvað, svona hrá tjáning eins og hjá Tracy Emin. Tengist líka dálítið póstmódernisma og svona sjálfskönnun.

Luteal

Konan sem dúkka smá, lifður vs hugmyndalegur veruleiki eiganda legsins

Pælingin var eiginlega ég er að nota svona fegurð til þess að tákna innpökkunina hjá konum, að konur og lífið þeirra var meira falið þarna á tuttugustu öldinni, var meira innan heimilisins, þessi nærföt svona í stíl þess tíma. Dálítið contrast við það sem var að gerast utan við, svona efnislegur versus hugmyndalegur veruleiki þess að vera kona með leg. Textinn notaður til að tákna dálítið ópersónuleika, á meðan lærin eru svona náið ,rauði liturinn er svona eins og legdæmið. 

• Mary Cassat

Þurrnál með lit eins og eftir Mary Cassatt. Hún var klárt inspo út af því að hún sýndi oft það sem var í gangi innan veggja heimilisins. Fíla líka að vinna með texta og japönsk plaköt, ukyio-e voru smá inspo, kannski líka af því að það er mjög svona hefðbundið samfélag, kom með smá decoratisma úr því Á annars ekkert af því sem þarf í sýnina þannig að ég hermdi svona eftir því með vatnslit.

Báðar Samheldnirnar

Bæði samheldninarnar

Pælingin var að túlka samheldni hjá konum sem er það gegnumgangandi að hún nær í gegnum tíma og rúm. Vildi hafa andstæða liti og gera þetta svona hlýlegt. Líka að minna áeitthvað fallegt í heiminum eins og hann er núna, var í fortíðinni og verður aftur. Tekið úr daglegu lífi

• Joseph Sattler

• Tove Jansson

• Marcel Dzama 

• Maria Berrio

• Áslaug Thorlacius vatnslitir

• Þórdís Aðalsteinsdóttir

Þetta er smá svipuð pæling og með læraplagatið, ég fíla að vinna með svona colorblock, mjög inspirerað af litaðru ristverkum Joseph Sattler og Jugendstil/art noveau fílingnum Þetta tengist líka ástandinu í heiminum í dag, þetta er smá pólitískt, langaðai að minna á eitthvað fallegt á þessum tímum líka þeð stílnum, sem er smá kósý og inspireraður av Tove Jansson sem er í impressionismanum, blanda af því og jugendstil. Tek dæmi úr daglegu lífi af samheldni kvenna. 

Samheldni I

Þetta var innblásið af því þegar ég var í ferðinni í Finnlandi með bekknum og tvær hjálpuðu mér að fara í. Fannst þetta eitthvað kúl umhverfi og dæmi um samheldni í kvenkynsvináttu. Ég hafði þær í vintage fötum og hafði jarðbundnari liti til að mynda contrast, þetta á að tákna fortíðina. 

Tove Jansson og impressionismafílingurinn innblés dálítið fígúrurnar og þessi Finnlandsferð bara þetta almennt. Art Neavou og jugendstil með Josef Sattler kemur sérstaklega inn hér með nátúrunni og svona.

Samheldni II

Þetta er inspirerað af mynd sem ég sá á instagram af einhverju fólki sem var á árshátíð á iðnó. Svona annað dæmi um samheldni, vinkonur að skemmta sér. Vildi láta fjólubláa litina contrasta við þennan ramma, og líka við meira earthy litina til að tákna svona framtíðina I guess. 

Mjögg innblásið af Josef Sattler og tendensnum hans til þess að gera svona ramma í kringum hluti í öðrum lit. Var líka kannski að leika mér með að hylja myndflötinn í fortíðinni af því að konur voru minna sýnilegar, og svo varpa ljósi á dýnamíkina í framtíðinni, gera þær meira sýnilegar. Kannski insiperað af svona nútímasamkomustöðum, impressionismi smá.

Listmálarabraut plakat

Flöskuskeyti var fyrsta samsýning nemenda á listmálarabraut Myndlistaskólans í Reykjavík og ég gerði plakatið fyrir það. Í flöskunni eru teiknaðar myndir af öllum í bekknum. Þetta er flöskuskeyti því þetta er vísun í titilinn, sem ég fann upp á!!! Kannski minnast á að ég hafi verið sýningarstjóri idunno.

En listin á sýningunni víasaði mikið í sjóinn og ferðalag úr fortíðinni yfir í samtímann. Titill sýningarinnar vísar í það ferðalag sem þessir listamenn hefja, en einnig verkin sjálf. Mörg verkin fjalla á einhvern hátt um ævintýri, nostalgíu, minningar og goðsagnir hafsins. Plakatið inspieraðist dálítið af svona klippimyndafíling, smá svona vintage, eins og flöskuauglýsing.

Sjómálverk

Pælingin með þessu var dálítið bara að sýna víðáttu sjávarins, svona að sýna hvað hann er stór miðað við landið fyrir ofan, svona skali, smá eins og svona fiskategundaguide. Hér vildi ég gera stórt málverk sem tjáir hvernig hversu stór og djúpur sjórinn er og hversu mikið af honum er í raun óþekktur. Hafið ér ljóst efst og verður síðan dekkra þegar það dýpkar, og ég lét skuggana og ljósið fara aðeins inn á myndina til að láta það virka eins og að allt væri að tútna út frá miðjunni. Lét einmitt dýrin hverfast þannig dálítið í kringum kolkrabbann. Pælingin var þannig að hafa dýrin mjög stór og að hafa sum þeirra hálf skrýtin, eins og állinn og gaddafiskurinn og mannshöfuðið blandað ógeðslegum fiski, til að leggja áherslu á hversu framandi þetta er. Ég ákvað að hafa td álinn og humarinn svona á litin því mig langaði að leika mér með litina og gefa smá fyllingu í mikla blámann í kring. Síðan er yfirborðið efst og himininn svona frekar gulleitt og ásamt borginni bara ein rönd efst á málverkinu til þess að undirstrika hversu lítil við í raun erum miðað við stóra, bláa óhugnanlega sjóinn.

• Max Ernst

• Odilon Redon

• Leonora Carrington

• Peter Doig

• Ernst Haeckel

• Gabríela Friðriksdóttir

Innblásið af líffræðiteikningum eða svona flokkunarplakötum. Notaði andstæður og svona ljós og skugga, úttútnun og skala sem minna á Odilon Redon, er dálítið svona symbolismi fyrir hið stóra og óþekkta. Svona eterískt. Sérkennilegu dýrin er síðan inspireruð af súrrealimsa eins og Leonora Carrington en sérstaklega Max ernst gerðu, svona fjótandi á myndfletinum, en vildi líka hafa vísindalegt yfirbragð sem svona andstæðu til að skerpa súrrealismann, eins og í plakötum Ernst Haeckel.

Leynigarður

Það sem innblés þetta var persónuleg reynsla þar sem ég missti sambandið við einhvern út af einhverju sem manneskjan gat ekki stjórnað og ég endaði dálítið í hlutverki góða kallsins. Þetta fjallar dálítið um hvernig góðir hlutir geta endað og gleymst smá þó allir vilja vel. Þannig að garðurinn er svona yfirgefinn og bleikur af því að þetta var eitthvað fallegt áður, en þykknið er þetta neikvæða sem maður gleymist í. Þá er sprellikallinn svona maður að vera hefðbundið góður, hann er næstum smá væminn, vondi kallinn er svona það sem eitraði fyrir sambandinu, hann er smá lúmskur og er hálffalinn í trjánum. Að sólin er lágt á lofti signalerar að þetta sé liðið undir lok einhvern veginn.

• Edvard Munch

• Marc Chagall

• Odilon Redon

• Gustave Moreau

• Peter Doig

• Louisa Matthíasdóttir

Ég notaðist mikið af fígúrum og symbolisma í verkinu, sérstaklega á hátt eins og Edvard Munch, það sem hann notaði skæra liti, þykka jaðra og fígúrur til að tákna mismunandi hugmyndir og tilfinningar, Odilon Redon og Frenand Khnoppf líka svona, eða draumasúrrealisma eins og Leonora Carrington.. Ég notaðist líka smá við naívisma eða decoratisma líkt og Marc Chagall með blómin í trjánum og svona, líka smá af ljósinu í impressionisma með himininn. Ég bjó líka í Svíþjóð og inspireraðist af náttúrunni þar með verkið, man eftir svona vatni í skógi.

Liðin haust

Ég var að hugsa að þetta væri smá nostalgían sem ég fæ oft á haustin, svona að vera í göngutúr og ímynda sér alla sem bjuggu í húsinu í gegnum tíðina. Finnst haustið vera með smá draugslega stemning og nostalgíska, blaðaúrklippan á smá að vekja þá stemningu líka, minnir á svona tæknilega fortíð, draugslegur köttur. Gerði þetta í procreate og stillti myndina aðeins. Fann úrklippuna bara í blaði á netinu. 

• Hannah Höch

• Grete Stern

• John Baldessari

• Dan Eldon

• Ragnar Kjartansson

Inspireraðist af svona ljósmyndalist þar sem það er teiknað svona á útprentaðar ljósmyndir, Eins og hjá John Baldessari eða Dan Eldon, unnið með minningar, en ég á enga slíka tækni. Þetta er líka inspirerað af svona súrrealískum klippimyndafíling, eins og hjá Hanna Höch og Grete Stern.

Fyrirfram öfundssýki

Þetta var innblásið af því þegar mig dreymdi að fyrrverandi væri með barbídúkkukonu í pinkknikk, og þá fattaði ég að það að vera svona fyrirfram öfundssjúkur er dálítið eins og að vera með minnimáttarkennd gagnvart konum í blöðum, eða svona fegurðarstöðlum sem neysluhyggjan er að miðla að manni. Í báðum tilfellum er manneskjan smá óþekkt og svo kemur í ljós að eins og fegurðarstaðlar er þetta tálssýn, alvöru konan er samasafn mennskra eiginleika og er elskuð fyrir það. Neysluhyggjan rís og fellur á þörfinni okkur til aðvera elskuð. 

1. Ég er svona ein í piknikk, það er vetur, ég sakna fyrrverandi, dálítið surrealiskt, vildi vekja upp tómleika og svona með tónlistinni, fer inn aftur.

2. (ég) klippi út mismunandi hluta af konum úr blöðum, er að ímynda mér hvernig nýja konan er, rauði er svona intense, rómantískt, attraction. Ímynda mér mismunandi eiginleika “fullkomninna” kvenna samkvæmt neysluhyggjunni, er að nota mismunandi búta til að “piecea” hana saman því ég veit ekki hver hún er ennþá. Sé fyrir mér einhvern ultimate kvenleika sem ég hef ekki. 

• angurvær tónlist því ég er öfundsjúk og sakna fyrrverandi -

3. Ég fer að sjá fyrir mér fyrrverandi í pikknikkinu með nýju konunni, sé fyrir mér að sambandið sé eins gott og maður upplifir hluti í nostalgíunni eða í svona amerískum draumi, ástin eins og hún er auglýst fyrir manni líka, hér er mikill innblástur úr draumnum, einginn með síma rosa næs. Græni liturinn og guli táknar svona sumar og gleði og hamingju- andstæðan við veturinn. Líka meira grainy og ekki jafn tómt.

4. Síðan kem ég inn í húsið, vísun í byrjunina, fæ að vita hvað er í rauninni að gerast með fyrrverandi, nýjan konan er samansafn búta eins og ég var að klippa, en á ófullkominn og einstakan hátt, eins og manneskjur eru í rauninni. Þá fatta ég að öfundssýkin og neyslugygghan eru tálssýn, og maður verður ekki elskaður eða hamingjusamari af að vera fullkominn.

• Pippilotti Rist

• Barbara Kruger

• Martha Rosler

• Ásdís Sif Gunnarsdóttir

• Snæbjörnsdóttir/wilson

• Sophie Calle

Einhverskonar draumasúrrealismi, Wes Anderson kannski, var innblásin af drauminum. Hafði litríkt súrrealískt storytelling í verkinu eins og Pippilotti Rist. Pínu eins og femínisma vídjóverk frá 1970s til núna. Til dæmis eins og vídjóverkið eftir Mörthu Rosler, Semiotics of the kitchen. Líka dálítið sophie calle fílingur, eins og með take care of youself. Collage fílingur í verkinu eins og hjá Barböru Kruger.

Skakkt klipt

Þetta er semsagt rísóprent stop motion myndband, og þetta vídjó á að endurspegla hugarástandið mitt þegar eitthvað er ekki að verða búið og ég er óþolinmóð sem manneskja með athyglisbrest. Þá endurspeglar anime fígúran svona pirringin sem fylgir því, hesturinn orkuna sem vill sleppa út. Úrklippurnar eru það sem ég er að ímynda mér að ég gæti verið að gera, það eru margir hlutir og úrklippurnar breytast hratt. Tónlistin undir fannst mér bara passa við fílinginn í myndinni. Titilinn vísar í að þegar ég var að gera verkið þá varð ég meira að segja óþolinmóð þá og gat þar af leiðandi ekki klippt vel út úrklippurnar í vídjóinu.

• Martha Colburn

• Steina Vasulka

• Ryan Trecartin

• Tomi Ungerer

• Jóhanna Kristbjörg Sigurðardóttir

Þetta er smá inspirerað af svona zine-menningu og notar svona poppkúltúrsreferensa eins og með anime höfuðuð líka kannski til að vitna í hvernig stafrænn lífstíll hefur mótað athygli okkar osfrv, eins og í vídjóum Ryan Trecartin. Líka dadaismi eða súrrealismi, pop meets surrealism, klippimyndafílingur í vídjóinu eins og martha colburn erða Janie, minnir á expressíva teikningu eins og hjá Yodhitomo nara, Tomi Ungerer eða Raymond Pettiborn. 

Tarottöflur

Tarot spil hafa verið notuð til þess að spá fyrir um örlög fólks frá því um miðaldir, tíma þar sem hver og einn hafði minna val um hver örlög þeirra væru. Þá eru spilin oft sett fram á kerfisbundinn hátt, sem er ekki ósvipað töflum á lyfjaspjaldi og spilin sjálf geta minnt á lyfjakassa. En það væri hægt að segja að við “tökum” hugmyndirnar sem tarot spilin standa fyrir þar sem fólk í dag getur að vissu leyti stýrt örlögum sínum með nýjungum í heilbrigðisvísindum. Vildi tjá tilfinninguna ískilaboðunum í hverju korti með olíupastelmyndinni og litunum.

• Damien Hirst

• Eleanor Antin

• Louise Burgeouis

• Joan Brossa

• Rúna Þorkelsdóttir

Þetta á að vera mjög symbolískt og formrænt eins og hjá Louise Bourgeoisie, en líka svona kerfisbundið einhvern veginn, líka eins og kortin hjá Joan brossa, mystískt.Alltaf haft mikinn áhuga á tarot kortum og svona töfra/örlagastemningunni sem þeim fylgja og myndunum á þeim, langaði að kjarna skilaboðin í þeim og setja þau fram í samtímalegt samhengi, pínu popplist, svona vörupakkadrifið. Eins líka mjög mikið conceptual list, eins og hjá Damien Hirst og sérstaklega með the pharmacy.

Verndargripur

Gripurinn ber kross og skjöld utan á rifbeinum, sem eru til marks um verndina sem trúin veitir.  Valdið sem þörfin fyrir vernd gefur trúarbrögðum finnst á þyngd gripsins, en hann er vísun í globus cruciger sem er kristilegt tákn um vald. Gerður með leir og hann er heill að innan til að gefa þessa þyngd. Er með glerungi og föndursteini.  

• Louise Bourgeouis

• Berlinde De Bruyckere

• Nína Tryggvadóttir

Var inspireruð af þyngdinni sem fylgir aðgerðum okkar til að “vernda” okkur gegn hlutum, þyngd hræðslunnar/trúarbragðanna. Minnir dálítið á skúlptúra Louise Bourgeoisie, samanþjappaðir litlir skúlptúrar sem minna á líkama, merkja eitthvað, symbolismi og conceptual list á módern hátt. Neo folk craft eða art lovers, svona grófari útgáfa af einhverju heilögu sem er vanalega smíðað fallegar og fíngerðar.

Bein og taugar