2. NICCOLO MACHIAVELLI

Biografische inleiding

= bekende schrijver, vertoevend in Firenze

 

‘Machiavellisme’

= het idee dat de einddoelen (zoals stabiliteit en succes) belangrijker zijn dan de morele implicaties van de acties die daarvoor worden ondernomen. Het wordt vaak geassocieerd met het advies om en strategisch te handelen in de politiek.

Politieke filosofie van Machiavelli

= hij bespreekt technieken en strategieën die vorsten moeten gebruiken om politieke macht te verwerven, uit te oefenen en te behouden

 

Hij stelt dat twee belangrijke factoren het politieke leven bepalen:

Virtu	Verwijst niet naar traditionele deugden maar naar kwaliteiten als moed, bekwaamheid en politieke energie die gericht zijn op succes. Hij adviseert vorsten om de schijn van deugden op te houden, ook al zijn ze niet echt.
Fortuna	Symboliseert het onvoorspelbare toeval waarover men geen controle heeft

 

Machiavelli’s benadering van politiek is amoreel; stabiliteit en welvaart zijn het doel, en daarvoor zijn alle middelen geoorloofd, ook immorele. Dit staat in contrast met de opvattingen van Plato en Aristoteles, die deugdzame leiders en deugdzaamheid bij onderdanen vereisen. ‘Een vorst kan zich geen goedheid permitteren, hij moet zich zelfs tot slechtheid wenden indien nodig.’

 

Raadgevingen voor vorsten:

-        Vermijd overmatige vrijgevigheid (kan gevaarlijk zijn als middelen uitgeput raken)

-        Een vorst moet liever gevreesd worden dan geliefd (haat moet wel vermeden worden)

-        Woordbreuk is toegestaan (indien strategisch voordelig mag vorst belofte verbreken)

-        Een vorst moet de schijn ophouden van vrijgevigheid en eerlijkheid

 

Zijn werken worden op verschillende manieren geïnterpreteerd: sommigen zien hem als een cynische verdediger van machtspolitiek, anderen als een republikeinse denker.

3

3

4

4