Nerki, moczowody, pęcherz moczowy, cewka moczowa, układ płciowy męski

górne i dolne drogi wyprowadzające mocz

górne: miedniczka nerkowa, kielichy nerkowe i moczowód
dolne: pęcherz moczowy i cewka moczowa

czy drogi wyprowadzające mocz są częścią nerki

nie, ponieważ nerka ostateczna wykształca się bez nich, one powstają ze śródnercza

malformacje rozwojowe nerki

zdwojenia układu moczowodowego, zespół policystycznych nerek, zdwojenie miedniczki nerkowej, podkowiasta nerka (zrośniecie nerek ze sobą), ektopia nerki (np. nerka w położeniu miednicznym)

budowa nerki

biegun/koniec górny i dolny, powierzchnia przednia i tylna, brzeg przyśrodkowy i boczny, wcięcie na brzegu przyśrodkowym na naczynia nerkowe i splot nerkowy

charakterystyczny układ struktur w obrębie wcięcia nerkowego

na poziomie L2 odchodzą od aorty tętnica i żyła nerkowa i biegną do nerki, t. nerkowa lewa jest krótsza niż prawa (prawa krzyżuje żyłę główną dolną od tyłu) żyła główna dolna oddaje żyły nerkowe. Żyła nerkowa lewa jest dłuższa bo krzyżuje aortę brzuszną od przodu, a sama jest krzyżowana przez t. krezkową górną (podwójne krzyżowanie)

Żyła będzie najbardziej z przodu, później tętnica, a z tyłu we wnęce nerki miedniczka nerkowa

morfologiczna budowa nerki

kora położona obwodowo i położony w głębi rdzeń nerki, kora wnika między rdzeń w postaci słupów nerkowych. Rdzeń nerki wytwarzają piramidy nerkowe (tak pisać na kolokwium, że to piramida nerkowa) jest ich w okolicach 8-12. Piramidy zakończone są brodawkami nerkowymi, na których wydziela się mocz, a z drugiej strony mają podstawę piramidy nerkowej

położenie nerki w przestrzeni

w przestrzeni zewnątrz otrzewnowej, do tyłu od otrzewnej (zaotrzewnowa)
lewa nerka T11-L2 (chronione przez 11 i 12 żebro)
prawa nerka T12-L3 (chroniona głównie przez żebro 12)
leże nerki- mięsień czworoboczny lędźwi (połączenie talerza biodrowego z kręgosłupem)

ile krwi filtrują nerki

1/5 czyli 20%, dlatego nerki położone są blisko serca, a połączenie z aortą jest bardzo krótkie i proste (zazwyczaj 2 tętnice nerkowe)

żyła gonadalna

z lewej strony uchodzi do żyły nerkowej lewej, a prawa wchodzi bezpośrednio do żyły głównej dolnej

ochrona nerki

1 torebka nerkowa (włóknista), nerki nie są unerwione bólowo, ale ta torebka jest i nerka zaczyna boleć jak nerka zaczyna się powiększać. Torebka otacza tylko miąższ nerki.
2 torebka tłuszczowa okołonerkowa wnika przez wnękę nerki do zatoki nerki (wypełnia przestrzen między miąższem, a przewodami wyprowadzającymi)
3 powięź nerkowa 2 blaski, zanerkowa i przednerkowa, one nie zrastają się ze sobą na dole
4 ciało tłuszczowe przynerkowe

co przylega do nerki

od tyłu:
leży na mięśniu (leżu nerki) czyli m. czworoboczny lędźwi, od góry przylega przepona, od przyśrodka m. lędźwiowy większy, od boku m. poprzeczny brzucha
od przodu:
L- żołądek i śledziona, ogon trzustki, okrężnica zstępującą, pętle jelita czczego
P- wątroba, dwunastnica zstępująca, okrężnica wstępująca, pętle jelita krętego

gdzie kończy się miedniczka, a zaczyna moczowód

na wysokości pierwszego przewężenia moczowodu, na wysokości bieguna dolnego nerki

co krzyżuje moczowód

naczynia gonadalne, po stronie lewej od przodu naczynia biodrowe wspólne, po prawej od przodu naczynia biodrowe zewnętrzne
od tyłu u mężczyzn krzyżuje nasieniowód, a u kobiet tętnicę maciczną

lokalizacja i budowa pęcherza moczowego

wierzchołek, od którego odchodzi więzadło pępkowe pośrodkowe, czyli pozostałość po moczowniku (przewód omoczniowy)
na zewnątrz mięsień wypieracz pęcherza, w środku nabłonek
w części dolnej związanej z szyją pęcherza znajduje się trójkąt pęcherza moczowego ograniczony przez ujście cewki moczowej i ujścia wewnętrzne moczowodów, miedzy nimi fałd moczowodowy
Pęcherz przykryty jest otrzewną ścienną

z czym związane jest dno pęcherza moczowego

u kobiet:
z pochwą i szyjką macicy
u mężczyzn:
z zagłębieniem odbytniczo-pęcherzowym, pęcherzykami nasiennymi, bańką nasieniowodu i gruczołem krokowym

zaopatrzenie tętnicze pęcherza moczowego

t. pęcherzowe dolne i górne (górne to gałęzie tętnicy pępkowej od t biodrowej wewnętrznej)

cewka moczowa męska

część: przedsterczowa (najkrótsza, objęta mięśniem zwieraczem wewnętrznym), sterczowa (najszersza), błoniasta (najwęższa), gąbczasta (najdłuższa) zakończona dołem łódkowatym (ma zastawkę)

cewka moczowa żeńska

bardzo krótka
odcinki
-śródścienny objęty m. zwieraczem wewnętrznym
-błoniasty otoczony przez 3 mięśnie prążkowane tworzące zespół mięśnia zwieracza cewki moczowej (m. zwieracz zewnętrzny cewki moczowej, m. zaciskacz cewki moczowej, m. zwieracz cewkowo-pochwowy)
-ujście w przedsionku pochwy

gruczoł nadnerczowy

posiada rdzeń i korę (tk. tłuszczowa), gruczoł wydzielania dokrewnego, żyła nadnerczowa lewa i 3 tętnice: t. nadnerczowa górna, t. środkowa. t. dolna

zewnętrzne narządy płciowe męskie

worek mosznowy, prącie, powrózek nasienny, cewka moczowa, gruczoł krokowy, gruczoł opuszkowo-cewkowy

worek mosznowy budowa

Moszna to worek skóry zwierający jądra. Przegroda worka mosznowego (oddziela od siebie jądra, lewe jądro położone niżej), na zewnątrz powięź nasienna wewnętrzna, mięsień dźwigacz jądra i jego powięź, powięź nasienna zewnętrzna, błona kurczliwa, więzadło mosznowe (pozostałość po jądrowodzie) Widoczny na niej szew moszny od środka jest przegrodą moszny

ostry worek mosznowy

Objawy ostrej moszny to bolesność rozlana lub punktowa, obrzęk, zaczerwienienie, wysoko ułożone w mosznie i unieruchomione jądro, ból w pachwinie, wymioty.
Może być to spowodowane: skrętem jądra lub przyczepka Morgagniego, zapalenie jądra lub najądrza, uraz, stłuczenie, krwiak

prącie

żołądź (zbudowana z ciała gąbczastego, posiada szyjkę i koronę, przykryty napletkiem prącia, przyczepiony jest więdzidełkiem napletka), trzon (z ciałami jamistymi trzonu prącia, Możemy wyróżnić w nim skierowany do góry grzbiet prącia oraz skierowaną ku dołowi powierzchnię cewkową.) i nasada prącia (Znajduje się pod przeponą moczowo-płciową, przykryta skórą krocza. Przytwierdza ją do kości miednicy więzadło procowate prącia oraz więzadło wieszadłowe prącia.)
Prącie zbudowane jest z:
1) dwóch ciał jamistych,
2) pojedynczego ciała gąbczastego, w którym biegnie cewka moczowa,
3) osłonek prącia.

mięśnie prącia

opuszka pokryta m. opuszkowo-gąbczastym (parzysty)
odnoga pokryta m. kulszowo-jamisty
te mięśnie zaangażowane są w proces wzwodu i wytrysku i są pokryte powięzią głęboką krocza, która przechodzi w powięź głęboką prącia
obecna też błona krocza dzieląca krocze na część powierzchowną i głęboką

powierzchnie prącia i więzadła

grzbietowa ( ta od przodu) i cewkowa
umocowane do brzucha 2 więzadłami:
-więzadło procowate prącia z warstwy błoniastej/powięzi powierzchownej brzucha
- więzadło wieszadłowe prącia z warstwy powięzi pokrywającej powierzchownej związanej z mięśniem skośnym brzucha zewnętrznym

po kolei pokrycia prącia

• Skóra prącia – jest cienka i delikatna, o ciemniejszym zabarwieniu. Na powierzchni cewkowej widoczny jest wyraźny podłużny szew prącia.

• Podskórna osłonka mięśniowa – ku tyłowi przedłuża się w błonę kurczliwą moszny. Czasami nazywana jest błoną kurczliwą prącia.

• Powięź powierzchowna prącia – nazywana jest także osłonką łącznotkankową wiotką, jest odpowiednikiem powięzi podskórnej, przebiegają w niej powierzchowne naczynia i nerwy prącia.

• Powięź głęboka prącia – nazywana jest także osłonką łącznotkankową wiotką, ku tyłowi łączy się z powięzią powierzchowną krocza. Na powierzchni grzbietowej prącia biegnie pod nią żyła grzbietowa prącia.

w środku
przegroda międzyjamista (pozioma, oddziela ciała jamiste od ciała gąbczastego, nie wbijają), przegroda prącia (pionowa)

Na poziomie trzonu prącia wyróżniamy: licząc od zewnętrz:
1) skórę,
2) podskórną osłonkę mięśniową,
3) powięź powierzchowną prącia,
4) powięź głęboką prącia. ( nie występuje na poziomie napletka, ale warstwa skórna i osłonka mięśniowa występują podwójnie)

blood supply of skóra prącia, ciało jamiste prącia, ciało gąbczaste prącia i cewka moczowa i żołądź prącia

skóra prącia-
t. mosznowe przednie od t. sromowej zew.
t. mosznowe tylne i gałązki t. grzbietowej prącia od t. sromowej wew.
ż. grzbietowe powierzchowne prącia do ż. sromowych zew.
ciała jamiste prącia-
t. głębokie prącia od t. sromowej wew.
nieparzysta żyła grzbietowa prącia do splotu sterczowego, a potem do ż. pęcherzowych i ż. biodrowych wew.
ż. głębokie prącia do ż. sromowych wew.
ciało gąbczaste prącia i cewka moczowa-
t. opuszki prącia od t. sromowej wew.
nieparzysta żyła grzbietowa prącia do splotu sterczowego, a potem do ż. pęcherzowych i ż. biodrowych wew.
ż. głębokie prącia do ż. sromowych wew.
żołądź prącia-
t. grzbietowa prącia od t. sromowej wew.
nieparzysta żyła grzbietowa prącia do splotu sterczowego, a potem do ż. pęcherzowych i ż. biodrowych wew.
ż. grzbietowe powierzchowne prącia do ż. sromowych zew.

narządy płciowe wewnętrzne

jądra, najądrza, przewody wyprowadzające nasienie (nasieniowód, przewody wytryskowe) dodatkowo przewody: gruczołu krokowego, pęcherzyków nasiennych, gruczołów opuszkowo-cewkowych

osłonka pochwowa jądra

blaszka ścienna osłonki pochwowej, blaszka trzewna osłonki pochwowej, miejsce przejścia blaszki jednej w drugą to krezka jądra, między jej blaszkami dochodzą naczynia i nerwy i odchodzi nasieniowód. Przestrzeń między blaszkami to jama surowicza moszny. Pozostałe warstwy tworzą osłonę mięśniowo-powięziową jądra i powrózka nasiennego. Uwypuklająca się skóra buduje worek mosznowy (osłonka zewnętrzna)

transformacje warstw, aby utworzyły mosznę i powrózek nasienny
otrzewna (wyrostek pochwowy), powięź poprzeczna, m. poprzeczny brzucha, m. skośny wewnętrzny, rozcięgno mięśnia skośnego zewnętrznego brzucha, powięź powierzchowna, powięź podskórna, tkanka podskórna, skóra brzucha

otrzewna (wyrostek pochwowy)—> osłonka pochwowa jądra
powięź poprzeczna—> powięź nasienna wewnętrzna
m. poprzeczny brzucha + m. skośny wewnętrzny brzucha—>m. dźwigacz jądra
rozcięgno m. skośnego zew. brzucha—> pierścień pachwinowy powierzchowny
rozcięgno m. skośnego zew. brzucha + powięź powierzchowna—> powięź m. dźwigacza jądra
powięź podskórna—> powięź nasienna zew.
tkanka podskórna—>błona kurczliwa
skóra brzucha—>skóra moszny

błona biaława

pokryte jest ją jądro z zewnątrz. Składa się ze zrębu i miąższu. Na tylnym brzegu jądra błona biaława grubieje
i wciska się klinowato do wewnątrz, tworząc śródjądrze zawierające w dolnej części sieć jądra,
zaś w górnej naczynia i nerwy.
Od śródjądrza do błony białawej po przeciwległej stronie ciągną się łącznotkankowe
przegródki jądra. W przegródkach biegną naczynia i nerwy.
Przegródki jądra dzielą miąższ jądra
na ok. 200 płacików jądra.
Płacik zbudowany jest z kilku 1-4 cewek (kanalików) nasiennych krętych
​oraz tkanki śródmiąższowej.

cewki nasienne kręte

znajdują się na każdym płaciku jądra. Zawierają nabłonek plemnikotwórczy (syntetyzujący androgeny) i komórki Sertolego (osadzone na błonie podstawnej kanalika, produkują białko wiążące androgeny) Cewki kręte kierują się w stronę śródjądrza,
gdzie łącząc się w pojedynczy wspólny przewód, wytwarzają cewki nasienne proste (nie zawierają nabłonka plemnikotwórczego) przechodzące w sieć jądra. Następnie przewodziki kierują nasienie do głowy najądrza.

Przestrzenie między kanalikami nasiennymi krętymi w obrębie płacików jądra wypełnia tkanka śródmiąższowa. awiera ona naczynia krwionośne, limfatyczne, nerwy oraz komórki śródmiąższowe Leydiga produkujące androgeny.

unaczynienie jądra

Naczynia tętnicze pochodzą głównie
z tętnicy jądrowej od aorty brzusznej. W unaczynieniu jądra mają znaczenie również:
– tętnica nasieniowodu od tętnicy biodrowej wewnętrznej
– oraz tętnica mięśnia dźwigacza jądra od tętnicy nabrzusznej dolnej.
Tętnice zespalają się ze sobą.
Żyły wychodzące z jądra łączą się z żyłami najądrza, tworząc splot wiciowaty oplatający struktury powrózka nasiennego.
Po wyjściu z powrózka splot zlewa się w podwójną żyłę jądrową. Wyżej zlewają się w jedną.
Prawa żyła jądrowa uchodzi do żyły głównej dolnej, zaś lewa do żyły nerkowej lewej.

odpływ chłonki z jądra

Chłonka z jądra trafia do naczyń limfatycznych powrózka nasiennego, które biegną wzdłuż
naczyń jądrowych. Chłonka trafia do węzłów chłonnych lędźwiowych.
Szczegółowy odpływ chłonki z jądra można podzielić na dwie drogi.

1. Jedna z dróg ze śródjądrza prowadzi wzdłuż najądrza oraz nasieniowodu do powrózka nasiennego i dalej wzdłuż naczyń jądrowych do węzłów chłonnych lędźwiowych.

2. Druga z dróg rozpoczyna się w sieci położonej w warstwie naczyniowej błony białawej jądra. Naczynia z tej sieci prowadzą do bogatej sieci podsurowiczej, która odprowadza chłonkę do naczyń chłonnych wokół najądrza i nasieniowodu.

unerwienie jądra

Unerwienie jądra pochodzi ze splotu jądrowego będącego splotem wtórnym splotu trzewnego.
Włókna współczulne pochodzą więc z dolnych segmentów jądra pośrednio-bocznego, zaś włókna przywspółczulne z nerwu błędnego (X). Splot prowadzi także włókna bólowe rzutujące
na skórę okolicy bruzdy pachwinowej.

najądrza

Najądrza stanowią kolejny etap na drodze nasienia. Stanowią one magazyn plemników. Najądrze produkuje również wydzielinę, w której zatopione są plemniki. Najądrze otacza jądra, przylegając do jego górnego końca oraz tylnego brzegu. W budowie najądrza można wyróżnić: 1) głowę, 2) trzon, 3) ogon. Najądrze pokryte jest błoną surowiczą – częścią osłonki pochwowej jądra. W trzonie i ogonie najądrza plemniki dojrzewają. Przewód najądrza posiada grubą 4–8-warstwową błonę okrężnej mięśniówki gładkiej, której skurcze powodują przesuwanie nasienia.

przewodziki doprowadzające

krótkie cewki łączące sieć jądra z najądrzem. Ich wnętrze wyścieła nabłonek migawkowy z domieszką m. gładkich , ruch migawek nadaje kierunek ruchu plemników. W obrębie głowy najądrza pofałdowane przewodziki łączą się w płaciki (zraziki, stożki) najądrza. Dwa przewodziki dają jeden stożek. Głowa najądrza składa się więc z płacików połączonych tkanką łączną.

unaczynienie, unerwienie i odpływ chłonki najądrza

Naczynia tętnicze, naczynia żylne i nerwy najądrza są analogiczne do naczyń jądra. Włókna współczulne powodują skurcz mięśniówki najądrza podczas ejakulacji, włókna przywspółczulne pobudzają wydzielanie gruczołów. Naczynia chłonne prowadzą chłonkę odmiennie – do węzłów chłonnych pachwinowych powierzchownych.

nasieniowód

Nasieniowód jest przewodem łączącym najądrze z cewką moczową. Pełni funkcję
przewodu transportującego nasienie.
W końcowym odcinku łączy się z pęcherzykiem nasiennym i od tego momentu do ujścia w cewce moczowej nosie nazwę przewodu wytryskowego.
Cewka moczowa stanowi wspólny odcinek układu moczowego i układu płciowego
Nasieniowód topograficznie można podzielić na cztery części:
1) część jądrowa, 2) część powrózkowa, 3) część pachwinowa, 4) część miedniczna.
Część jądrowa i powrózkowa stanowią odcinek zewnątrzbrzuszny.
Część miedniczna zwana jest częścią wewnątrzbrzuszną

bańka nasieniowodu

Odcinek nasieniowodu od miejsca skrzyżowania z moczowodem do wejścia do gruczołu krokowego układa się na dnie pęcherza moczowego. Odcinek ten jest poszerzony i nosi nazwę
bańki nasieniowodu. Ściana bańki zawiera uwypuklenia – uchyłki bańki; w nich mieszczą się gruczoły produkujące wydzielinę, w której zatopione są plemniki. Bocznie od bańki nasieniowodu znajduje się pęcherzyk nasienny. Bańka nasieniowodu wnika do tylno-górnej powierzchni gruczołu krokowego. W tym miejscu łączy się z pęcherzykiem nasiennym i zmienia nazwę na przewód wytryskowy. Unaczyniona tętniczą niesieniowodu.

trójkąt odbytniczo-pęcherzowy (pole międzybańkowe)

Przyśrodkowo dwie bańki nasieniowodu ograniczają trójkątne pole dna pęcherza moczowego,
które przylega do odbytnicy. Górne końce baniek i pęcherzyków nasiennych pokrywa otrzewna zagłębienia odbytniczo-pęcherzowego.

przewód wytryskowy

Ma długość około 2 cm i wąskie światło. Prawy i lewy kierują się zbieżnie wzdłuż cewki moczowej. Między nimi znajduje się zagłębienie – łagiewka sterczowa. Uchodzą do sterczowego odcinka cewki moczowej drobnymi szczelinami na niewielkim wzniesieniu błony śluzowej – wzgórku nasiennym.

ściana nasieniowodu

1) błona zewnętrzna, (tkanka łączna wiotka)
2) błona mięśniowa, (środkowa warstwa okrężna i wewnętrzna i zewnętrzna warstwa podłużna, warstwy łączą się ze sobą)
3) błona śluzowa. (podłużne fałdy, kształt gwiazdkowaty)

skurcze błony mięśniowej nasieniowodu

1. Skurcze warstwy okrężnej początkowo powodują poszerzenie światła nasieniowodu i zassanie nasienia z najądrza.

2. Skurcze warstwy podłużnej powodują kolejno zwężania światła moczowodu, powodując wrzut nasienia.

3. Połączenie dwóch następujących po sobie mechanizmów daje mechanizm ssąco-tłoczący w czasie ejakulacji.

Warstwa okrężna mięśniówki przewodu wytryskowego wytwarza rodzaj zwieracza.
W czasie ejakulacji mięśniówka ta będzie rozluźniała się, umożliwiając przepływ nasienia.
W spoczynku mięśniówka jest skurczona, co blokuje przepływ nasienia

pęcherzyki nasienne

parzyste, podłużne pęcherzykowe narządy długości ok. 4–5 cm. zlokalizowane bocznie od bańki nasieniowodu. Produkują i magazynują wydzielinę, która uwalniana jest do końcowego odcinka nasieniowodu. Wydzielina zapewnia składniki odżywcze dla plemników.

unaczynienie nasieniowodu i pęcherzyków nasiennych i odpływ chłonki

Nasieniowód unaczyniony jest przez tętnicę nasieniowodu (od tętnicy biodrowej wewnętrznej). Pęcherzyki nasienne są unaczynione przez tętnicę nasieniowodu oraz liczne dodatkowe
gałązki tętnic miednicy mniejszej.
Krew z nasieniowodów i pęcherzyków nasiennych jest odprowadzana do splotu wiciowatego i splotu pęcherzowego. Chłonka z z nasieniowodów i pęcherzyków nasiennych – uchodzi do węzłów chłonnych lędźwiowych i biodrowych.

unerwienie nasieniowodu i pęcherzyków nasiennych

Unerwienie autonomiczne pochodzi ze splotu nasieniowodowego i pęcherzowego
od splotu podbrzusznego dolnego. Włókna współczulne pochodzą więc z dolnych segmentów jądra pośrednio-bocznego, zaś włókna przywspółczulne z jądra krzyżowego przywspółczulnego (S2–S4).
Włóka współczulne powodują:
– skurcz mięśniówki gładkiej nasieniowodu i pęcherzyka nasiennego
– wyrzut nasienia (ejakulację),
– rozkurcz mięśniówki przewodu wytryskowego.
Włókna przywspółczulne powodują:
– pobudzenie produkcji wydzieliny pęcherzyków nasiennych i nasieniowodu,
– skurcz mięśniówki przewodu wytryskowego.
Splot prowadzi także włókna bólowe rzutujące na skórę okolicy bruzdy pachwinowej.

Droga nasienia poczwąwszy od jądra

cewki nasienne kręte (płaciki jądra) → cewki nasienne proste → sieć jądra (śródjądrze) →
→ przewodziki odprowadzające jądra → stożki najądrza → przewód najądrza → nasieniowód →
→ bańka nasieniowodu → przewód wytryskowy → → część sterczowa cewki moczowej.

Produkowane przez jądro plemniki zatopione są
w wydzielinie produkowanej i wydzielanej
do poszczególnych odcinków
drogi nasienia przez:

1) gruczoły najądrza,
2) gruczoły bańki nasieniowodu,
3) pęcherzyki nasienne.

Narządy płciowe wewnętrzne męskie rozwijają się:

1) z grzebieni płciowych – jądro (kanaliki kręte, proste, sieć jądra i miąższ),

2) kanalików śródnerczowych – cewki wyprowadzające nasienie
(przewodziki odprowadzające jądra, stożki najądrza),
3) przewodów śródnerczowych – dalsze przewody wyprowadzające nasienie: przewód najądrza, nasieniowód wraz z bańką i przewód wytryskowy.

powrózek nasienny

To twory biegnące do jądra, otoczone tymi samymi osłonkami co jądro,
za wyjątkiem osłonki surowiczej. Odróżniamy odcinek pachwinowy w kanale pachwinowym oraz odcinek mosznowy (podskórny), układający się pod skórą wzgórka łonowego.
Zawartość powrózka nasiennego to:
1) nasieniowód,
2) tętnica jądrowa,
3) tętnica nasieniowodu,
4) tętnica mięśnia dźwigacza jądra,
5) żylny splot wiciowaty,
6) naczynia chłonne,
7) gałąź płciowa nerwu płciowo-udowego,
8) nerwowy splot jądrowy i nasieniowodowy.

co biegnie w kanale pachwinowym męskim poza obrębkiem powrózka nasiennego

nerw biodrowo-pachwinowy. Nie biegnie przez cały kanał, ponieważ nie wchodzi do niego przez pierścień pachwinowy głęboki, lecz przebija jego ścianę.

uwypuklenie powięzi poprzecznej

to dający początek kanału pachwinowemu pierścień pachwinowy głęboki.
 Uwypukleniu nie ulega jedynie rozcięgno mięśnia skośnego zewnętrznego brzucha, w którym znajduje się otwór – pierścień pachwinowy powierzchowny, przez który powrózek nasienny przechodzi pod skórą do moszny. Uwypukleniu ulega również palcowata wypustka otrzewnej ściennej (wyrostek pochwowy otrzewnej). Następnie otwarta do jamy otrzewnej wypustka zamyka się i jako pęcherzyk zstępuje do moszny. Zstępujące jądro wciska się w pęcherzyk, który będzie wytwarzał osłonkę pochwową jądra. W związku z tym, że pęcherzyk zstępuje całkowicie do moszny – nie będzie tworzył warstwy osłonek powrózka nasiennego.

wzgórek łonowy i moszna unaczynienie i unerwienie

Tętnice:
Gałęzie mosznowe tylne od t. sromowych wew.
Gałęzie mosznowe przednie od t. sromowych zew.
Żyły:
Ż. sromowa zew. do żyły odpiszczelowej
Gałęzie mosznowe do ż. sromowej wew.
Nerwy:
nerwy mosznowe przednie od nerwu biodrowo-pachwinowego
n. mosznowe tylne od nerwów kroczowych nerwu sromowego
gałąź płciowa nerwu płciowo-udowego
gałęzie kroczowe nerwu skórnego tylnego uda

więzadło wieszadłowe prącia

Więzadłem wieszadłowym prącia nazywamy pasmo tkanki łącznej, ciągnące się od przedniej powierzchni spojenia łonowego do błony białawej ciał jamistych prącia.

więzadło procowate prącia

Więzadło procowate prącia położone jest do przodu od więzadła wieszadłowego prącia. Składa się z prawej i lewej odnogi, które obejmują prącie przed spojeniem łonowym i kończą się w powięzi głębokiej prącia.

ciała jamiste

Parzyste walcowate struktury, położne bocznie i powyżej ciała gąbczastego. Silne wypełnianie się ciał jamistych prącia krwią powoduje wzwód prącia (erekcję). zbudowane są z tkanki jamistej,
którą z zewnątrz otacza silna błona biaława. Ciało jamiste prawe i lewe nie jest od siebie całkowicie oddzielone. Zamiast oddzielnej dla każdego z ciał ściany przyśrodkowej występuje wspólna przegroda prącia, zawierająca szczelinki, przez które krew swobodnie przepływa między prawą i lewą stroną.

odnogi prącia

Tylne końce ciał jamistych, zwane odnogami prącia, kierują się rozbieżnie ku tyłowi
na dolnej powierzchni przepony moczowo-płciowej. Przylegają i przyrastają do przyśrodkowych powierzchni gałęzi dolnych kości łonowych i gałęzi kości kulszowych. Ich dolną powierzchnię pokrywa mięsień kulszowo-jamisty.

ciało gąbczaste

nieparzyste i cieńsze od ciała jamistego. Położone jest w bruździe wytworzonej przez powierzchnie dolne ciała jamistych. Wewnątrz ciała gąbczastego biegnie cewka moczowa. Ciało gąbczaste można podzielić na 3 odcinki. Licząc od tyłu będą to:
1) część tylna, czyli opuszka prącia,
2) część środkowa, czyli właściwe ciało gąbczaste prącia,
3) część przednia, czyli żołądź prącia.
Opuszka prącia położna jest na dolnej powierzchni przepony moczowo-płciowej i luźno się z nią łączy. Sięga bardziej ku tyłowi niż odnogi prącia. Ku przodowi zwęża się, przechodząc we właściwe ciało gąbczaste. Powierzchnię dolną przykrywa mięsień opuszkowo-gąbczasty. Właściwe ciało gąbczaste, jak wspomniano wcześniej, układa się w rowku pomiędzy ciałami jamistymi na ich powierzchni dolnej. Ku przodowi ciało gąbczaste poszerza się w żołądź prącia.
Ciało gąbczaste, podobnie jak ciało jamiste, składa się z gąbczastej tkanki zbudowanej z beleczek i jamek. Tkankę otacza błona biaława, która jest znacznie cieńsza niż w ciałach jamistych.

prącie odpływ chłonki

Naczynia chłonne prącia położone są głęboko w ciele gąbczastym, ciałach jamistych
oraz powierzchownie w tkance podskórnej. Chłonka odpływa przede wszystkim do węzłów chłonnych pachwinowych powierzchownych. Może również odpływać bezpośrednio do węzłów chłonnych biodrowych wewnętrznych.

unerwienie prącia: skóra, żołądź, ciała jamiste i gąbczaste, m. kulszowo-jamisty, m. opuszkowo-gąbczasty

unerwienie czuciowe skóry prącia:
gałęzie skórne boczne nerwu grzbietowego prącia od nerwu sromowego (grzbiet)
nerwy mosznowe tylne od nerwów kroczowych nerwu sromowego (brzuszna powierzchnia)
unerwienie czuciowe żołędzi prącia:
gałęzie skórne przyśrodkowe nerwu grzbietowego prącia od nerwu sromowego
Unerwienie autonomiczne splotów naczyniowych ciał jamistych i ciała gąbczastego prącia:
Sploty jamiste prącia od splotu podbrzusznego dolnego
Unerwienie ruchowe mięśnia kulszowo-jamistego i mięśnia opuszkowo-gąbczastego:
Nerwy kroczowe od nerwu sromowego
Włókna współczulne dla splotu podbrzusznego dolnego pochodzą z dolnych segmentów jądra pośrednio-bocznego, zaś włókna przywspółczulne z jądra krzyżowego przywspółczulnego (S2–S4). Włókna przywspółczulne powodują rozkurcz naczyń i wzwód prącia. Włókna współczulne rozkurczają naczynia.

mechanizm wzwodu prącia

Wzwód prącia odbywa się poprzez wypełnienie jamek ciał jamistych krwią. W spoczynku do jamek dochodzą kręte gałązki tętnic głębokich i tętnic grzbietowych prącia
– tętnice ślimakowate. Mięśniówka tętnic jest obkurczona, do jamek dopływa mało krwi,
więc w większości są zapadnięte, niewypełnione krwią. Pod wpływem układu przywspółczulnego mięśniówka naczyń rozkurcza się,
krew napływa do jamek, ciała jamiste – a co za tym idzie prącie – powiększa się,
tętnice ślimakowate prostują się i następuje wzwód. Odpływ krwi żylnej podczas wzwodu jest ograniczony – wzwód utrzymuje się. Wynika to z mechanicznego ucisku na żyły przez napiętą błonę białawą (żyły przebijają tą błonę) lub przez lejkowate zwężenia żył, powodujące spowolnienie odpływu krwi. Działanie układu współczulnego powoduje ponowny skurcz mięśniówki tętnic ślimakowatych, napływ krwi do jamek ustaje, krew powoli odpływa drogą żylną.
Ciało gąbczaste mimo, że podczas wzwodu wypełnia się krwią, to nie bierze udziału
w mechanizmie wzwodu. Wynika to z faktu, że w odróżnieniu od naczyń ciał jamistych,
w ciele gąbczastym nie jest ograniczony odpływ żylny. W czasie wzwodu ciało gąbczaste grubieje, ale jest miękkie, podatne uciskowi,
nie zamyka światła biegnącej w nim cewki moczowej.