Layunin ng pag-aaral na makahanap ng teoryang angkop sa karanasan ng mga tao at panitikan.
Nakatuon sa ekokritisismo bilang batayang kaisipan sa panunuring pampanitikan.
Binigyang-diin ang ugnayan ng tao sa ekolohiya at kalikasan, na hindi karaniwang napagtutuunan ng pansin.
Mahalaga ang mga teorya at kaisipang kaakibat sa pagsusuri ng mga akdang pampanitikan.
Umiiwas sa tradisyonal na pananaw na naka-pokus lamang sa estruktura ng akda.
Matagal na naisasama sa panitikan ang mga paksa tungkol sa kalikasan.
Bihira ang pagsusuring may kinalaman sa interaksyon ng tao at kapaligiran.
Pagsilang ng ekokritisismo noong kalagitnaan ng dekada 80 at lumawak sa dekada 90.
Hinimok ni Glotfelty ang mas malawak na usapin tungkol sa kapaligiran sa panitikan.
Itinatag ang mga programa sa kursong literatura na tumutok sa kapaligiran.
Paglago ng debate sa relasyong tao-kalikasan.
1993: Kinilala ang ekolohikal na pag-aaral bilang isang institusyong kritikal.
Ang ekokritisismo ay pag-aaral ng ugnayan ng literatura at kapaligiran.
Tinitingnan nito ang epekto ng kalikasan sa panitikan at kabaligtaran.
Kinakailangan ang pagsusuri sa interdisiplinaryong ugnayan ng mga araling pampanitikan at diskurso.
Mahalaga ang "sense of place" at lokal na pagkakaunawa sa ekolohiya.
Nagsisilbing salamin ang panitikan ng ugnayan ng tao sa kapaligiran.
Ang ekokritisismo ay nagbibigay katuwang sa pagpapalawak ng tema sa mga akdang Pilipino.
Ang pagsusuri ay maaari ring magpababago ng pananaw sa estruktura ng akda.
Nanatili ang pag-usapan ng iba’t ibang tema tulad ng climate change at environmental justice.
Ilan sa mga naunang pananaliksik sa ekokritisismo sa Pilipinas:
"Uran, Uran, Tagantan" ni Paz Verdades M. Santos
"Representation of Inang Kalikásan" ni Ramon Rafael M. Quiroz
"The Surviving Sunset of Manila Bay" ni Rina Garcia Chua
"Masdan Mo ang Kapaligiran" ng iba't ibang may-akda
Kasaysayan ng mga akdang may temang ekokritikal
Inuugnay ang edukasyon at kamalayan sa mga suliraning pangkalikasan at pandaigdigang isyu.
Malaki ang potensyal ng ekokritisismo sa pagsusuri ng Panitikang Pilipino.
Ang Pilipinas ay mayamang pinagkukunan ng mga tao ng mga akdang ciritikal patungkol sa kalikasan.
Mahalaga ang relasyon ng kultura at kalikasan sa pagsusuri at kritikal na pag-iisip.
Ang ekokritisismo ay magagamit upang pagyamanin ang perspektibo ng lituray.
Ang ugnayan ng tao sa kalikasan, kasaysayan, at kultura ay nagbibigay-diin sa halaga ng ekokritisismo sa panunuring pampanitikan at sa pangkalahatang kamalayan sa mga isyung panlipunan.