Rozdział: Pop-art. Od kultury masowej do sztuki
Pop-art rozwinął się w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych w podobnym czasie - kiedy ludzie zapomnieli o koszmarze wojny, gdy znikły związane z nią problemy gospodarcze, pojawił się przemysł rozrywkowy, a dzięki niemu dominującą pozycję zyskała kultura popularna
Dzieła te sytuujące się pomiędzy abstrakcją a pop-artem, porównywano do prac dadaistów - z tego powodu nowy kierunek nazwano neodadaizmem
Pop-art w najbardziej znanej postaci rozwinął się w latach 60. XX w. w Nowym Jorku oraz Los Angeles
Twórcy pop-artu dostrzegali negatywny wpływ kultury masowej na odbiorcę - ich dzieła są krytyczne wobec tego zjawiska
Efektem oddziaływania pop-artu było również pojawienie się elementów z codziennego życia konsumenta w przestrzeniach związanych ze sztuką elitarną - muzeach i galeriach
Dzieła pop-artu są jednymi z najbardziej rozpoznawalnych w historii sztuki, a także najczęściej kopiowanymi oraz podrabianymi
Równolegle do przemian zachodzących w Stanach Zjednoczonych we Francji utworzono grupę artystyczną Nowi Realiści. Jej członkowie w swoich dziełach odnosili się do bieżących problemów społecznych, takich jak:
Nadmierny konsumpcjonizm
Marnotrawstwo żywności
Przedstawiciele ugrupowania Nowych Realistów zajmowali się, jak to ujmowali, recyklingiem rzeczywistości. Sięgali po nietypowe techniki:
Malowali za pomocą ciała pokrytego farbą
Przetapiali plastikowe przedmioty lub zatapiali je w betonie
Niszczyli i miażdżyli obiekty
Utrwalali resztki jedzenia
W Nowym Jorku w latach 50. XX w. młodzi artyści odrzucili ekspresjonizm abstrakcyjny jako nudny i nieaktualny wobec rzeczywistości:
Zaczęli tworzyć obrazy zawierające w swojej fakturze fotografie i zniszczone przedmioty codziennego użytku
Malowali amerykańskie symbole i napisy reklamowe
Tworzyli brązowe odlewy i kopie zwykłych przedmiotów
Artyści pokazywali w swoich pracach:
Opakowania powszechnie znanych towarów
Sceny z hollywoodzkich filmów
Rzeźby powstałe w tym nurcie mają kształt:
Przedmiotów codziennego użytku
Produktów spożywczych
Stylistyką nurtu do dziś inspirują się projektanci:
Ilustracji
Filmów
Odzieży
Opakowań
Twórcy pop-artu często stosowali technikę kolażu w dużych kompozycjach. Łączyli fragmenty gazet, komiksów i opakowań z rysunkiem i malarstwem
W ten sposób artyści analizowali poszczególne elementy kultury popularnej, co pozwalało na:
Zdefiniowanie jej symboli
Przedstawienie mechanizmów, które nią rządziły
Kolejną metodą było nagromadzenie elementów w uporządkowanych lub chaotycznych kompozycjach -poprzez takie działania pokazywano:
Przeładowanie kultury masowej
Skłonność odbiorców do kolekcjonowania wytworów kultury masowej
Artyści pop-artu wykorzystywali w grafice głównie technikę serigrafii, czyli druku przez tkaninę, na której umieszczano miękki szablon
Swoją działalnością artyści przyczynili się do stworzenia nowych symboli popkultury, rozpowszechnianych i utrwalanych w świadomości odbiorców poprzez ciągłe powielanie
Grafika umożliwiła twórcom naśladowanie charakterystycznego zjawiska kultury masowej, jakim była nadmierna produkcja obrazów
Odbitki miały:
Ograniczoną kolorystykę
Widoczne niedoskonałości
Podstawą grafik były:
Powiększone fotografie
Kompozycje rysunkowe
Strategia twórców polegała na kopiowaniu ikon kultury popularnej:
Wizerunków gwiazd
Banknotów
Amerykański artysta
Właściwie nazywał się Andrzej Warhola. Jego rodzice pochodzili z okolic miasta Medzilaborce na dzisiejszej Słowacji, gdzie obecnie znajduje się muzeum twórcy, nazywanego papieżem pop-artu
Początkowo współpracował z magazynami poświęconymi modzie
Na początku lat 60. XX w. stał się najważniejszą postacią nowojorskiego środowiska artystycznego
Swoją pracownię nazwał Factory, by podkreślić masową produkcję dzieł
Artysta dużą wagę przywiązywał do autokreacji, m.in. stąd noszenie peruk i wyrazistych okularów
Andy Warhol żył w latach 1927-1987
Pracował jako:
Malarz
Grafik
Scenograf
Fotografik
Reżyser
Malarstwo pop-artu przedstawiało rzeczywistość towarów oraz usług zapewniających wygodę i rozrywkę
Artyści często koncentrowali się jedynie na fragmentach rzeczywistości, podkreślając fakt, że człowiek przytłoczony nadmiarem komunikatów nie ma możliwości ogarnąć wzrokiem i umysłem całości
W dziełach pop-artowych rzeczywistość jest prezentowana przez pryzmat wpływu kultury masowej na odbiorcę
Malarze pop-artu eksperymentowali z technikami:
Łączyli ze sobą płótna
Nakładali kompozycje jedna na drugą
Na powierzchni obrazów umieszczali elementy przestrzenne, takie jak:
Plamy
Kropki
Kształty wycięte z blachy
Artyści naśladowali technikę masowej produkcji obrazów - tworzyli dzieła dużych formatów charakteryzujące się:
Płaską plamą barwną
Wyraźnymi konturami
Uproszczeniem
Celową niestarannoscią formy, sugerującą błędy w druku
Zaczynał jako abstrakcjonista
Malował słynne komiksowe kadry oraz fragmenty ilustracji z gazet czy reklam
Roy Lichtenstein żył w latach 1923-1997
W swojej twórczości Lichtenstein przetwarzał też dawne style, np.:
Impresjonizm
Futuryzm
Kubizm
Surrealizm
Namalował cykl obrazów w konwencji XIX-wiecznego realizmu. Artysta zaprezentował w nich sceny z historii Stanów Zjednoczonych i symbole narodowej tożsamości, np.:
Kowbojów
Indian
Pracował jako:
Malarz
Grafik
Rzeźbiarz
Ceramik
Projektant mebli
Wykładowca akademicki
Pod koniec XX w. ukształtował się pop-banalizm - nurt malarstwa, w którym tematem dzieł stało się szczegóIne doświadczenie pokoleniowe, jakim była transformacja ustrojowa i gospodarcza w Polsce po 1989 r. Przedstawiciele tego kierunku podejmowali tematy zaczerpnięte z codziennej rzeczywistości, tworząc tym samym rodzaj kroniki polskiej współczesności
Rzeźby pop mają charakter pozornych kopii komercyjnych produktów i artykułów spożywczych
Rzeźby powstające w różnej skali budzą skojarzenia z dekoracjami z planu filmowego - wyglądają jak prawdziwe, ale po uważnym przyjrzeniu okazują się jedynie rekwizytami
Artyści wykonywali konstrukcje z:
Elementów scenografii
Urządzeń technicznych
Manekinów
Ubrań
Obrazów
Fotografii
Kolaży
W ten sposób pop-artowi twórcy przyczynili się do rozwoju nowych form dzieł:
Asamblażu
Instalacji
Aby osiągnąć zamierzony efekt, twórcy wykonywali dzieła z:
Drewna
Blachy
Brązu
Utwardzonych tkanin zanurzonych w gipsie
Włókien zatopionych w żywicy syntetycznej
Tkaniny
Folii
Artyści traktowali kształty opakowań, wygląd umieszczonych na nich nadruków czy form żywności jako inspirację do tworzenia rzeźb:
O bryłach geometrycznych lub nieregularnych
Pokrytych farbami w odpowiednich barwach
Rzeźbiarz i grafik uważany za jednego z najważniejszych przedstawicieli amerykańskiego pop-artu
Po studiach na Uniwersytecie Yale artysta osiedlił się w Nowym Jorku
W 1961 r. otworzył w swojej pracowni sklep, w którym sprzedawał gipsowe wersje produktów spożywczych
Najsłynniejsze z dzieł Oldenburga to przedstawienia powszechnie znanych przedmiotów o zmienionej skali, właściwościach i przeznaczeniu
Claes Oldenburg urodził się w 1929 r. w Sztokholmie
Rzeczywistość kultury popularnej znalazła również odzwierciedlenie w sztuce użytkowej lat 60. i 70. XX w.
Projektanci inspirowali się m.in.:
Komiksami
Ilustracjami reklamowymi
Celowo tworzyli produkty:
Jednorazowe
Tanie
Powszechnie dostępne
Miejsce szlachetnych materiałów zajęły:
Kolorowe tworzywa sztuczne
Sklejka drewniana
Papier
Twórcy tego stylu czerpali z różnorodnych zjawisk kultury:
Filmów science-fiction
Rewolucji dzieci kwiatów
Estetyki muzyki rockowej
Pop-art rozwinął się w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych w podobnym czasie - kiedy ludzie zapomnieli o koszmarze wojny, gdy znikły związane z nią problemy gospodarcze, pojawił się przemysł rozrywkowy, a dzięki niemu dominującą pozycję zyskała kultura popularna
Dzieła te sytuujące się pomiędzy abstrakcją a pop-artem, porównywano do prac dadaistów - z tego powodu nowy kierunek nazwano neodadaizmem
Pop-art w najbardziej znanej postaci rozwinął się w latach 60. XX w. w Nowym Jorku oraz Los Angeles
Twórcy pop-artu dostrzegali negatywny wpływ kultury masowej na odbiorcę - ich dzieła są krytyczne wobec tego zjawiska
Efektem oddziaływania pop-artu było również pojawienie się elementów z codziennego życia konsumenta w przestrzeniach związanych ze sztuką elitarną - muzeach i galeriach
Dzieła pop-artu są jednymi z najbardziej rozpoznawalnych w historii sztuki, a także najczęściej kopiowanymi oraz podrabianymi
Równolegle do przemian zachodzących w Stanach Zjednoczonych we Francji utworzono grupę artystyczną Nowi Realiści. Jej członkowie w swoich dziełach odnosili się do bieżących problemów społecznych, takich jak:
Nadmierny konsumpcjonizm
Marnotrawstwo żywności
Przedstawiciele ugrupowania Nowych Realistów zajmowali się, jak to ujmowali, recyklingiem rzeczywistości. Sięgali po nietypowe techniki:
Malowali za pomocą ciała pokrytego farbą
Przetapiali plastikowe przedmioty lub zatapiali je w betonie
Niszczyli i miażdżyli obiekty
Utrwalali resztki jedzenia
W Nowym Jorku w latach 50. XX w. młodzi artyści odrzucili ekspresjonizm abstrakcyjny jako nudny i nieaktualny wobec rzeczywistości:
Zaczęli tworzyć obrazy zawierające w swojej fakturze fotografie i zniszczone przedmioty codziennego użytku
Malowali amerykańskie symbole i napisy reklamowe
Tworzyli brązowe odlewy i kopie zwykłych przedmiotów
Artyści pokazywali w swoich pracach:
Opakowania powszechnie znanych towarów
Sceny z hollywoodzkich filmów
Rzeźby powstałe w tym nurcie mają kształt:
Przedmiotów codziennego użytku
Produktów spożywczych
Stylistyką nurtu do dziś inspirują się projektanci:
Ilustracji
Filmów
Odzieży
Opakowań
Twórcy pop-artu często stosowali technikę kolażu w dużych kompozycjach. Łączyli fragmenty gazet, komiksów i opakowań z rysunkiem i malarstwem
W ten sposób artyści analizowali poszczególne elementy kultury popularnej, co pozwalało na:
Zdefiniowanie jej symboli
Przedstawienie mechanizmów, które nią rządziły
Kolejną metodą było nagromadzenie elementów w uporządkowanych lub chaotycznych kompozycjach -poprzez takie działania pokazywano:
Przeładowanie kultury masowej
Skłonność odbiorców do kolekcjonowania wytworów kultury masowej
Artyści pop-artu wykorzystywali w grafice głównie technikę serigrafii, czyli druku przez tkaninę, na której umieszczano miękki szablon
Swoją działalnością artyści przyczynili się do stworzenia nowych symboli popkultury, rozpowszechnianych i utrwalanych w świadomości odbiorców poprzez ciągłe powielanie
Grafika umożliwiła twórcom naśladowanie charakterystycznego zjawiska kultury masowej, jakim była nadmierna produkcja obrazów
Odbitki miały:
Ograniczoną kolorystykę
Widoczne niedoskonałości
Podstawą grafik były:
Powiększone fotografie
Kompozycje rysunkowe
Strategia twórców polegała na kopiowaniu ikon kultury popularnej:
Wizerunków gwiazd
Banknotów
Amerykański artysta
Właściwie nazywał się Andrzej Warhola. Jego rodzice pochodzili z okolic miasta Medzilaborce na dzisiejszej Słowacji, gdzie obecnie znajduje się muzeum twórcy, nazywanego papieżem pop-artu
Początkowo współpracował z magazynami poświęconymi modzie
Na początku lat 60. XX w. stał się najważniejszą postacią nowojorskiego środowiska artystycznego
Swoją pracownię nazwał Factory, by podkreślić masową produkcję dzieł
Artysta dużą wagę przywiązywał do autokreacji, m.in. stąd noszenie peruk i wyrazistych okularów
Andy Warhol żył w latach 1927-1987
Pracował jako:
Malarz
Grafik
Scenograf
Fotografik
Reżyser
Malarstwo pop-artu przedstawiało rzeczywistość towarów oraz usług zapewniających wygodę i rozrywkę
Artyści często koncentrowali się jedynie na fragmentach rzeczywistości, podkreślając fakt, że człowiek przytłoczony nadmiarem komunikatów nie ma możliwości ogarnąć wzrokiem i umysłem całości
W dziełach pop-artowych rzeczywistość jest prezentowana przez pryzmat wpływu kultury masowej na odbiorcę
Malarze pop-artu eksperymentowali z technikami:
Łączyli ze sobą płótna
Nakładali kompozycje jedna na drugą
Na powierzchni obrazów umieszczali elementy przestrzenne, takie jak:
Plamy
Kropki
Kształty wycięte z blachy
Artyści naśladowali technikę masowej produkcji obrazów - tworzyli dzieła dużych formatów charakteryzujące się:
Płaską plamą barwną
Wyraźnymi konturami
Uproszczeniem
Celową niestarannoscią formy, sugerującą błędy w druku
Zaczynał jako abstrakcjonista
Malował słynne komiksowe kadry oraz fragmenty ilustracji z gazet czy reklam
Roy Lichtenstein żył w latach 1923-1997
W swojej twórczości Lichtenstein przetwarzał też dawne style, np.:
Impresjonizm
Futuryzm
Kubizm
Surrealizm
Namalował cykl obrazów w konwencji XIX-wiecznego realizmu. Artysta zaprezentował w nich sceny z historii Stanów Zjednoczonych i symbole narodowej tożsamości, np.:
Kowbojów
Indian
Pracował jako:
Malarz
Grafik
Rzeźbiarz
Ceramik
Projektant mebli
Wykładowca akademicki
Pod koniec XX w. ukształtował się pop-banalizm - nurt malarstwa, w którym tematem dzieł stało się szczegóIne doświadczenie pokoleniowe, jakim była transformacja ustrojowa i gospodarcza w Polsce po 1989 r. Przedstawiciele tego kierunku podejmowali tematy zaczerpnięte z codziennej rzeczywistości, tworząc tym samym rodzaj kroniki polskiej współczesności
Rzeźby pop mają charakter pozornych kopii komercyjnych produktów i artykułów spożywczych
Rzeźby powstające w różnej skali budzą skojarzenia z dekoracjami z planu filmowego - wyglądają jak prawdziwe, ale po uważnym przyjrzeniu okazują się jedynie rekwizytami
Artyści wykonywali konstrukcje z:
Elementów scenografii
Urządzeń technicznych
Manekinów
Ubrań
Obrazów
Fotografii
Kolaży
W ten sposób pop-artowi twórcy przyczynili się do rozwoju nowych form dzieł:
Asamblażu
Instalacji
Aby osiągnąć zamierzony efekt, twórcy wykonywali dzieła z:
Drewna
Blachy
Brązu
Utwardzonych tkanin zanurzonych w gipsie
Włókien zatopionych w żywicy syntetycznej
Tkaniny
Folii
Artyści traktowali kształty opakowań, wygląd umieszczonych na nich nadruków czy form żywności jako inspirację do tworzenia rzeźb:
O bryłach geometrycznych lub nieregularnych
Pokrytych farbami w odpowiednich barwach
Rzeźbiarz i grafik uważany za jednego z najważniejszych przedstawicieli amerykańskiego pop-artu
Po studiach na Uniwersytecie Yale artysta osiedlił się w Nowym Jorku
W 1961 r. otworzył w swojej pracowni sklep, w którym sprzedawał gipsowe wersje produktów spożywczych
Najsłynniejsze z dzieł Oldenburga to przedstawienia powszechnie znanych przedmiotów o zmienionej skali, właściwościach i przeznaczeniu
Claes Oldenburg urodził się w 1929 r. w Sztokholmie
Rzeczywistość kultury popularnej znalazła również odzwierciedlenie w sztuce użytkowej lat 60. i 70. XX w.
Projektanci inspirowali się m.in.:
Komiksami
Ilustracjami reklamowymi
Celowo tworzyli produkty:
Jednorazowe
Tanie
Powszechnie dostępne
Miejsce szlachetnych materiałów zajęły:
Kolorowe tworzywa sztuczne
Sklejka drewniana
Papier
Twórcy tego stylu czerpali z różnorodnych zjawisk kultury:
Filmów science-fiction
Rewolucji dzieci kwiatów
Estetyki muzyki rockowej