Wymiar sprawiedliwości a władza sądownicza
Sprawowanie wymiaru sprawiedliwości jest głównym zadaniem władzy sądowniczej.
Są podzielone na wydziały, zajmującymi się konkretnym rodzajem spraw (karny, cywilny etc.). Sprawują wymiar sprawiedliwości we wszystkich sprawach z wyjątkiem tych zastrzeżonych dla innych organów władzy sądowniczej.
Sądy rejonowe - rozpatrują w I instancji większość spraw trafiających do sądów powszechnych. Obejmują swoją władzą kilka gmin. W uzasadnionych przypadkach na terenie jednej gminy może działać więcej sądów tego typu.
Sądy okręgowe - rozpatrują odwołania od orzeczeń wydawanych przez sądy rejonowe. Pełnią również funkcję sądów I instancji w sprawach poważniejszych i bardziej złożonych (np. zabójstwa, rozwody). Podlega im obszar, na którym funkcjonują co najmniej 2 sądy rejonowe
Sądy apelacyjne - rozpatrują odwołania od orzeczeń sądów okręgowych wydanych w I instancji. Podlega im obszar z co najmniej 2 sądami okręgowymi
Kontrolują funkcjonowanie administracji publicznej pod kątem zgodności z prawem. Zajmują się m.in. rozpatrywaniem skarg obywateli na decyzje wydane przez organy administracyjne.
wojewódzkie sądy administracyjne - rozpatrują w I instancji większość spraw należących do kompetencji sądów administracyjnych. Orzekają na obszarze obejmującym 1 lub więcej województw
Naczelny Sąd Administracyjny - rozpatruje skargi n orzeczenia wojewódzkich sądów administracyjnych. Rozstrzyga spory kompetencyjne między organami jednostek samorządy terytorialnego oraz między tymi jednostkami a organami administracji rządowej
Niezależność władzy sądowniczej - władza sądownicza (sądy i trybunały) powinna być niezależna organizacyjnie od pozostałych dwóch władz – władzy wykonawczej (Prezydenta RP, Rady Ministrów) oraz władzy ustawodawczej (sejmu i senatu).
Niezawisłość sędziów - w sprawowaniu swojego urzędu podlegają oni tylko konstytucji oraz ustawom. Oznacza to, że sędziowie rozsądzają sprawy wyłącznie na podstawie obowiązującego prawa, a nie na przykład własnego sumienia czy pod wpływem jakichkolwiek innych czynników. Konstytucja wprowadza szereg ograniczeń, dzięki którym sędziowie są wolni od takich wpływów. Są to tzw. gwarancje niezawisłości sędziowskiej.
Dwuinstancyjność sądownictwa - postępowanie sądowe w Rzeczypospolitej Polskiej jest co najmniej dwuinstancyjne. Oznacza to, że zawsze istnieje przynajmniej jednokrotna możliwość odwołania się od rozstrzygnięcia sądu do innego sądu (wyższej instancji).
Jednolitość sądów - każdy sąd wydaje wyroki w imieniu RP. Struktura sądów na terenie całego kraju jest jednolita.
Udział obywateli w rozpatrywaniu i rozstrzyganiu spraw - realizowane jest to poprzez fakt, że w rozpatrywaniu spraw uczestniczy ławnik (niezawodowy członek składu orzekającego wybrany w wyniku głosowania. Biorą oni udział m.in. w rozstrzygani niektórych spraw przez sądy rejonowe i kręgowe w I instancji. W zakresie orzekania mają niemal takie same uprawnienia jak zawodowi sędziowie. Są niezawiśli).
Sprawuje nadzór nad pracą sądów powszechnych i wojskowych, wykonuje zadania określane przez prawo. Główną formą kontroli nad sądami sprawowaną przez ten organ jest rozpatrywanie kasacji (w sprawach karnych) - wniosków o unieważnieni prawomocnych orzeczeń sądowych - i skarg kasacyjnych (w sprawach cywilnych). SN podejmuje ustawy rozstrzygające problemy prawne np. zawierające obowiązujące interpretację przepisów, budzące wątpliwości. Pytania mogą do niego kierować: sądy niższego szczebla, Rzecznik Praw Obywatelskich i Prokurator Generalny. Sędziowie SN mogą analizować wybrane zagadnienia prawne z własnej inicjatywy. SN ma wiele innych uprawnień wynikających z Konstytucji i Ustawy o Sądzie Najwyższym.
Na czele stoi SN Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego (wybrany przez Prezydenta RP na sześcioletnią kadencję z kandydatów zgłoszonych przez Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu Najwyższego. Pierwszy Prezes kieruje pracami całego organu, reprezentuje go i wykonuje inne zadania określone przez prawo, m.in. informowanie Prezydenta, Krajowej Rady Sądownictwa, Sejmu i Senatu o działalności podlegających mu sędziów).
Prezydent wybiera też 5 prezesów SN - na wniosek Pierwszego Prezesa, którego są oni zastępcami. Każdy z nich kieruje jedną z izb SN.
W wielu sprawach rozpatrywanych przez Izbę Dyscyplinarną, Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznej orzekają również ławnicy (zazwyczaj skład orzekający tworzy 2 sędziów zawodowych i 1 ławnik). Wybiera ich Senat na 4-letnią kadencję.
Izba Cywilna
Izba Karna
Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Izba Dyscyplinarna
Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych
Sprawowanie wymiaru sprawiedliwości jest głównym zadaniem władzy sądowniczej.
Są podzielone na wydziały, zajmującymi się konkretnym rodzajem spraw (karny, cywilny etc.). Sprawują wymiar sprawiedliwości we wszystkich sprawach z wyjątkiem tych zastrzeżonych dla innych organów władzy sądowniczej.
Sądy rejonowe - rozpatrują w I instancji większość spraw trafiających do sądów powszechnych. Obejmują swoją władzą kilka gmin. W uzasadnionych przypadkach na terenie jednej gminy może działać więcej sądów tego typu.
Sądy okręgowe - rozpatrują odwołania od orzeczeń wydawanych przez sądy rejonowe. Pełnią również funkcję sądów I instancji w sprawach poważniejszych i bardziej złożonych (np. zabójstwa, rozwody). Podlega im obszar, na którym funkcjonują co najmniej 2 sądy rejonowe
Sądy apelacyjne - rozpatrują odwołania od orzeczeń sądów okręgowych wydanych w I instancji. Podlega im obszar z co najmniej 2 sądami okręgowymi
Kontrolują funkcjonowanie administracji publicznej pod kątem zgodności z prawem. Zajmują się m.in. rozpatrywaniem skarg obywateli na decyzje wydane przez organy administracyjne.
wojewódzkie sądy administracyjne - rozpatrują w I instancji większość spraw należących do kompetencji sądów administracyjnych. Orzekają na obszarze obejmującym 1 lub więcej województw
Naczelny Sąd Administracyjny - rozpatruje skargi n orzeczenia wojewódzkich sądów administracyjnych. Rozstrzyga spory kompetencyjne między organami jednostek samorządy terytorialnego oraz między tymi jednostkami a organami administracji rządowej
Niezależność władzy sądowniczej - władza sądownicza (sądy i trybunały) powinna być niezależna organizacyjnie od pozostałych dwóch władz – władzy wykonawczej (Prezydenta RP, Rady Ministrów) oraz władzy ustawodawczej (sejmu i senatu).
Niezawisłość sędziów - w sprawowaniu swojego urzędu podlegają oni tylko konstytucji oraz ustawom. Oznacza to, że sędziowie rozsądzają sprawy wyłącznie na podstawie obowiązującego prawa, a nie na przykład własnego sumienia czy pod wpływem jakichkolwiek innych czynników. Konstytucja wprowadza szereg ograniczeń, dzięki którym sędziowie są wolni od takich wpływów. Są to tzw. gwarancje niezawisłości sędziowskiej.
Dwuinstancyjność sądownictwa - postępowanie sądowe w Rzeczypospolitej Polskiej jest co najmniej dwuinstancyjne. Oznacza to, że zawsze istnieje przynajmniej jednokrotna możliwość odwołania się od rozstrzygnięcia sądu do innego sądu (wyższej instancji).
Jednolitość sądów - każdy sąd wydaje wyroki w imieniu RP. Struktura sądów na terenie całego kraju jest jednolita.
Udział obywateli w rozpatrywaniu i rozstrzyganiu spraw - realizowane jest to poprzez fakt, że w rozpatrywaniu spraw uczestniczy ławnik (niezawodowy członek składu orzekającego wybrany w wyniku głosowania. Biorą oni udział m.in. w rozstrzygani niektórych spraw przez sądy rejonowe i kręgowe w I instancji. W zakresie orzekania mają niemal takie same uprawnienia jak zawodowi sędziowie. Są niezawiśli).
Sprawuje nadzór nad pracą sądów powszechnych i wojskowych, wykonuje zadania określane przez prawo. Główną formą kontroli nad sądami sprawowaną przez ten organ jest rozpatrywanie kasacji (w sprawach karnych) - wniosków o unieważnieni prawomocnych orzeczeń sądowych - i skarg kasacyjnych (w sprawach cywilnych). SN podejmuje ustawy rozstrzygające problemy prawne np. zawierające obowiązujące interpretację przepisów, budzące wątpliwości. Pytania mogą do niego kierować: sądy niższego szczebla, Rzecznik Praw Obywatelskich i Prokurator Generalny. Sędziowie SN mogą analizować wybrane zagadnienia prawne z własnej inicjatywy. SN ma wiele innych uprawnień wynikających z Konstytucji i Ustawy o Sądzie Najwyższym.
Na czele stoi SN Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego (wybrany przez Prezydenta RP na sześcioletnią kadencję z kandydatów zgłoszonych przez Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu Najwyższego. Pierwszy Prezes kieruje pracami całego organu, reprezentuje go i wykonuje inne zadania określone przez prawo, m.in. informowanie Prezydenta, Krajowej Rady Sądownictwa, Sejmu i Senatu o działalności podlegających mu sędziów).
Prezydent wybiera też 5 prezesów SN - na wniosek Pierwszego Prezesa, którego są oni zastępcami. Każdy z nich kieruje jedną z izb SN.
W wielu sprawach rozpatrywanych przez Izbę Dyscyplinarną, Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznej orzekają również ławnicy (zazwyczaj skład orzekający tworzy 2 sędziów zawodowych i 1 ławnik). Wybiera ich Senat na 4-letnią kadencję.
Izba Cywilna
Izba Karna
Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Izba Dyscyplinarna
Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych