Sposoby orientowania się w terenie
Słowo orientowanie się pochodzi od łacińskiego słowa oriens – wschód (miejsce gdzie wschodzi Słońce). Czyli orientować się oznacza znajdować swe położenie względem wschodu
Cztery podstawowe kierunki widnokręgu:
Północ (Pn.)
Południe (Pd.)
Zachód (Zach.)
Wschód (Wsch.)
Znając choć jeden kierunek świata łatwo określić pozostałe. Aby na podstawie kierunku, na przykład na północ, określić inne strony świata, trzeba stać twarzą na północ, wyciągnąć ręce na boki. Po prawej ręce będzie wschód, a po lewej – zachód, z tyłu – południe
W terenie można orientować się (określać kierunki) w różny sposób:
Według miejscowych przedmiotów
Według Słońca i gwiazd
Na początku należy określić, gdzie jest północ
Na kierunki świata mogą wskazywać miejscowe znaki w terenie:
Od strony północnej kora drzew i duże kamienie pokryte są mchem
Od strony południowej korony drzew są gęściejsze niż ze strony północnej
Mrowiska przeważnie znajdują się z południowej strony pobliskiego drzewa
Słoje widoczne na ściętym pniu drzewa zawsze są szersze (dalej od siebie) ze strony południowej
Kiedy jest pogodny dzień, można orientować się po Słońcu:
W południe o 12 godz. Słońce przebywa w najwyższym punkcie nieba - w zenicie
Cienie przedmiotów będą skierowane dokładnie na północ
Linię cienia „północ-południe” nazywamy linią południową lub miejscowym południkiem geograficznym
W nocy, kiedy przedmioty są niewidoczne i nie świeci Słońce, można orientować się według gwiazd:
Należy znaleźć na niebie Gwiazdę Polarną. Pokazuje ona kierunek północny
Aby się nie pomylić, najpierw znajduje się 7 gwiazd Wielkiego Wozu (Wielkiej Niedźwiedzicy) przypominającego swym wyglądem czerpak. Dwie gwiazdy znajdujące się w jego tylnej części łączymy w wyobraźni linią prostą i przedłużamy ją do ostatniej gwiazdy na dyszlu Małego Wozu (Małej Niedźwiedzicy). Właśnie ta ostatnia jasna gwiazda jest Gwiazdą Polarną
Najdokładniej strony świata można określić za pomocą przyrządów, między innymi kompasu
Kompas to najdawniejszy wynalazek ludzkości. W Chinach już ponad 4 tys. lat temu było wiadomo o dziwnych właściwościach strzałki magnetycznej i że ukazuje ona namagnesowanym końcem północ. Od XII wieku Chińczycy posługiwali się kompasem do orientowania się na morzu. Wtedy właśnie pierwsza wzmianka o tym przyrządzie dotarła do Europy
Namagnesowana strzałka kompasu swym ciemnym końcem (niebieskim lub czarnym) zawsze kieruje się ku północy
Aby określić strony świata:
Kompas kładzie się na poziomą powierzchnię (lub na dłoń)
Potem kompas odwraca się tak, aby skrót Pn. (lub kreska 0) na podziałce kompasu zbiegał się z ciemnym końcem strzałki
Wtedy skróty na tarczy kompasu (Pd., Wsch., Zach.) będą wskazywać odpowiednie kierunki widnokręgu
W terenie można orientować się różnymi sposobami: według oznak miejscowych, według Słońca, gwiazd i za pomocą kompasu
Kompas – to przyrząd, który pozwala najdokładniej określić kierunki widnokręgu
Podstawowe kierunki świata są cztery – północ, południe, zachód, wschód
Słowo orientowanie się pochodzi od łacińskiego słowa oriens – wschód (miejsce gdzie wschodzi Słońce). Czyli orientować się oznacza znajdować swe położenie względem wschodu
Cztery podstawowe kierunki widnokręgu:
Północ (Pn.)
Południe (Pd.)
Zachód (Zach.)
Wschód (Wsch.)
Znając choć jeden kierunek świata łatwo określić pozostałe. Aby na podstawie kierunku, na przykład na północ, określić inne strony świata, trzeba stać twarzą na północ, wyciągnąć ręce na boki. Po prawej ręce będzie wschód, a po lewej – zachód, z tyłu – południe
W terenie można orientować się (określać kierunki) w różny sposób:
Według miejscowych przedmiotów
Według Słońca i gwiazd
Na początku należy określić, gdzie jest północ
Na kierunki świata mogą wskazywać miejscowe znaki w terenie:
Od strony północnej kora drzew i duże kamienie pokryte są mchem
Od strony południowej korony drzew są gęściejsze niż ze strony północnej
Mrowiska przeważnie znajdują się z południowej strony pobliskiego drzewa
Słoje widoczne na ściętym pniu drzewa zawsze są szersze (dalej od siebie) ze strony południowej
Kiedy jest pogodny dzień, można orientować się po Słońcu:
W południe o 12 godz. Słońce przebywa w najwyższym punkcie nieba - w zenicie
Cienie przedmiotów będą skierowane dokładnie na północ
Linię cienia „północ-południe” nazywamy linią południową lub miejscowym południkiem geograficznym
W nocy, kiedy przedmioty są niewidoczne i nie świeci Słońce, można orientować się według gwiazd:
Należy znaleźć na niebie Gwiazdę Polarną. Pokazuje ona kierunek północny
Aby się nie pomylić, najpierw znajduje się 7 gwiazd Wielkiego Wozu (Wielkiej Niedźwiedzicy) przypominającego swym wyglądem czerpak. Dwie gwiazdy znajdujące się w jego tylnej części łączymy w wyobraźni linią prostą i przedłużamy ją do ostatniej gwiazdy na dyszlu Małego Wozu (Małej Niedźwiedzicy). Właśnie ta ostatnia jasna gwiazda jest Gwiazdą Polarną
Najdokładniej strony świata można określić za pomocą przyrządów, między innymi kompasu
Kompas to najdawniejszy wynalazek ludzkości. W Chinach już ponad 4 tys. lat temu było wiadomo o dziwnych właściwościach strzałki magnetycznej i że ukazuje ona namagnesowanym końcem północ. Od XII wieku Chińczycy posługiwali się kompasem do orientowania się na morzu. Wtedy właśnie pierwsza wzmianka o tym przyrządzie dotarła do Europy
Namagnesowana strzałka kompasu swym ciemnym końcem (niebieskim lub czarnym) zawsze kieruje się ku północy
Aby określić strony świata:
Kompas kładzie się na poziomą powierzchnię (lub na dłoń)
Potem kompas odwraca się tak, aby skrót Pn. (lub kreska 0) na podziałce kompasu zbiegał się z ciemnym końcem strzałki
Wtedy skróty na tarczy kompasu (Pd., Wsch., Zach.) będą wskazywać odpowiednie kierunki widnokręgu
W terenie można orientować się różnymi sposobami: według oznak miejscowych, według Słońca, gwiazd i za pomocą kompasu
Kompas – to przyrząd, który pozwala najdokładniej określić kierunki widnokręgu
Podstawowe kierunki świata są cztery – północ, południe, zachód, wschód