i dtrioblóid ar scoil

Dé Luain a bhí ann sa rang mata. Ag tús an ranga, bhíomar ag éisteach leis an muinteoir mata, Bean Uí Bhroin. Bhíomar ag fhoghlaim faoin ailgeabar. **​**Bhí sí ag caint don rang ar fad, mar sin, bhí leadrán orm. ​Is fuath liom mata mar tá sé an-deacair.

Tar éis tamaill, fuair mé téacs ó mo chara.​ Thóg mé m'fhón ó mo mhála.​ Dúradh go raibh cuireadh agam do chóisir.​ Faraor, rinne mé dearmad go raibh an múinteoir ann.​ Go tobann, chuala mé a cosa ag teacht I mo threo.

Bhí fearg  ar an múinteoir mar bhí mé ag úsáid m'fhón póca.​ Gan mhoill, thóg sí m'fhón póca. Duirt sí liom dul go dtí oifig an phríomhoide.​ Ar ndóigh, bhí ionadh ar na daltaí eile.​ Bhí náire agus eagla orm. ​

Ar luas lasrach, Chuaigh mé go dtí oifig an phríomhoide.​ Chuir an príomhoide an fón poca ar an mbord.​ Ansin, bhí sí ag léamh rialacha na scoile dom.​ Bhí fearg ar an bpríomhoide.​ Bhí mé I dtrioblóid mhór.​

​Go tobann, ghlaoigh an fón I mo theach.​ An príomhoide a bhí ann agus ní raibh sí sásta! ​Bhí ionadh ar mo Mhamaí.**​** Cad a tharla? Dúirt an príomhoide go raibh mé I dtrioblóid mar go raibh mé ar m' fhón póca ar scoil.​ Bhí an-díomá ar mo Mháthair mar​ bhí me I dtrioblóid!

Bhí áiféala orm.​ Bhí eagla agus náire orm in oifig an phríomhoide. Bhí mo thuismitheoirí cráite.​ Ní fhéadfainn a chreidiúint gur cuireadh ar fionraí mé​. Ní dhéanfaidh mé dearmad ar an lá sin go deo.​

\