Deze brief werd geschreven door Plinius Minor aan zijn vriend Tacitus, die een geschiedschrijver was en leefde van 55-120.

Het doel van de brief is Tacitus meer informatie verschaffen over de dood van zijn oom, Plinius Maior, die stierf bij de uitbarsting van de Vesuvius in het jaar 79.

Plinius schreef de brief 30 jaar na de feiten, die informatie zou Tacitus namelijk verwerken in zijn boek Historiae met gebeurtenissen van 69-96. Tacitus werkte hier 3 jaar aan: van 106-109.

De inhoud van de brief gaat vooral om de uitbarsting van de Vesuvius die gebeurde onder keizer Titus, in de nazomer.

Herculaneum werd bedolven onder een massa vulkanisch slijk en Pompeï en Stabiae onder meters as.

Plinius was op dat moment 17 en in de villa van zijn oom, Plinius Maior, op kaap Misenum, aan de overkant van de baai van Napels. Hij was ooggetuige en maakte een verslag van 2 brieven.

Plinius schrijft op hoog tempo met veel retorische figuren, hij schrijft verhalende stukken en beschrijft heel uitvoerig. Zijn commentaar is beknopt en vaak in de vorm van een sententia.