Naging kolonya ng Britanya noong 1896, pinamamahalaan bilang bahagi ng India, kaya nagkaroon ng matinding pagtutol ng mga lokal.
Itinatag ang General Council of Burmese Association upang pag-isahin ang mga pangkat-etniko laban sa mga Ingles.
Lumakas ang nasyonalismo noong 1930s, kasabay ng mga kilusan sa Tsina at Pilipinas.
Itinatag noong 1937 ng mga mag-aaral sa Rangoon, na itinaguyod ang pagkakakilanlang Burmese.
Ginamit nila ang terminong "thakin" (na dating para lang sa mga Kanluranin) upang ipakita ang kanilang pagmamay-ari sa kanilang bansa.
U Aung San → Isang pangunahing pinuno ng kilusan na may slogan: “Ang Burma ang aming bansa; Panitikang Burmese ang aming panitikan; Wikang Burmese ang aming wika.”
Burma Act of 1935 → Pinagtibay ang isang Saligang Batas, inilagay ang Burma sa ilalim ng direktang pamamahala ng Britanya ngunit may limitadong sariling gobyerno.
Pinayagan ang ilang nakapag-aral na Burmese na magkaroon ng posisyon sa pamahalaan.
U Aung San → Naging unang Punong Ministro ng Burma, ngunit pinaslang noong 1947.
Ipinakilala ng Pranses ang ideya ng karapatang pantao at kalayaan, na nagpalakas ng nasyonalismo.
Lumakas ang galit ng mga Vietnamese matapos ang Unang Digmaang Pandaigdig dahil sa mahigpit na kontrol ng Pranses sa ekonomiya.
Nguyen Ai Quoc (Ho Chi Minh) → Sumali sa Partido Komunista ng Pransiya (1920) upang pag-isahin ang mga nasyonalista.
Itinatag ni Ho Chi Minh ang Indo-Chinese Communist Party (1930) upang pagsamahin ang mga nasyonalista.
Viet Minh → Samahang lumaban sa pangangamkam ng Pranses at nagbigay inspirasyon sa paglaban para sa kalayaan.
Malaki ang ginampanan ng Viet Minh sa pagpapakilos ng mga Vietnamese laban sa kolonyalismo.
Lumawak ang nasyonalismo sa pagitan ng 1872-1892, na humantong sa Himagsikan ng 1896.
Ang pagbitay sa GomBurZa (Gomez, Burgos, Zamora) noong 1872 ay nagpalakas ng damdaming makabayan.
Jose Rizal → Isinulat ang Noli Me Tangere at El Filibusterismo na nagmulat sa kamalayan ng mga Pilipino.
Andres Bonifacio → Itinatag ang Katipunan (1892) at pinangunahan ang Himagsikan ng 1896.
Digmaang Kastila-Amerikano (1898) → Napunta ang Pilipinas sa ilalim ng Estados Unidos.
Unang Republika ng Pilipinas (1899) → Ipinahayag ni Emilio Aguinaldo, ngunit hindi kinilala ng U.S.
Batas Tydings-McDuffie (1934) → Itinatag ang Pamahalaang Komonwelt bilang paghahanda sa kalayaan.
Sa kabila ng mga hamon, ipinahayag ang kalayaan noong Hulyo 4, 1946 matapos ang Ikalawang Digmaang Pandaigdig.
Budi Utomo (1908) → Unang kilusang nasyonalista, layuning mapabuti ang kalagayan ng mga Javanese farmers.
Sarekat Islam (1912) → Pinangunahan ang repormang pang-ekonomiya at panrelihiyon.
Indies Social Democratic Association (1914) → Naging Indonesian Communist Party (1920).
Nagkaroon ng hatiang pananaw sa loob ng Sarekat Islam sa pagitan ng mga konserbatibo at komunista.
Nabigo ang pagaalsa ng komunista noong 1921, kaya mas pinaghigpitan ang mga nasyonalista.
Sukarno → Naging pinuno ng Nationalist Party of Indonesia, na nagtaguyod ng kalayaan mula sa Olandes.
Nabigo ang pagaalsa ng komunista sa Indonesia, kaya itinatag ang General Study Club (1926) na naging Nationalist Party of Indonesia sa ilalim ni Sukarno.
Lumaganap ang mga kilusan para sa kalayaan sa buong Timog-Silangang Asya matapos ang Ikalawang Digmaang Pandaigdig.
Kahit idinaklara ang kalayaan noong Hulyo 4, 1946, nanatili ang neokolonyalismo dahil sa kontrol ng Estados Unidos sa ekonomiya at militar.
Ang kapangyarihan sa pulitika at ekonomiya ay nasa kamay ng iilang pamilya, kaya’t hindi tunay na inklusibo ang demokrasya.
Bagamat malaya na sa papel, nanatili ang malakas na impluwensya ng U.S. sa ekonomiya at kultura.
Parity Rights Agreement → Nagbigay sa mga Amerikano ng pantay na karapatan sa likas na yaman ng Pilipinas.
Ang mga base militar ng U.S. (Clark, Subic) ay naging simbolo ng neokolonyalismo.
Communist Party of the Philippines (CPP, 1930) → Itinatag bilang tugon sa mga suliraning panlipunan.
CPP (1968) → Muling binuhay ni Jose Maria Sison, nagpatibay ng Maoismo, at bumuo ng New People's Army (NPA).
Layunin nitong reporma sa lupa, paglaban sa katiwalian, at anti-imperyalismo, ngunit humantong sa armadong labanan.
Pakikibaka ng mga Muslim sa Mindanao laban sa diskriminasyon at pang-aagaw ng lupa.
MNLF (1972, Nur Misuari) → Layunin ang awtonomiya para sa Bangsamoro.
MILF (1984) → Mas radikal, nagnanais ng isang Islamic State.
Abu Sayyaf (1990s) → Gumamit ng terorismo at kidnap-for-ransom.
Bangsamoro Organic Law (2014) → Lumikha ng Bangsamoro Autonomous Region in Muslim Mindanao (BARMM) para sa kapayapaan.
Pol Pot (Khmer Rouge, 1975) → Nagpatupad ng radikal na komunismo at pumatay ng 1.7 milyon.
Killing Fields → Pinatay ang intelektwal, monghe, at mga may pinag-aralan.
Vietnam (1979) → Pinalayas ang Khmer Rouge, ngunit nag-iwan ng matinding trauma sa Cambodia.
Hilagang Vietnam (Ho Chi Minh) vs. Timog Vietnam (suportado ng U.S.).
Tet Offensive (1968) → Napahina ang suporta ng U.S. sa digmaan.
Pagbagsak ng Saigon (1975) → Naging komunista ang buong Vietnam.