Jak wyobrażano sobie Ziemię w najdawniejszych czasach
Aby odróżnić rzeki, jeziora, góry i lasy ludzie nadawali im nazwy. Nazwy te przekazywano ustnie z pokolenia na pokolenie
Wiedza o przyrodzie potrzebna była nawet pierwotnym ludziom zamieszkującym naszą planetę 40–30 tys. lat temu. Pierwotni zbieracze i myśliwi starali się poszerzać swe tereny łowieckie i zbierackie kosztem często bardzo oddalonych ziem. W taki sposób poznawali coraz to nowe przestrzenie. Musieli oni poznawać świat otaczający, żeby móc:
Zbierać owoce
Łowić ryby
Polować na dzikie zwierzęta
Ratować się przed groźnymi zjawiskami przyrody
Widziane krajobrazy najdawniejsi ludzie przedstawiali w postaci nacięć na:
Ścianach jaskiń
Korze drzew
Kościach zwierząt
Tak była przekazywana następnym pokoleniom informacja o:
Łowieckich terenach
Pułapkach
Tym jak trafić do nowych miejsc
Słowianie wyobrażali sobie Ziemię jako krążek leżący na trzech wielorybach
Grecy uważali, że Ziemia to krążek otoczony Rzeką-Oceanem
Babilończycy myśleli, że Ziemia to góra światowa otoczona morzami, a z wierzchu nakryta twardym niebem
W Indiach Ziemię wyobrażano sobie jako kopułę znajdującą się na trzech słoniach
Egipcjanom wydawało się, że nad boginią Ziemi świecąc gwiazdami pochyliła się bogini nieba Nut
Indianie Ameryki Północnej wierzyli, że budowa świata jest podobna do statuetki, gdzie wieloryb to Ziemia, figurki mężczyzny i kobiety – to ludzkość, a orzeł to niebo
Wzmianka o której dotarła do naszych czasów odbyła się jeszcze 3,5 tys. lat temu
Zorganizowała ją kobieta – królowa Egiptu starożytnego Chatszepsut
Wysłała ona pięć statków do kraju Punt – „Ziemi Boga” (przypuszcza się, że było to gdzieś na półwyspie Somali)
Egipcjanie zakupili tam:
Drewno z czarnego drzewa
Kadzidło
Małpy
Kość słoniową
Złoto
Niewolników
Starodawni ludzie różnie wyobrażali sobie kształt Ziemi. Mieszkańcom równinnych terenów wydawało się, że Ziemia jest płaska, a mieszkańcom gór, że jest górzysta
Najbardziej rozpowszechnione były poglądy, że Ziemia jest płaska. Wiedza starożytnych ludzi o świecie sprowadzała się do poznania najbliższego otoczenia
Wiedza o kształcie naszej planety była szczególnie ważna dla dalszego rozwoju geografii jako nauki, a szczególnie dla rysowania wiarygodnych map
Najdawniejszych odkryć geograficznych dokonali starożytni Egipcjanie. Zasiedlali oni Afrykę na wybrzeżach Mórz Śródziemnego i Czerwonego. Wiadomo, że już 3,5 tys. lat temu Egipcjanie wyruszali w dalekie podróże wzdłuż brzegów Morza Czerwonego na południe
W tych czasach jeszcze nikt nie wiedział, że Afryka (wtedy nazywano ją Libią) ze wszystkich stron otoczona jest morzami. Odkrycia tego dokonali Fenicjanie – naród zamieszkujący wschodnie wybrzeże Morza Śródziemnego. Byli oni odważnymi żeglarzami. W VI w. p.n.e. Fenicjanie za trzy lata opłynęli Afrykę i przekonali się, że jest ona ze wszystkich stron otoczona wodą. O ich podróży dowiadujemy się z pracy starożytnego greckiego historyka Herodota
Podróż Fenicjan dookoła Afryki uważana jest za najważniejsze wydarzenie doby starożytnej. Pierwsi podróżnicy dokonali dzieła o ogromnym znaczeniu – podołali odległość dzielącą narody. Ludzie pomału zaczęli dowiadywać się jedni o drugich. Za jakiś czas tędy prowadziły już szlaki handlowe, po których z początku wyruszali odważni śmiałkowie. Z ich opowieści o niewiadomych ziemiach i ludziach je zamieszkujących kształtował się geograficzny obraz świata
Zdobyte przez podróżników wiadomości o nieznanych dawniej ziemiach uogólnili greccy uczeni filozofowie
Eratostenes wykorzystał dane astronomii, fizyki i matematyki, aby wyodrębnić geografię jako samodzielną naukę. Właśnie on stworzył pierwszą mapę, która dotarła do naszych czasów (III w. p.n.e). Wkład Eratostenesa w rozwój geografii jest tak znaczący, że jest on uważany za ojca geografii
Mapa Świata Eratosetenesa
Prace greckich uczonych świadczą o narodzeniu geografii jako prawdziwej nauki już w czasach antycznych. Lecz wtedy była ona przeważnie nauką opisową. Na pierwszych mapach przedstawiono tylko niewielką część Ziemi. Ponad 3/4 powierzchni ziemskiej nadal pozostawały nieznane
W II w. Klaudiusz Ptolemeusz ułożył bardziej współczesną mapę. Świat znany wtedy Europejczykom już był o wiele większy. Na mapie Ptolemeusza było więcej obiektów geograficznych. Lecz i ta mapa nie była dokładna. Nie zważając na to, mapami i ośmiotomową „Geografią” Ptolemeusza posługiwano się przez 14 wieków
Mapa Świata Ptomeleusza
W dawnych czasach ludzie nie wiedzieli, że Ziemia jest kulą i wyobrażali sobie jej kształt w różny sposób
Najdawniejszych podróży morskich dokonali Egipcjanie i Fenicjanie. Oni udowodnili, że Afryka ze wszystkich stron otoczona jest wodą
Pierwsze znane mapy geograficzne ułożone były przez starożytnych uczonych greckich Eratostenesa (III w. p.n.e.) i Ptolemeusza (II w.)
Aby odróżnić rzeki, jeziora, góry i lasy ludzie nadawali im nazwy. Nazwy te przekazywano ustnie z pokolenia na pokolenie
Wiedza o przyrodzie potrzebna była nawet pierwotnym ludziom zamieszkującym naszą planetę 40–30 tys. lat temu. Pierwotni zbieracze i myśliwi starali się poszerzać swe tereny łowieckie i zbierackie kosztem często bardzo oddalonych ziem. W taki sposób poznawali coraz to nowe przestrzenie. Musieli oni poznawać świat otaczający, żeby móc:
Zbierać owoce
Łowić ryby
Polować na dzikie zwierzęta
Ratować się przed groźnymi zjawiskami przyrody
Widziane krajobrazy najdawniejsi ludzie przedstawiali w postaci nacięć na:
Ścianach jaskiń
Korze drzew
Kościach zwierząt
Tak była przekazywana następnym pokoleniom informacja o:
Łowieckich terenach
Pułapkach
Tym jak trafić do nowych miejsc
Słowianie wyobrażali sobie Ziemię jako krążek leżący na trzech wielorybach
Grecy uważali, że Ziemia to krążek otoczony Rzeką-Oceanem
Babilończycy myśleli, że Ziemia to góra światowa otoczona morzami, a z wierzchu nakryta twardym niebem
W Indiach Ziemię wyobrażano sobie jako kopułę znajdującą się na trzech słoniach
Egipcjanom wydawało się, że nad boginią Ziemi świecąc gwiazdami pochyliła się bogini nieba Nut
Indianie Ameryki Północnej wierzyli, że budowa świata jest podobna do statuetki, gdzie wieloryb to Ziemia, figurki mężczyzny i kobiety – to ludzkość, a orzeł to niebo
Wzmianka o której dotarła do naszych czasów odbyła się jeszcze 3,5 tys. lat temu
Zorganizowała ją kobieta – królowa Egiptu starożytnego Chatszepsut
Wysłała ona pięć statków do kraju Punt – „Ziemi Boga” (przypuszcza się, że było to gdzieś na półwyspie Somali)
Egipcjanie zakupili tam:
Drewno z czarnego drzewa
Kadzidło
Małpy
Kość słoniową
Złoto
Niewolników
Starodawni ludzie różnie wyobrażali sobie kształt Ziemi. Mieszkańcom równinnych terenów wydawało się, że Ziemia jest płaska, a mieszkańcom gór, że jest górzysta
Najbardziej rozpowszechnione były poglądy, że Ziemia jest płaska. Wiedza starożytnych ludzi o świecie sprowadzała się do poznania najbliższego otoczenia
Wiedza o kształcie naszej planety była szczególnie ważna dla dalszego rozwoju geografii jako nauki, a szczególnie dla rysowania wiarygodnych map
Najdawniejszych odkryć geograficznych dokonali starożytni Egipcjanie. Zasiedlali oni Afrykę na wybrzeżach Mórz Śródziemnego i Czerwonego. Wiadomo, że już 3,5 tys. lat temu Egipcjanie wyruszali w dalekie podróże wzdłuż brzegów Morza Czerwonego na południe
W tych czasach jeszcze nikt nie wiedział, że Afryka (wtedy nazywano ją Libią) ze wszystkich stron otoczona jest morzami. Odkrycia tego dokonali Fenicjanie – naród zamieszkujący wschodnie wybrzeże Morza Śródziemnego. Byli oni odważnymi żeglarzami. W VI w. p.n.e. Fenicjanie za trzy lata opłynęli Afrykę i przekonali się, że jest ona ze wszystkich stron otoczona wodą. O ich podróży dowiadujemy się z pracy starożytnego greckiego historyka Herodota
Podróż Fenicjan dookoła Afryki uważana jest za najważniejsze wydarzenie doby starożytnej. Pierwsi podróżnicy dokonali dzieła o ogromnym znaczeniu – podołali odległość dzielącą narody. Ludzie pomału zaczęli dowiadywać się jedni o drugich. Za jakiś czas tędy prowadziły już szlaki handlowe, po których z początku wyruszali odważni śmiałkowie. Z ich opowieści o niewiadomych ziemiach i ludziach je zamieszkujących kształtował się geograficzny obraz świata
Zdobyte przez podróżników wiadomości o nieznanych dawniej ziemiach uogólnili greccy uczeni filozofowie
Eratostenes wykorzystał dane astronomii, fizyki i matematyki, aby wyodrębnić geografię jako samodzielną naukę. Właśnie on stworzył pierwszą mapę, która dotarła do naszych czasów (III w. p.n.e). Wkład Eratostenesa w rozwój geografii jest tak znaczący, że jest on uważany za ojca geografii
Mapa Świata Eratosetenesa
Prace greckich uczonych świadczą o narodzeniu geografii jako prawdziwej nauki już w czasach antycznych. Lecz wtedy była ona przeważnie nauką opisową. Na pierwszych mapach przedstawiono tylko niewielką część Ziemi. Ponad 3/4 powierzchni ziemskiej nadal pozostawały nieznane
W II w. Klaudiusz Ptolemeusz ułożył bardziej współczesną mapę. Świat znany wtedy Europejczykom już był o wiele większy. Na mapie Ptolemeusza było więcej obiektów geograficznych. Lecz i ta mapa nie była dokładna. Nie zważając na to, mapami i ośmiotomową „Geografią” Ptolemeusza posługiwano się przez 14 wieków
Mapa Świata Ptomeleusza
W dawnych czasach ludzie nie wiedzieli, że Ziemia jest kulą i wyobrażali sobie jej kształt w różny sposób
Najdawniejszych podróży morskich dokonali Egipcjanie i Fenicjanie. Oni udowodnili, że Afryka ze wszystkich stron otoczona jest wodą
Pierwsze znane mapy geograficzne ułożone były przez starożytnych uczonych greckich Eratostenesa (III w. p.n.e.) i Ptolemeusza (II w.)